Συνέντευξη με τον Jason Crosson των Crosson στο περιοδικό maxmag σήμερα .Μας μιλά για τη μουσική,τα τραγούδια του και όλα αυτά που τους προβληματίζουν σαν μπάντα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Τι σας ενέπνευσε για την δημιουργία του live άλμπουμ σας με τίτλο Live at the Orpheum;
Ένας Αυστραλός promoter με τον οποίο είμαστε φίλοι μου είπε: “Χρειάζεστε live υλικό”. Έτσι, υλοποιώντας τα λόγια του, αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε μια ολόκληρη συναυλία με το αληθινά συναρπαστικό live των CROSSON, αντί για ένα ή δύο τραγούδια. Επιπλέον, θέλαμε οι άνθρωποι που ζουν στην άλλη άκρη του κόσμου και δεν μπορούν να μας δουν ζωντανά, να μπορούν τουλάχιστον να απολαύσουν την εμπειρία ενός live των CROSSON στο σαλόνι τους.
Όταν μας έκλεισαν για να παίξουμε στο Orpheum Theatre, γνωρίζαμε ότι το θέατρο αυτό διέθετε μια τεράστια οθόνη προβολέα πίσω από τη σκηνή, και έτσι μπορέσαμε να την χρησιμοποιήσουμε και να παρουσιάσουμε την παράσταση πολυμέσων μας. Είχαμε 6 κάμερες και καταγράψαμε το live από την κονσόλα. Στη συνέχεια το επιμελήθηκε ο Lord Tim (από τους Lord) που έκανε εξαιρετική δουλειά. Το συγκρότημα ήταν πολύ σφιχτοδεμένο, τα κορίτσια ήταν υπέροχα όπως πάντα και ανατροφοδοτούμασταν από τον ηλεκτρισμό του κοινού.
Επίσης, θέλαμε να ηχογραφήσουμε ένα κομμάτι της ιστορίας της μπάντας που πιθανότατα δεν θα το επισκεφτούμε ποτέ ξανά, καθώς υπάρχει ένα νέο άλμπουμ καθ’ οδόν και κάποια τραγούδια θα πρέπει υποχρεωτικά να μείνουν στο ράφι για να ανοίξει ο δρόμος για να παιχτούν τα καινούργια στα επόμενα live μας.
Σας αγχώνουν οι live εμφανίσεις;
Ανυπομονώ να ανέβω στη σκηνή!! Αυτό που με αγχώνει είναι να μην ξέρω πότε θα ξαναπαίξουμε. Φυσικά υπάρχει κάποιο άγχος, αλλά μόλις φορέσω το κοστούμι μου και ξέρω ότι από τεχνικής πλευράς τα πράγματα κυλούν ομαλά, είμαι πανέτοιμος να βγω στη σκηνή.
Ποιο τραγούδι των Crosson θα αφιέρωνες στην Ελλάδα;
Θα αφιέρωνα το ‘Never Give Up’ (Μην τα παρατάς ποτέ). Όπως έχει δείξει η ιστορία, οι Έλληνες είναι ανθεκτικοί και αποφασισμένοι και νομίζω ότι αυτό το τραγούδι είναι αντιπροσωπευτικό του ελληνικού πνεύματος.
Ποια είναι η ιστορία των Crosson; Πώς γεννήθηκε το συγκρότημα;
Ξεκίνησα το συγκρότημα πριν από 20 χρόνια με κεντρική ιδέα να έχω 2 κορίτσια να κάνουν χορογραφίες επί σκηνής ντυμένα με περίτεχνα κοστούμια, και να παρουσιάζουμε μια πλήρως χορογραφημένη σκηνική παράσταση. Μετά από χρόνια όπου γράφονταν κομμάτια, κάναμε demos και εμφανιζόμασταν σε μικρά ακροατήρια, το πρώτο μας άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2004. Ωστόσο, χρειάστηκαν χρόνια δοκιμών και σφαλμάτων για να φτάσει ο ήχος, η εικόνα και η σκηνική μας παρουσία στο επίπεδο που είναι σήμερα. Από το άλμπουμ μας του 2016 «Spreading The Rock ‘N Roll Disease» και στο εξής, όταν και προσλάβαμε τον Duane Baron (Motley Crue, Poison, Alice Cooper κ.λπ.) ως μηχανικό μίξης, αρχίσαμε να αναγνωριζόμαστε σε διεθνές επίπεδο.
Ο Paul Stanley των KISS είπε ότι δημιούργησαν το συγκρότημα που ήθελαν να δουν. Πήρα αυτά τα σοφά λόγια και έφτιαξα αυτό που βλέπετε σήμερα με τους CROSSON με σεβασμό στα κοστούμια, τις χορεύτριες, και μια συναρπαστική σκηνική παρουσία, ενώ το συγκρότημα αποδίδει επίσης συναρπαστικές ροκ μελωδίες στα τραγούδια μας. Εντάξει, όλοι θέλουν να βλέπουν όμορφες γυναίκες στη σκηνή, έτσι δεν είναι;!!!
Πώς είναι η συνεργασία σας με τα υπόλοιπα μέλη των Crosson; Τσακώνεστε συχνά;
Είμαι πάντα ανοιχτός στο να δεχτώ συμβουλές από τα υπόλοιπα μέλη, ωστόσο στο τέλος της ημέρας, εγώ θα πάρω τις τελικές αποφάσεις για τα πάντα, καθώς εργάζομαι πάνω στους CROSSON 24/7, συνεχώς και αδιαλείπτως.
Πώς είναι η δημιουργική διαδικασία για τους Crosson;
Γράφω και κάνω demo τα πάντα στο στούντιο του σπιτιού μου, συνήθως δουλεύοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, που θεωρώ ότι είναι και η καλύτερη και πιο δημιουργική περίοδος της ημέρας. Ο στόχος είναι να διατηρούμε το υλικό μας πιασάρικο και μελωδικό, αλλά και να μην επαναλαμβάνουμε ό,τι έχουμε κάνει στο παρελθόν. Καθώς πρέπει να βάζουμε κάθε φορά τα δυνατά μας για την κυκλοφορία μουσικής, πάντα με σεβασμό στο κοινό. Έτσι, πρέπει να είμαι απόλυτος και να πετάω στα σκουπίδια μερικά τραγούδια που δεν είναι τόσο καλά, όσο θα μπορούσαν να είχαν γίνει, και να ξεκινώ ξανά τη συνθετική διαδικασία μέχρι να έχουμε 10 υπέροχα τραγούδια χωρίς fillers. Αφού ολοκληρωθεί το demo, το δίνω στους μουσικούς και μπαίνουμε στο στούντιο για να τα ηχογραφήσουμε όλα σωστά.
Όσον αφορά στο artwork, τα εξώφυλλα των άλμπουμ, τα λογότυπα, τα κοστούμια κ.λπ., γενικά πάντα καταλήγω στο βασικό concept, μια κεντρική ιδέα, και μετά συνεργάζομαι με τους γραφίστες / ενδυματολόγους και τους δίνω συνεχώς ιδέες μέχρι που να έχουμε κάτι που να λειτουργεί.
Τα κορίτσια ετοιμάζουν με τη χορογραφία. Συμβουλεύω τα κορίτσια για το ποια τραγούδια πρέπει να χορογραφηθούν και ποια κοστούμια θα πρέπει να φορέσουν και στη συνέχεια εκείνες κάνουν όλα τα υπόλοιπα.
Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι έχει επηρεάσει το διαδίκτυο και οι διαδικτυακές συναυλίες τη μουσική βιομηχανία και παραγωγή κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Μας προτάθηκε να κάνουμε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις στο διαδίκτυο αλλά το απορρίψαμε. Δεν με πειράζει να βλέπω άλλες μπάντες να το κάνουν, αλλά με τις χορογραφίες και τις ενδυματολογικές αλλαγές που έχουμε εμείς, χρειαζόμαστε μια μεγάλη σκηνή για να ανεβάσουμε το σόου μας και δεν θέλαμε να κάνουμε κάποια έκπτωση σε αυτό με κανέναν τρόπο. Επιπλέον, για να το δώσω το 100%, πραγματικά χρειάζομαι ένα κοινό που θα με ανατροφοδοτεί με την ενέργειά του.
Ποιο είναι το μουσικό άλμπουμ που είχε τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω σου;
Πρέπει να ομολογήσω ότι το Shout At The Devil των Motley Crue ήταν το άλμπουμ που μου άλλαξε τη ζωή περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Πιάνοντας αυτό το άλμπουμ ως παιδί στα χέρια μου, ανοίγοντας το gatefold βινύλιο, και βλέποντας τα 4 μέλη των Motley Crue με τις δερμάτινες στολές τους, τα έξι ιντσών τακούνια τους και το πολεμικό βάψιμο να περιτριγυρίζονται από τις φλόγες της κόλασης, ενθουσιάστηκα. Βάζοντας τη βελόνα στο βινύλιο για πρώτη φορά και ακούγοντας από το στερεοφωνικό των γονιών μου τα “Shout At The Devil”, “Looks That Kill”, “10 Seconds To Love”, “Knock Em Dead Kid” και “Bastard”, η ζωή μου άλλαξε για πάντα!!
Τι είναι η rock μουσική για σένα και τι συμβολίζει;
Μόλις σας τσιμπήσει η ασθένεια του Rock N Roll, θα μολυνθείτε για μια ζωή. Είναι ένα πάθος, μια γιορτή και είναι αυτό για το οποίο ζούμε και αναπνέουμε. Η μουσική ενώνει ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα και μερικές από τις πιο μακροχρόνιες φιλίες μου έχουν δημιουργηθεί μέσα από τα κοινά μουσικά ακούσματα και την αγάπη για τα ίδια συγκροτήματα. Είναι η ίδια ασθένεια που μας κάνει να αγοράζουμε το CD, το μπλουζάκι ή το εισιτήριο μιας συναυλίας, να κάνουμε streaming κάποιο τραγούδι κ.λπ. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, ανυπομονώ να φτάσει στα χέρια μου το μπλουζάκι των KISS που παρήγγειλα μέσω Διαδικτύου!!
