Η Κατερίνα Γκατζόγια υποδύεται στο «μαύρο γιασεμί» μια κομμώτρια και δηλώνει «φρικτά» ερωτευμένη με την ηρωίδα. Θεωρεί ότι το καλό και το κακό απέχουν μεταξύ τους μόνο ένα γράμμα. Συνεπώς όλοι μπορούμε να γίνουμε κακοί. Έχει την πεποίθηση ότι τα λόγια της καθηγήτριάς στο λύκειο την προέτρεψαν στο θέατρο και δεν το μετάνιωσε γιατί μέσα από το θέατρο εξελίσσεται.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο MAXMAG , η Κατερίνα Γκατζόγια μάς μίλησε για την παράσταση ,το θέατρο αλλά και τις αξίες που αντιπροσωπεύουν την ζωή της.
Επιμέλεια συνέντευξης :Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Το «Μαύρο Γιασεμί» είναι ο μονόλογος μιας κομμώτριας όταν βγάζει το προσωπείο της ηθοποιού, που πάντα ήθελε να γίνει. Μιλήστε μας κυρία Κατερίνα Γκατζόγια για το έργο. Πώς αισθανθήκατε όταν το διαβάσατε πρώτη φορά;
Την πρώτη φορά που διάβασα το «Μαύρο Γιασεμί» ήμουν σε αναζήτηση μονολόγου και το ξεχώρισα ανάμεσα σε πολλά. Το στοιχείο που με έκανε να το αγαπήσω είναι η απλότητα της ηρωίδας, η οποία είναι ένα λαϊκό καθημερινό κορίτσι που στη συνέχεια μετατρέπεται σε νύσσον όργανο. Το παραπάνω σε συνδυασμό με την ανατροπή με έκαναν να ανατριχιάσω και να συμπαθήσω «φριχτά» την ηρωίδα.
Ποιες πλευρές της ηρωίδας σας απασχόλησαν στο διάστημα των προβών και της μελέτης για την παράσταση;
Η αθωότητα της εφηβείας της, η απλότητα του ενήλικου χαρακτήρα της, η αγάπη της για ζωή, η επιθυμία της για αγάπη και αποδοχή, η μεταστροφή της μετά από την προδοσία και η λύτρωσή της.
«Όλοι μπορούν να γίνουν κακοί», ισχυρίζεται η ηρωίδα που υποδυεσθε κυρία Κατερίνα Γκατζόγια .Έχει δίκιο;
Το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα, λέει κάποιος στίχος. Οι συνθήκες είναι εκείνες που θα καθορίσουν το ποιο “γράμμα” τελικά θα σχεδιάσουμε. Πιστεύω πως ναι “όλοι μπορούν να γίνουν κακοί”, ανάλογα με τις συνθήκες. Θεωρώ πως στον κάθε άνθρωπο συνυπάρχει και αυτό που λέμε καλό και αυτό που λέμε το κακό.
Πιστεύω όμως πως το καλό είναι η φυσική ροπή στον άνθρωπο, άλλωστε “Ουδείς εκών κακός”, ισχυρίζεται ο Σωκράτης και δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι εγκληματίες βίωσαν δύσκολη παιδική ηλικία.
Υπάρχει το τέλειο έγκλημα κυρία Κατερίνα Γκατζόγια;
Οι έννοιες “τέλειο” και “έγκλημα” από ηθικής πλευράς είναι αντικρουόμενες. Το έγκλημα είναι ένα λάθος και ένα λάθος δεν μπορεί να είναι τέλειο. Από την αστυνομική πλευρά όμως νομίζω πως ναι, υπάρχουν τέλεια εγκλήματα, εγκλήματα δηλαδή μικρά ή μεγάλα τα οποία θάφτηκαν μαζί με τα θύματα και τους θύτες.
Η μοναξιά και το μίσος είναι τα σύγχρονα προβλήματα των ανθρώπων. Πόσο αντικατοπτρίζει το έργο την κοινωνία μας;
Η μοναξιά και το μίσος πάντοτε βασάνιζαν τους ανθρώπους. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σε έργα κλασικά για να πειστούμε. Όμως στην σύγχρονη εποχή, με τα τόσα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η μοναξιά έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας και αυτό είναι αντιφατικό μα και ερμηνεύσιμο. Η μοναξιά, με τη σειρά της, ευνοεί την ανάπτυξη του όποιου μίσους, είτε προς τον άλλο, είτε προς τον εαυτό.
Η ηρωίδα του έργου βιώνει την απόρριψη που έχει συνέπεια τη μοναξιά, “μόνο για το γιασεμί μου νοιάζομαι, μόνο αυτό μ’ έχει ανάγκη”, λέει κάποια στιγμή. Μέσα σ’ αυτήν την εσωτερική έρημο καλλιεργεί σταδιακά το μίσος προς πάσαν κατεύθυνση.
Ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο του έργου. Είτε ως απουσία είτε ως παρουσία. Σας γοητεύει ο ανθρωπισμός; Το πνεύμα ουμανισμού στη ζωή μας;
Θα χρησιμοποιήσω, γιατί με εκφράζουν απόλυτα, τα λόγια του Μπρετόν, «ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση».
Τι σας οδήγησε στο θέατρο;
Από μικρή θυμάμαι πως μου άρεσε να παίζω ρόλους, εμπνευσμένη από ηθοποιούς, να τραγουδάω, να χορεύω και γενικά να είμαι στη σκηνή. Αυτό μου με έκανε να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ με το θέατρο ήταν τα λόγια μιας φιλολόγου καθηγήτριάς μου που μου είπε «πρέπει να κάνεις μόνο θέατρο». Ωστόσο, ενήλικη πια, όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμουν ότι μόνο πάνω στη σκηνή μπορείς να είσαι ελεύθερος.
Η θεατρικότητα αποτελεί μια ισχυρή πλευρά της προσωπικότητάς σας;
Θεωρώ πως ναι. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ό,τι είσαι στη ζωή είσαι και στη σκηνή. Προσωπικά νιώθω ότι η δουλειά μου και η εσωτερική διεργασία απορρέει από αυτή την πλευρά και με απασχολεί κάθε λεπτό της ημέρας, είμαι δεν είμαι στο θέατρο. Όπως είπε και ο Σοπενχάουερ, «εκεί, στο βασίλειο της Τέχνης, μπορούμε να νιώσουμε λίγο ότι η ζωή έχει κάποιο νόημα και δεν ακολουθεί απλώς τον δρόμο της αναπόδραστης φθοράς».
Πώς προσεγγίζετε κάθε ρόλο;
Κάθε ρόλος είναι ξεχωριστός και απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Ακούω πολύ προσεκτικά το σκηνοθέτη μου και προσπαθώ να ανασύρω από μέσα μου κομμάτια δικά μου που θα με κάνουν πολλές φορές να ταυτιστώ ή να απορρίψω.
Παρατήρηση, σκέψη, άνοιγμα, σκληρή μελέτη καθοριστικά για τη προσέγγιση. Πρόκειται για μια διαδικασία που είναι πάντοτε δύσκολη, πάντοτε επίπονη και αρκετές φορές μη επιτεύξιμη στο 100%.
Τι σας ενδιαφέρει περισσότερο στην προσωπική σας διαδρομή στο θέατρο;
Να έχω άριστες σχέσεις με τους συνεργάτες μου και αποδοχή από το κοινό. Να μαθαίνω και να εξελίσσομαι. Να συνεργάζομαι με αξιόλογους σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Από τη στιγμή που άνθρωπος = άνω + θρώσκω, θέατρο = γνώσεις, ανοιχτή ψυχή, ανοιχτά αυτιά και καλή πρόθεση.
Νιώθετε ότι έχετε εκπληρώσει τους στόχους που είχατε ως έφηβη;
Σε ένα μεγάλο βαθμό ναι. Και νιώθω ευγνωμοσύνη και περηφάνεια γι’ αυτό.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι άλλο θα θέλατε να έχετε γίνει;
Ερμηνεύτρια.
Η παράσταση «Μαύρο Γιασεμί» κάνει πρεμιέρα στις 6 Μαϊόυ. Ποια είναι η πιο όμορφη στιγμή για έναν ηθοποιό: όταν κάνει πρεμιέρα ή όταν μόνος του κάνει την τελική πρόβα στο θέατρο;
Φυσικά και είναι η πρεμιέρα. Είναι το μοίρασμα. Είναι τα μάτια. Είναι οι ψυχές. Είναι οι ανάσες. Είναι τα χαμόγελα. Είναι η διάδραση. Είναι η αποδοχή. Είναι η ανακούφιση. Είναι η χαρά. Πληθώρα συναισθημάτων που δεν μπορούν πολλές φορές με λόγια να περιγραφούν.
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Κατερίνα Γκατζόγια για τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε.
Μαύρο Γιασεμί
της Μαρίας Μαραγκουδάκη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβάρας
Πρεμιέρα: Δευτέρα 6 Μαΐου
(για 8 παραστάσεις)
Το τέλειο έγκλημα της διπλανής πόρτας
Ο μονόλογος μιας κομμώτριας όταν βγάζει το προσωπείο της ηθοποιού, που πάντα ήθελε να γίνει, και αφήνει τον εαυτό της γυμνό στην περιπέτεια ενός φλεγόμενου «εγώ». Ενός “εγώ” τραγικά κωμικού, με φωτεινές πλευρές και σκοτεινές πτυχές. Μέσα σ’ εκείνες τις σκοτεινές πτυχές η ευχάριστη λαϊκή κοπέλα της διπλανής πόρτας, σχεδιάζει με κάθε λεπτομέρεια και εκτελεί αριστοτεχνικά το τέλειο έγκλημα.
Πρόκειται για ένα τέλειο έγκλημα που εξυφαίνεται κάτω από ακραίες συνθήκες ματαίωσης, μοναξιάς, μίσους και σχεδιάζεται με τη γραφίδα της εκδίκησης. “Όλοι μπορούν να γίνουν κακοί”, ισχυρίζεται η ηρωίδα. Όταν η θερμοκρασία εσωτερικού βρασμού εξαχνώσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, όλα μπορούν να γίνουν μαύρα, ακόμη κι ένα λευκό γιασεμί μπορεί να μετατραπεί σε “Μαύρο γιασεμί”, άλλωστε το λευκό και το μαύρο είναι συμπληρωματικά χρώματα.
Συντελεστές
Κείμενο: Μαρία Μαραγκουδάκη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβάρας
Μουσική Επιμέλεια: Νίκος Επίσκοπος
Acting coaching – Επιμέλεια κίνησης : Λίζυ Ξανθοπούλου
Φωτογραφία αφίσας : Γεωργία Σιέττου – Στέλιος Δανιήλ
Φωτογραφίες: Παναγιώτα Ζαχαροπούλου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Ερμηνεύει η Κατερίνα Γκατζόγια
Φωνή δημοσιογράφου : Ηλίας Γκογιάννος
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις Από Δευτέρα 6 Μαΐου για 8 παραστάσεις
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 7€
Ατέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης
60 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Κρατήσεις εισιτηρίων: στο τηλ του Θεάτρου 210 3477677 & στο τηλ. 6909 386302 (10-12 πμ & 5-7 μμ)
ΘΕΑΤΡΟ ELIART
Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως 127 | 210 3477677
