Πρόσχαρος άνθρωπος με ατελείωτη όρεξη για πρωινές καλημέρες, ο Παναγιώτης Δραγκιώτης, είναι ο Καλαματιανός φίλος που θες να έχεις. Γνωριζόμαστε από κοινούς φίλους και συνεργάτες. Τον γνώρισα όμως καλύτερα μέσα από τον Έμφασις 91.8fm της Καλαμάτας όπου φιλοξενούμουν με την ταξιδιωτική στήλη “Global Travel News” στην τότε εκπομπή της Ελευθερίας Γρηγοροπούλου κάθε Σάββατο. Βλέποντας σχεδόν καθημερινά τα βίντεό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από το στούντιο του σταθμού, θέλησα να τον γνωρίσω καλύτερα και να μιλήσουμε από καρδιάς σε αυτή τη συνέντευξη.
Στην σχεδόν πρώτη του συνέντευξη, ο Παναγιώτης μιλάει για τον τόπο του, το ραδιόφωνο, τις σπουδές του στη φιλολογία και τις συνεργασίες του που δεν σταματούν στα fm.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώργος Βιτωράτος
Καταρχάς, είναι αυτή η πρώτη σου συνέντευξη;
Η πρώτη μου συνέντευξη διαδικτυακά αλλά όχι γενικά. Έχω ξαναδώσει άλλη μια συνέντευξη σε τοπική εφημερίδα της Καλαμάτας και άλλη μια ραδιοφωνική, που στάθηκε και η αφορμή να ξεκινήσω ως ραδιοφωνικός παραγωγός στον Έμφασις 91.8.
Πως δηλαδή προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Έχεις ακούσει που λένε ότι κάποια πράγματα είναι meant to be; Ε, κάπως έτσι ήρθε και το ραδιόφωνο. Στην αρχή έκανα κάποιες εκπαιδευτικές εκπομπές λογοτεχνικού περιεχομένου με μια συνάδελφο σε ένα άλλο ραδιόφωνο της Καλαμάτας, το «Κανάλι 1». Ηχογραφημένες εκπομπές, οι «Ραδιοφωνικές Βιβλιογραφίες», παίζονταν κάθε Κυριακή. Πήγαν πολύ καλά και αγαπήθηκαν από τον κόσμο, στον τρίτο όμως χρόνο, σταματήσαμε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και των δύο. Μετά εγώ δεν το κυνήγησα, ίσως γιατί το είχα δει σαν χόμπι, σαν μια όμορφη ιστορία που έκλεισε, δεν ξέρω… Το κομβικό σημείο όμως που με έδεσε με το ραδιόφωνο και με έκανε να το αγαπήσω και να το δω πιο επαγγελματικά, ήταν όταν βρέθηκα ως καλεσμένος με δύο φίλες στον Έμφασις 91.8 με αφορμή το Καλαματιανό Καρναβάλι.
Τότε, την πρωινή εκπομπή του Έμφασις την έκανε η Άστρη Μαυρέα, ένα από τα πολύ δυνατά ονόματα του ραδιοφώνου και τότε και τώρα, με πολλά χρόνια στον χώρο. Η Άστρη λοιπόν μάλλον κάτι είδε σε μένα και μου πρότεινε να ξαναπάω. Πήγα κάποιες φορές λοιπόν ως σχολιαστής. Μέχρι που, κατόπιν συνεννόησης με τους ιδιοκτήτες, τον Νώντα και τον Δημήτρη, μου έκανε την πρόταση να αναλάβω μόνιμη στήλη στην εκπομπή της, σχετική με τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης. Στην πορεία, με πήρε μαζί της – καθημερινά πλέον – στο πρωινό, ως συμπαρουσιαστή, και, όταν χρειάστηκε να μεταπηδήσει στην απογευματινή ζώνη, ανέλαβα εγώ το πρωινό με ένα άλλο υπέροχο και αξιόλογο πλάσμα, την Κωνσταντίνα Κολόκα. Πλέον, καλημερίζω μόνος μου τους ακροατές κάθε πρωινό. Με λίγα λόγια, το γεγονός ότι έγινα ραδιοφωνικός παραγωγός – επαγγελματικά πια, το χρωστάω στην Άστρη πρωτίστως, που την αποκαλώ ραδιοφωνική μου μητέρα, και δευτερευόντως στα παιδιά του σταθμού που εμπιστεύτηκαν την πρόταση της και με υποδέχτηκαν στον Έμφασις. Τους ευχαριστώ όλους πολύ για αυτή την ευκαιρία.
Θέλω να με γυρίσεις πίσω στα παιδικά σου χρόνια στην Καλαμάτα. Υπάρχει κάτι που αναπολείς;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο της Καλαμάτας. Αυτό που αναπολώ γυρνώντας πίσω είναι η ανεμελιά της παιδικής ηλικίας και η παλιά μου γειτονιά. Στα χρόνια μου δεν υπήρχαν τα κινητά και τα social media, οπότε, έζησα αυτό που λέμε «γειτονιά». Να γυρνάς από το σχολείο, να διαβάζεις τα μαθήματα σου και να κατεβαίνεις να παίξεις με τους φίλους σου κάνοντας μια βόλτα με τα ποδήλατα. Αυτό είναι λοιπόν που μου λείπει, το ότι δεν είχαμε άγχη και σκοτούρες γιατί ήμασταν παιδιά.
Ξέρεις πως οι ρίζες μου είναι και μένα από Καλαμάτα και ότι την αγαπώ απεριόριστα. Θα την άφηνες όμως ποτέ για τη ζωή στην πρωτεύουσα; Αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;
Ναι μου το έχεις αναφέρει ότι είμαστε πατριωτάκια (γέλια). Η Καλαμάτα είναι μια πανέμορφη πόλη που συνδυάζει τα πάντα. Κυριολεκτικά, βουνό και θάλασσα. Έχει φυσική ομορφιά, πλούσια ιστορία και πολιτιστικό παρελθόν, γραφικές γειτονιές που έχουν μείνει από τα παλιά να μεταφέρουν τον αέρα άλλων εποχών, αλλά και μοντέρνες υποδομές για να ζήσει κάποιος μια όμορφη και άνετη ζωή. Και όσο πάει ομορφαίνει κι άλλο. Έχει πολύ πράσινο, έχει ποδηλατοδρόμους, πράγμα που για κάποιον σαν εμένα που κινούμαι με ποδήλατο είναι πολύ σημαντικό, έχει την απίστευτη παραλία της και οι αποστάσεις κυριολεκτικά περπατιούνται. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο ήρεμοι και λιγότερο αγχώδεις απ΄ότι στην πρωτεύουσα, οπότε όχι, δεν θα την άλλαζα, τουλάχιστον όχι εύκολα. Από όταν φοιτούσα στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ στην Αθήνα είχα αποφασίσει πως αυτή η πόλη για μένα θα είναι μόνο τόπος αναψυχής. Τώρα, αν προέκυπτε μια πολύ καλή πρόταση για δουλειά, με ένα ενδιαφέρον αντικείμενο, ένα καλό ωράριο, ένα όμορφο περιβάλλον εργασίας και φυσικά καλές οικονομικές απολαβές, ίσως το σκεφτόμουν. Εκτός βέβαια και αν έβρισκα τον μεγάλο έρωτα και γινόμουν «ερωτικός μετανάστης» (γέλια).
Πώς και επέλεξες τη Φιλολογία ως ακαδημαϊκή εκπαίδευση; Ή σε επέλεξε αυτή;
Ανέκαθεν ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με τον εκπαιδευτικό τομέα. Ήμουν το παιδί που μάζευε τα μικρότερα παιδιά, τα κάθιζα κάτω και τους έκανα μάθημα. Απλά δεν είχα καταλήξει αν θα γίνω δάσκαλος ή καθηγητής. Το τοπίο ξεδιάλυνε στο γυμνάσιο, όπου φάνηκε η κλίση μου στα θεωρητικά μαθήματα και κυρίως στα αρχαία και τη λογοτεχνία. Επειδή πάντα μου έλεγαν ότι έχω λέγειν και μεταδοτικότητα κατέληξα στην φιλολογία.
Φιλόλογος, ραδιοφωνικός παραγωγός και συντάκτης. Ποιο από αυτά ξεχωρίζεις και γιατί;
Θα ακουστεί κλισέ αλλά δεν μπορώ να διαλέξω κάποιο από τα τρία, μιας και είναι πράγματα που αγαπώ πολύ και είναι μεταξύ τους πολύ διαφορετικά. Η φιλολογία είναι η πρώτη μου αγάπη, είναι αυτό που διάλεξα να σπουδάσω, αλλά και το ραδιόφωνο από όταν μπήκε στην ζωή μου έγινε μεγάλος έρωτας. Ανέκαθεν μου άρεσε το γράψιμο, οπότε απολαμβάνω τη συγγραφή άρθρων για τον ιστότοπο entermessinia.gr. Ειλικρινά πιστεύω ότι και τα τρία πιάνουν τον ίδιο χώρο στην καρδιά μου.
Μίλησε μου κι άλλο για το ραδιόφωνο. Έχεις μετρήσει τις «καλημέρες» που έχεις πει μέσα από τη συχνότητα των fm;
Λογικά είναι πάρα πολλές (γέλια). Εάν σκεφτείς ότι είμαι πέντε χρόνια στον σταθμό, πέντε ημέρες την εβδομάδα, κάνε τους πολλαπλασιασμούς και θα δεις. Είναι πολλές… το μόνο σίγουρο!
Που θα ήθελες να στείλουμε την επόμενη σου «καλημέρα»;
Την επόμενη καλημέρα μου θα ήθελα να την στείλω σε όλους τους αγαπημένους φίλους, που χωρίς να με γνωρίζουν προσωπικά, με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, μου έχουν πει προσωπικά τους θέματα και μου στέλνουν υπέροχα μηνύματα. Δεν θα ξεχάσω για παράδειγμα μια κοπέλα από την Δράμα, που μας ακούει διαδικτυακά, η οποία μου έστειλε μήνυμα στο οποίο με ευχαριστούσε, γιατί με τη ραδιοφωνική παρέα που της κρατούσα την έκανα να νιώσει καλύτερα και να ξεπεράσει κάποια προσωπικά προβλήματα όπως την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Όταν ο άλλος σου λέει «σε ευχαριστώ γιατί έφερες το χαμόγελο στο πρόσωπο μου» είναι μεγάλη υπόθεση. Με συγκίνησε πάρα πολύ. Ελπίζω να είναι καλά.
Έχεις κάνει αμέτρητες συνεντεύξεις μέσα από την εκπομπή σου. Ποια ξεχωρίζεις και γιατί;
Κάθε συνέντευξη είναι μοναδική και ιδιαίτερη. Κάνω την έρευνα μου και προσπαθώ να προσεγγίζω διαφορετικά τον κάθε συνεντευξιαζόμενο, με έναν τρόπο… κομμένο και ραμμένο πάνω του. Αν ωστόσο έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια, θα ήταν της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη, γιατί είμαι τεράστιος θαυμαστής της και το να μπορείς να μιλάς με το άτομο που θαυμάζεις απεριόριστα είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμα μία κουβέντα που θα μου μείνει αξέχαστη είναι η πρώτη από τις τρεις συνεντεύξεις μου με τον Γιάννη Μπέζο. Εκείνη την πρώτη φορά είχα πάρα πολύ άγχος, επειδή επικρατεί η εικόνα ότι είναι ένας απαιτητικός συνεντευξιαζόμενος. Η ανακούφιση μου όταν έλαβα μήνυμα του όπου έλεγε «τα είπαμε πολύ ωραία» μετά την εκπομπή, ήταν τεράστια όπως καταλαβαίνεις.
Ποια θα είναι η επόμενη συνέντευξη σου;
Η ατζέντα όσο πάει και γεμίζει. Συνεντεύξεις για πολιτιστικά δρώμενα, όπως θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, με ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τραγουδιστές κ.α. Οπότε, δεν θα σας πω, θα σας αφήσω σε αγωνία… Σίγουρα όμως θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Εκτός των άλλων είσαι και λάτρης του θεάτρου. Ποια ήταν η τελευταία παράσταση που είδες;
Η τελευταία παράσταση που είδα, με αφορμή ένα ταξίδι μου στην Αθήνα, ήταν “Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χολγκερσον” της Σέλμα Λάγκερλεφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη. Πολύ ωραία δουλειά και με πολύ ωραία μηνύματα για τους μικρούς φίλους.
Και ποια θα ήθελες να δεις στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας;
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ μας είναι, αν όχι το παλαιότερο, από τα παλαιότερα της χώρας. Έχει ανεβάσει εκπληκτικές δουλειές, πολύ ιδιαίτερες και προσεγμένες. Ωστόσο, προσωπικά θα ήθελα να δω στην σκηνή του ένα μεγάλο μιούζικαλ με πολύ χορό, τραγούδι, φώτα και λάμψη. Μου έχει λείψει κάτι τέτοιο. Ένα έργο τύπου καμπαρέ, όπως το Μουλέν Ρούζ.
Πρόσφατα παρουσίασες για ακόμη μια φορά το χορευτικό σόου της Baila Fuerte DC στην Καλαμάτα. Υπάρχει κάποια άλλη πρόταση συνεργασίας για παρουσίαση ή θα ήθελες να παρουσιάσεις κάποια επερχόμενη εκδήλωση;
Ναι, και ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Πλέον με τα παιδιά της σχολής, τον Γιώργο και την Ευγενία, αλλά και όλα τα παιδιά, καθηγητές και μαθητές, μάς δένουν δεσμοί φιλίας και τους ευχαριστώ που για άλλη μια φορά με εμπιστεύτηκαν. Συζητήσεις για παρουσιάσεις γίνονται, γιατί έρχονται ωραία πράγματα, αλλά επειδή είναι ακόμα στο κομμάτι της κουβέντας δεν θα επεκταθώ. Όταν είναι όλα έτοιμα… θα το μάθετε! Τώρα για το ποια εκδήλωση θα ήθελα να παρουσιάσω εδώ στην πόλη; Μιας και είμαστε σε προκαρναβαλικούς ρυθμούς, θα σου πω την έναρξη του Καλαματιανού Καρναβαλιού. Άλλωστε το αγαπώ τόσο πολύ, έχω παρουσιάσει άλλες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του, μόνο έναρξη και λήξη δεν έχω κάνει ακόμα. Οπότε λέω αυτό.
Κάτι άλλο που να περιμένουμε από εσένα αυτή τη χρονιά;
Από μένα να περιμένετε όμορφα πράγματα, πολλή μουσική και τραγούδι, ωραίες συνεντεύξεις και ίσως κάποια στιγμή πιάσω ξανά το γράψιμο…ένα δικό μου βιβλίο, που έχει μείνει ημιτελές λόγω έλλειψης χρόνου. Ίσως το ολοκληρώσω. Σε άλλη κουβέντα μας θα στα πω (γέλια)! Προς το παρόν σε ευχαριστώ πολύ για την ωραία κουβέντα μας στο εδώ και το τώρα. Εύχομαι υγεία, έμπνευση, δημιουργικότητα και ό,τι άλλο επιθυμείς φίλε Γιώργο σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο.
