Σήμερα στο maxmag είναι κοντά μας οι πρωταγωνιστές του θεατρικού έργου “Μαμ”του Σάκη Σερέφα. Η Καλλιρόη Βελέντζα,ο Έκτορας Γασπαράτος και ο Κωνσταντίνος Πασσάς μας μίλησαν για το “Μαμ”.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
“Μαμ” του Σερέφα. Μιλήστε μας για την παράσταση. Τι θα δουν οι θεατές;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Το Μαμ είναι ένα έργο αριστοτεχνικά γραμμένο από τον κύριο Σάκη Σερέφα. Πρόκειται για τη σχέση ενός μαθητή, του Ζοζέφ, με τον οδηγό του σχολικού λεωφορείου, τον μεγάλο. Οι δύο τους αναπτύσσουν μία ιδιότυπη φιλία, όπου μοιράζονται μυστικά και σκέψεις για τη ζωή. Έτσι, ο Ζοζέφ μυείται στη ζωή που τον περιμένει, ενώ ο μεγάλος αναπολεί τη ζωή που πέρασε. Το έργο το βλέπουμε από την πλευρά του ενήλικου πλέον Ζοζέφ, ως ανάμνηση. Στην παράστασή μας η ανάμνηση αυτή σκηνοθετείται και καθοδηγείται από τη σύντροφο του Ζοζέφ, η οποία του ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της, ώστε να τον βοηθήσει να πάρει τη σωστή απόφαση για την κοινή τους ζωή.
Έκτορας Γασπαράτος: Το κείμενο του Σάκη Σερέφα έχει ως βασική θεματολογία του το ζήτημα της ενηλικίωσης. Ένας οδηγός σχολικού λεωφορείου αποτελεί για τον Ζοζέφ την «πηγή γνώσης», στην οποία επανέρχεται συνεχώς για ανατροφοδότηση.
Το έργο χωρίζεται σε επτά σκηνές, οι οποίες ακολουθούν, ανά χρόνο, την πορεία του Ζοζέφ από την τελευταία τάξη του Δημοτικού, μέχρι και την αποφοίτησή του από το Λύκειο.
Κάθε χρόνο προκύπτει ένα νέο «ζήτημα» στη ζωή του μικρού Ζοζέφ, στο οποίο καλείται τελικά να τοποθετηθεί πάντα με τη βοήθεια του μεγάλου-προστάτη-εξομολόγου του.
Ζητήματα όπως ο έρωτας, ο θάνατος, η ευτυχία, η (καλλιτεχνική) δημιουργία, η τρέλα, η μνήμη και η νοσταλγία είναι από τα βασικά ζητήματα στα οποία ο Ζοζέφ μυείται αλλά και περνά εξετάσεις στο πέρασμα των σκηνών-χρόνων.
Το υπέροχο, σε σχέση με αυτή τη συνάντηση, του ιδιαίτερου ζεύγους μαθητή-δασκάλου είναι το γεγονός ότι αυτή η μαθητεία δεν βασίζεται σε στείρο μιμητισμό αλλά σε μία υπερρεαλιστική βουτιά προς τη Γνώση, καθώς ο μεγάλος (δάσκαλος χωρίς κανένα διδακτισμό) εμπνέει τον μαθητή του δημιουργικά.
Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο ανέβασμα, η Καλλιρρόη έχει αφουγκραστεί πολύ όμορφα το ζήτημα του αιώνιου αυτού ταξιδιού, της αιώνιας αναζήτησης για απαντήσεις, αλλά και την ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να τοποθετηθεί σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο τελικά διαμορφώνεται και συνεχώς ετεροκαθορίζεται.
Δεν σκοπεύω να αποκαλύψω παραπάνω πράγματα για την παράσταση πέραν ενός τελευταίου. Θεωρώ άκρως ποιητική την προτεινόμενη συνθήκη που, εξω-κειμενικά, η Καλλιρρόη θέτει στην παράσταση. Νομίζω αποκαλύπτει και αναδεικνύει ευφυώς την θεματολογία του κειμένου του Σερέφα και συναντιέται με αυτήν στον πυρήνα της.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Πρόκειται για μία σύγχρονη, παιγνιώδη παράσταση, με ένα συνεχές, συνωμοτικό κλείσιμο ματιού προς τον θεατή. Ένα πληθωρικό σύμπαν με κινηματογραφικές εναλλαγές εικόνων, συναισθημάτων, ρόλων, σχέσεων, καταστάσεων, σ’ ένα αφαιρετικό και μινιμαλιστικό πλαίσιο. Ένα πολύχρωμο, γλυκόπικρο, γευστικό μάθημα ζωής με μαύρο χιούμορ και συγκίνηση που αφορά τον καθένα μας.
Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθείτε με το θέατρο;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Ωστόσο δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να επιθυμεί ποτέ ν’ ασχοληθεί με κάτι άλλο. Με γοητεύει τρομερά να δημιουργώ κόσμους. Ως ηθοποιός έχει κανείς να δημιουργήσει το σύμπαν ενός ανθρώπου, ως σκηνοθέτης έχει να δημιουργήσει το σύμπαν ενός ολόκληρου συστήματος. Το θέατρο είναι μία υπέροχα δύσκολη δουλειά, ευτυχώς.
Έκτορας Γασπαράτος: Ο ηθοποιός έχει την ευλογία να μπορεί, δυνάμει, να γίνεται αγωγός για να ακουστούν, μέσω αυτού, άλλοι άνθρωποι, που χωρίς τη συμβολή του δεν θα ακούγονταν. Είναι ευλογία να νιώθεις ότι δίνεις φωνή σ’ όλους εκείνους τους ανθρώπους. Ανθρώπους-μαθητές της ζωής. όπως ο Ζοζέφ.
Το γεγονός ότι στη σκηνική λειτουργία συνυπάρχουν (και πώς αλλιώς) ταυτόχρονα μορφές τέχνης με σένα που ζεις και αναπνέεις επί σκηνής, και όλα αυτά μαζί αλληλοεπιδρούν για να αναδείξουν την εκάστοτε «αφήγηση» είναι κάτι το οποίο, εμένα προσωπικά, με γοητεύει. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι μετά από κάθε μου «συνάντηση» με τον όποιο ρόλο, εγώ ανακαλύπτω ένα ακόμα κομμάτι μου που ήταν πολύ καλά κρυμμένο.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Η αδιαπραγμάτευτη και οργανική ανάγκη για έκφραση, δημιουργία, συνύπαρξη. Η πρόκληση να υποδύομαι ρόλους, να ζω άλλες ζωές, σε άλλες εποχές και να συσχετίζομαι επί σκηνής. Να παίζω. Αυτό το σπουδαίο παιχνίδι της θεατρικής τέχνης διατηρώντας την αθωότητά μου.
Εκτός από το θέατρο, ασχολείστε με κάτι άλλο;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Όχι τόσο οι σπουδές μου, όσο και η μέχρι τώρα επαγγελματική μου πορεία είναι καθαρά θεατρική. Σπούδασα στο τμήμα θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Αθηνών, στη συνέχεια έκανα δύο μεταπτυχιακά, το ένα είναι το ΜΔΕ στην Πολιτισμική Διαχείριση του τμήματος επικοινωνίας, μέσων και πολιτισμού του Παντείου και το άλλο είναι το MA in Performance Making του Goldsmiths College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Τέλος, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Μετά τις σπουδές έζησα για τέσσερα χρόνια στην Καλαμάτα, όπου ίδρυσα και διευθύνω καλλιτεχνικά μέχρι σήμερα το Θέατρο Νηπιαγωγείο, ενώ συνεργάστηκα και με το ΔηΠεΘε Καλαμάτας. Από την Άνοιξη ου ’19 επέστρεψα στην Αθήνα, όπου εργάζομαι στο θέατρο.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Ευτυχώς ασχολούμαι αποκλειστικά με το θέατρο. Όταν δεν παίζω, δεν σκηνοθετώ, δεν γράφω, δεν κάνω videos ασχολούμαι με τους φίλους μου και με το σκύλο μου. Δεν είναι εύκολο να ζεις αποκλειστικά από το θέατρο, γι’ αυτό κάνω παράλληλα πολλά πράγματα γύρω από το θέατρο.
Το ξεκίνημά σας ήταν εύκολο;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Κάθε αρχή και δύσκολη. Η επαγγελματική μου πορεία ξεκίνησε στην Καλαμάτα όπως προανέφερα, όπου έπρεπε να τα φτιάξω όλα μόνη μου, τον θεατρικό χώρο, την ομάδα, τις παραστάσεις. Ευτυχώς το εγχείρημα πέτυχε και με δίδαξε πολλά. Έχω επιστρέψει με μεγάλη και γεμάτη εργαλειοθήκη στην Αθήνα.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Ναι θα έλεγα ότι ήταν σχετικά εύκολο. Ήταν βέβαια μία περίοδος, όπου προσπαθούσα να βρω το βηματισμό μου στο θεατρικό χώρο. Για αυτό και καταπιάστηκα με διαφορετικά είδη θεάτρου όπως τραγωδία, stand up comedy, χοροθέατρο, παιδικό θέατρο, οπερέτα κ.λ.π. Νομίζω το πιο δύσκολο είναι να παραμείνεις στο χώρο.
Υπάρχουν ρόλοι που θα θέλατε να παίξετε;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Όχι ρόλοι δεν υπάρχουν, υπάρχουν αγαπημένοι συγγραφείς που θέλω να καταπιάνομαι, ένας εκ των οποίων είναι ο Σερέφας. Επίσης αγαπώ πολύ τα έργα του Μακ Ντόνα. Νομίζω το μαύρο χιούμορ είναι το στοιχείο που εκτιμώ πιο πολύ στο θέατρο.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Σαφώς υπάρχουν διάφοροι ρόλοι που θα ήθελα να παίξω. Είμαι εδώ και τους περιμένω. Με κεντρίζουν ιδιαίτερα οι ρόλοι με κωμικοτραγική χροιά. Έχουν κάτι από την πραγματική ζωή.
Είστε άνθρωπος που συνεργάζεται εύκολα με άλλους;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Θεωρώ ότι είμαι εύκολη στη συνεργασία. Ακούω πολύ τους συνεργάτες μου και μαθαίνω από αυτούς. Δίνω αρκετό χώρο, προκαθορίζοντας κάποια όρια, απαραίτητα όταν σκηνοθετώ, τα οποία δεν θέλω να ξεπερνιούνται. Νομίζω ωστόσο ότι είμαι αρκετά λογική σε αυτά που ζητάω.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Θέλω να πιστεύω πως συνεργάζομαι εύκολα. Ειδικά όπου συναντάω ταλέντο, ευγένεια, κατανόηση, συνεννόηση, δημιουργικότητα και εργατικότητα είναι το καλύτερό μου. Με δυσκολεύει η αγένεια, το δήθεν, το χύμα, το τυχαίο, η αμάθεια, η τεμπελιά κι η έλλειψη οράματος και οργάνωσης.
Τι σας χαρακτηρίζει ως προσωπικότητα;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Ξέρω τι με κάνει χαρούμενη και το διεκδικώ.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Το χιούμορ, η αγωνιστικότητα, η επιμονή, η εργατικότητα και ο προγραμματισμός.
Πώς ξεπερνάτε το άγχος της παράστασης;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Με δουλειά και συγκέντρωση. Εάν έχεις δουλέψει με συνέπεια το σύστημά σου δεν σε προδίδει, και το σώμα και το πνεύμα λειτουργούν. Στην παράσταση δεν έχω άγχος γιατί εμπιστεύομαι τη δουλειά που έχει γίνει στις πρόβες και συγκεντρώνομαι σ’ αυτό που έχω να κάνω εκείνη τη στιγμή, η οποία είναι αρκετά απαιτητική ώστε να χωρέσει και άγχος.
Έκτορας Γασπαράτος: Εξαρτάται το άγχος. Όπως, επίσης, και σε τι φάση ζωής σε συναντά το καθένα. Προσωπικά έχω κάνει μεγάλα βήματα ως προς το να αποδεχθώ το εκάστοτε «εδώ και τώρα» μου και «Μέχρι εδώ σήμερα». Το αφουγκράζομαι και προσπαθώ πια να μην του θυμώνω αλλά να του χαμογελώ. Το σημαντικότερο, νομίζω, είναι να νοιώθει κανείς συνεπής, πρωτίστως με τον εαυτό του. Αυτό, ενδεχομένως, κατευνάζει τα όποια άγχη.
Ομολογώ όμως ότι άνευ άγχους, άνευ δημιουργικού άγχους δηλαδή, ο ηθοποιός εύκολα πέφτει σε παγίδες άνευρων παραστάσεων. Το άγχος δίνει ρυθμό. Στη ζωή μας ίσως αυτό δίνει τελικά και τους στόχους.
Σε σχέση με την συγκεκριμένη παράσταση, ο Ζοζέφ με αφορά προσωπικά. Αυτό με ηρεμεί και με λυτρώνει.
Άθελά του με έχει στηρίξει πολύ, κρίμα είναι να μην το κάνω και εγώ με τη σειρά μου, επειδή με εμπόδισε ένα κάποιο άγχος.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Με καλή προετοιμασία στις πρόβες, με ένα καλό ζέσταμα πριν την παράσταση που περιλαμβάνει-εκτός των άλλων- κι ένα πρόγραμμα αναπνοών και με συγκέντρωση στους συμπαίκτες και σ’ αυτό που έχω συμφωνήσει να κάνω.
Η δημοσιότητα διευκολύνει τον καλλιτέχνη;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Φυσικά, τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα απευθύνονται σε κοινό. Είναι μόνο θετικό να γίνεσαι γνωστός για τη δουλειά σου, σημαίνει ότι αυτό που κάνεις επικοινωνεί. Το θέατρο, ειδικά, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς την παρουσία κοινού, βασίζεται ακριβώς σ’ αυτή τη σύμβαση.
Κωνσταντίνος Πασσάς: Από τη στιγμή που μπορείς να τη χειριστείς με ώριμο τρόπο σαφώς και διευκολύνει. Σου δίνει περισσότερα περιθώρια επιλογών και γιατί όχι και πιο υψηλές αμοιβές. Επίσης, ένα επιπλέον βήμα για να περνάς θέσεις και απόψεις.
Τι είναι ζωή για σας;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Δεν νομίζω ότι μπορώ να δώσω έναν ορισμό της ζωής, γιατί ορίζοντας το τι είναι ορίζεται αυτόματα και το τι δεν είναι. Και τι δεν είναι η ζωή; Είναι τα πάντα που συμβαίνουν από την ώρα που ο άνθρωπος ανοίγει τα μάτια του μέχρι την ώρα που τα κλείνει.
Έκτορας Γασπαράτος: Ας αφήσω τον Σερέφα να μιλήσει εδώ στη θέση μου. «Τι νομίζεις ότι κάνει αυτός που βρίσκει ένα νόημα στη ζωή του; Τα κομμάτια του μαζεύει από δω κι από κει, όπου τα βρει. Σηκώνει τα μάτια του και ψάχνει.»
Κωνσταντίνος Πασσάς: Η ζωή είναι μία πρόκληση. Με εύκολα και δύσκολα, με χαρές και λύπες, με πάνω και κάτω. Είναι ένα παιχνίδι, όπου τους κανόνες τους φτιάχνουμε εμείς. Και μας θέλει παίκτες η ζωή και όχι στον πάγκο. Είναι ένα φαγητό που περιέχει όλες τις γεύσεις. Γλυκές, πικρές, ξινές, πικάντικες. Και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε τη ζωή. Πρέπει να την κάνουμε μαμ. Μέχρι την τελευταία της μπουκιά. Γιατί δεύτερη ζωή δεν έχει…
Καλλιρόη Βελέντζα, πώς είναι να σκηνοθετείς και να παίζεις ταυτόχρονα;
Καλλιρρόη Βελέντζα: Δύσκολο πολύ. Στην προκειμένη περίπτωση είχα δύο πολύ καλά «μαξιλάρια». Το πρώτο ήταν οι συνεργάτες μου, που με βοήθησαν πάρα πολύ στο χτίσιμο του ρόλου. Το δεύτερο ήταν ότι αυτή είναι η δεύτερη φορά που ανεβάζω το έργο με κάπως διαφορετική διανομή. Τον ρόλο μου τον έχω ήδη σκηνοθετήσει την περασμένη άνοιξη με την ηθοποιό Ελένη Ευταξοπούλου στο ανέβασμα του Μαμ στο Θέατρο Νηπιαγωγείο, στην Καλαμάτα. Φέτος την αντικαθιστώ, προκειμένου να συνεχιστεί η παράσταση στην Αθήνα. Αυτή η παράμετρος με βοηθάει πολύ να ανταπεξέλθω.
Κωνσταντίνε Πασσά, σε έχουμε δει σε παραστάσεις που κουβαλούν το φορτίο της παράδοσης. Διγενής Ακρίτας, ο Μεγαλέξανδρος νικάει το δράκο. Τι σχέση έχεις με την παράδοση;
Κωνσταντίνος Πασσάς: Πέρα από τον Μέγα Αλέξανδρο και το Διγενή (ο οποίος ενδέχεται πολύ σοβαρά να επαναληφθεί), φέτος κι άλλη παράδοση: Ήμουν παιδί το 21 στο Θέατρο Ακροπόλ! Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με την παράδοση, απλώς προέκυψε ή με έναν τρόπο το έκανα να προκύψει. Με ενδιαφέρει, με γοητεύει η παράδοση αρκεί να μην μένουμε στο φολκλόρ, αλλά να αποτελεί έναυσμα για μελέτη, συσχετισμούς, εξέλιξη, και δημιουργία όμορφων παραστάσεων και όχι μόνο.
«Μαμ» του Σάκη Σερέφα | Μια γκουρμέ κωμωδία ενηλικίωσης |
Από 2/12 στο θέατρο Άβατον
Τι σχέση έχουν τα τηγανητά σαλιγκάρια με τον έρωτα;
Σε ποιο ποίημα καταλήγουν οι γιαγιάδες όταν φορούν παπούτσια με κόκκινες αερόσολες;
Γιατί τ’ αγκάθια των αναμνήσεων είναι ίδια με τα αγκάθια του ψητού σολομού;
Η Καλλιρρόη Βελέντζα σκηνοθετεί το «Μαμ» του Σάκη Σερέφα, μια ιστορία ενηλικίωσης γι’ αυτό το γλυκόπικρο πράγμα που λέγεται ζωή. Ένα αφήγημα κωμικό και ταυτόχρονα συγκινητικό με άφθονες δόσεις αγάπης και περίεργους γευστικούς συνδυασμούς!
Πρεμιέρα: Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου στο θέατρο Άβατον
Λίγα λόγια…
… για την πλοκή
Στο «Μαμ» του Σάκη Σερέφα παρακολουθούμε την ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει ο μοναχικός μαθητής Ζοζέφ με τον εξίσου μοναχικό οδηγό του σχολικού λεωφορείο, τον «Μεγάλο». Επί επτά χρόνια, καθισμένοι πλάι-πλάι συζητούν κι εξομολογούνται μυστικά, ερωτήματα και εμπειρίες. Ο «Μεγάλος» του εξηγεί τα πελώρια μυστήρια της απώλειας, του έρωτα, της αναζήτησης, της εσωτερικής γαλήνης και της ελευθερίας.
Για τον μαθητή αυτή η σχέση αποτελεί μια μύηση προς την ενηλικίωση, προς όλα τα ζόρια και τα όμορφα που τον περιμένουν. Για τον οδηγό μια αφορμή για αναπόληση και απολογισμό της ζωής που πέρασε.
Ως «εργαλείο» για τις κουβέντες τους όλα αυτά τα χρονιά, χρησιμοποιούνται επτά μαγειρεμένες τροφές-μια για κάθε έτος, τις οποίες ο «Μεγάλος» προσφέρει και επεξηγεί, με τον μαθητή να καλείται ν’ ανακαλύψει-ως τελετουργία αυτογνωσίας, την ιδανική συνταγή για την παρασκευή του τέλειου ταραμά.
Στην προσέγγιση της Καλλιρρόης Βελέντζα, το flashback αυτής της τόσο ιδιαίτερης σχέσης που χτίστηκε μέσα από τα χρόνια, τις ατέλειωτες συζητήσεις και τα… τάπερ θα το παρακολουθήσουμε μέσα από τα μάτια της συντρόφου του Ζοζέφ. Η ίδια σκηνοθετεί όλη την αναπόληση, προκειμένου να τον βοηθήσει σχετικά με το επόμενο βήμα στη σχέση τους.
Εάν θέλετε να δείτε το τρέιλερ, κάντε κλικ ΕΔΩ
Ταυτότητα παράστασης
Μαμ
Συγγραφέας: Σάκης Σερέφας
Σκηνοθέτης: Καλλιρρόη Βελέντζα
Παίζουν οι ηθοποιοί: Έκτορας Γασπαράτος, Κωνσταντίνος Πασσάς και Καλλιρρόη Βελέντζα. Σκηνικά /κοστούμια: Ομάδα Re-act.
Διάρκεια: 100’
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Πού: Στο θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, στο Γκάζι.
Πότε: Από 2 Δεκεμβρίου έως 11 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος) και 8 € (μειωμένο)
Κρατήσεις: στα τηλέφωνα 6948930181, 2103412689 και ηλεκτρονικά μέσω viva.gr
Λίγα λόγια…
… για τη σκηνοθέτη
Η Καλλιρρόη Βελέντζα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές της αποκτώντας μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε) στην Πολιτισμική διαχείριση στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στη Δημιουργία Παραστατικών Τεχνών (M.A. in Performance Making) στο κολλέγιο Γκόλντσμιθς του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Goldsmiths College, University of London). Τέλος ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν». Από το 2015 ως το 2019 έζησε στην Καλαμάτα. Ίδρυσε και διηύθυνε καλλιτεχνικά τον χώρο πολιτισμού με εστίαση στις παραστατικές τέχνες «Θέατρο Νηπιαγωγείο» στον οποίο έχει υλοποιήσει 19 θεατρικές παραγωγές μέχρι σήμερα. Παράλληλα τις θεατρικές περιόδους 2017-2018 και 2018-2019 εργάσθηκε ως ηθοποιός για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας. Από την άνοιξη το 2019 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
