Ο Σταύρος Μυρογιάννης μας μίλησε για τις δράσεις της ομάδας When We Band Together, για την εμπειρία του ως διοικητής του πρότυπου τότε κέντρου φιλοξενίας Μαυροβουνίου, Καρά Τεπέ. Είναι ο ίδιος άνθρωπος για τον οποίο οι μετανάστες και πρόσφυγες διαδήλωναν ώστε να μην απομακρυνθεί από την θέση του διοικητή. To When We Band Together είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα την Λέσβο. Απευθύνεται σε γυναίκες, παιδιά και παιδιά με ειδικές ανάγκες πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στο κέντρο καταγραφής και φιλοξενίας Καρά Τεπέ.
Εμείς μιλήσαμε με τον διευθυντή επιχειρήσεων του οργανισμού κ. Σταύρο Μυρογιάννη. Ο Σταύρος Μυρογιάννης έχει βραβευθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την συνεισφορά του στο μεταναστευτικό. Πλέον ως μέλος του WWBT στέκετε δίπλα στις γυναίκες και τα παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες. Η εμπειρία και οι γνώσεις του παίζουν καταλυτικό ρόλο στην προετοιμασία των ανθρώπων αυτών για ένα καλύτερο μέλλον. Αφορμή για την συνέντευξη αυτή ήταν το fashion show στο οποίο συμμετείχε και ο Λάκης Γαβαλάς.
Επιμέλεια συνέντευξης: Φλώρα Πελέκη
Κ. Σταύρο Μυρογιάννη καλώς ήρθατε στο Maxmag.gr ! Τι είναι το WWBT και πως ξεκίνησε αυτή η ιδέα;
Η WWBT Hellas ιδρύθηκε το 2000. Το 2016 όταν δηλαδή ήταν στα φόρτε του το προσφυγικό και το μεταναστευτικό στα νησιά του Αιγαίου και στην Ελλάδα γενικότερα. Η οργάνωση αυτή ξεκίνησε να βοηθάει πρόσφυγες και μετανάστες από τις παραλίες μέχρι και τα κέντρα καταγραφής και τα κέντρα φιλοξενίας. Η εικοσαετή πείρα που έχω στο προσφυγικό – μεταναστευτικό μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το ευάλωτο κομμάτι είναι η γυναίκα, το παιδί και το παιδί με ειδικές ανάγκες. Γιατί είναι ευάλωτες αυτές οι ομάδες; Εγώ θα σας πω κουλτούρα, DNA, τρόπος ζωής και σκέψης στις χώρες τους. Η γυναίκα που έρχεται από την Μέση Ανατολή χρησιμοποιείται ως αντικείμενο πόθου, εργασίας και ως αντικείμενο εκμετάλλευσης χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα.
Εμείς ως Ευρωπαίοι θα έπρεπε να δείξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι τους φιλοξενούμε για το σύντομο χρόνο που έχουν ως που να πάνε στον τελικό προορισμό τους αλλά θα πρέπει να προσαρμοστούν στον τρόπο ζωής και στα δεδομένα της δύσης. Αναφέρομαι στο δικαίωμα της γυναίκας, και του κοριτσιού να πάει στο σχολείο, να μπορέσει να δουλέψει, να έχει δικαίωμα στην εργασία. Άρα θα έλεγα ότι η ιδέα ξεκίνησε από την ανάγκη που υπήρχε για τις γυναίκες, τα παιδιά και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα δικαιώματα τους.
Ποιος είναι ο σκοπός σας σαν οργάνωση;
Δεν φτιάχνουμε ανθρώπους, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Αυτό κάνουμε και αυτή τη στιγμή. Σε αυτό το κέντρο δημιουργικής απασχόλησης γυναικών, παιδιών και παιδιών με ειδικές ανάγκες όλες οι γυναίκες και τα παιδιά έρχονται από το επίσημο camp που υπάρχει το Κέντρο Καταγραφής Προσφύγων και Μεταναστών εδώ στην Λέσβο. Το «νέο» Καρά Τεπέ. Η ιδέα ξεκίνησε από την ανάγκη που υπήρχε για τις γυναίκες, τα παιδιά και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα δικαιώματα τους. Εμείς εδώ σπάμε τα στερεότυπα για την γυναίκα πρόσφυγα και μετανάστρια. Δίνουμε την ευκαιρία στην γυναίκα να αναδείξει τις ικανότητες της μέσω του κέντρου μας και μέσω των προγραμμάτων μας. Να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο για να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να κακοποιείται και να ζει μόνο μέσα στο σπίτι της.
Ποια είναι η δυναμική που έχετε αυτή την στιγμή; Τόσο από της γυναίκες και τα παιδιά που έρχονται στο κέντρο σας, όσο και από τους εργαζόμενους και εθελοντές;
Το κέντρο μας το επισκέπτονται καθημερινά από 70 ως 100 γυναίκες περίπου μαζί με τα παιδιά τους τα οποία υπερβαίνουν τα 30 καθημερινά.
Θα σας πω ότι δεν ξεχωρίζουμε το προσωπικό από τους εθελοντές γιατί οι εθελοντές περνάνε από ένα πολύ καλό interview και σκανάρισμα ώστε να είναι ωφέλιμοι σε αυτό που θα κάνουν. Οπότε θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εθελοντών έχουν γνώσεις και ικανότητες που μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες και τα παιδιά.
Ποιες είναι οι δράσεις σας και οι δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν οι γυναίκες τα παιδιά που σας επισκέπτονται;
Το πρόγραμμα μας αρχίζει κάθε πρωί στις 10. Εφόσον φυσικά έχουμε φέρει τις κυρίες και τα παιδιά στον χώρο μας με τα ιδιόκτητα οχήματα της οργάνωσης. Ξεκινάμε λοιπόν με ένα χαλαρωτικό πρόγραμμα γιόγκα και ένα meditation program γενικά. Μετά μπαίνουμε στα προγράμματα εκμάθησης. Γερμανικά, Αγγλικά και Ελληνικά σε βασικό επίπεδο, ότι δηλαδή χρειάζονται για να μπορούν να επικοινωνήσουν. Για μας τα προγράμματα γλώσσας είναι προγράμματα protection. Για παράδειγμα οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να πάνε στην Γερμανία γιατί εκεί έχουν συγγενείς, γιατί εκεί είναι ο τελικός προορισμός τους. Εμείς λοιπόν τους μαθαίνουμε τα βασικά ώστε όταν πάνε εκεί να μπορούν να συνεννοηθούν αλλά τους μαθαίνουμε και τι είναι η Γερμανία. Τους προετοιμάζουμε θα έλεγα συνολικά και αληθινά για όταν θα φτάσουν στον προορισμό τους.
Υπάρχει επίσης μάθημα ραπτικής, τμήμα ανακυκλωμένων ρούχων στο οποίο έχουμε την χαρά και την τιμή να έχουμε τον Στρατή Νάκη, έναν γνώστη του θέματος και υπέροχο καλλιτέχνη σε αυτό το κομμάτι.
Έχουμε αθλητικές δραστηριότητες, μαθήματα αισθητικής, make up art. Υπάρχει για παράδειγμα ένας πολύ γνωστός makeup artist o Alex Divanis ο οποίος μετά από ένα κύκλο με κορυφαίες συνεργασίες στην Αυστραλία, την Γαλλία και γενικά στο κόσμο επέστρεψε στην Μυτιλήνη που είναι η γενέτειρα του και παραδίδει κάποια σεμινάρια στις γυναίκες αυτές. Αυτό το λέω γιατί ναι είμαστε ανοιχτοί σε όποιον θέλει να βοηθήσει αλλά θέλουμε και τους πρωτοκλασάτους. Γιατί αυτές οι γυναίκες πρέπει να συναναστραφούν και με άλλους ανθρώπους. Να αισθανθούν ξεχωριστές. Έτσι κάπως μας τίμησε με την παρουσία του ο πλέον πρεσβευτής της οργάνωσης μας. Ο Λάκης Γαβαλάς ο οποίος είναι πρεσβευτής έμπνευσης και δημιουργικότητας.
Μετά έχουμε και μάθημα πλεξίματος και κοπτοραπτικής, σχέδιο και φυσικά μαθήματα πληροφορικής. Ώστε να μπορούν να στείλουν ένα email, να φτιάξουν ένα βιογραφικό να χειριστούν γενικά ένα υπολογιστή.
Έχουμε επίσης δημιουργική απασχόληση των παιδιών. Προσωπικό και εθελοντές δηλαδή απασχολούν Τα παιδιά δημιουργικά ώστε οι μανάδες να παρακολουθούν τα προγράμματα.
Πως άρχισε η σχέση σας με την οργάνωση;
Το 2015 ήταν η έξαρση του θέματος και οι μεγάλες μετακινήσεις των πληθυσμών από την ανατολή προς την δύση (βλ. Ευρώπη). Εγώ τότε είχα την τιμή να είμαι διοικητής κέντρου φιλοξενίας του δήμου Λέσβου και έτσι γνώρισα τους ιδρυτές της WWBT. Είχαν δράσεις και βοηθούσαν τον κόσμο στο νησί και διέκρινα ότι αυτοί οι άνθρωποι πρεσβεύουν σωστά τον λόγο και το όνομα της οργάνωσης τους. We we bond together, δηλαδή ενεργούμε μαζί και όταν ενεργούμε μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά καλά πράγματα. Βοήθησαν πολύ την εποχή αυτή στο κομμάτι το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Ξανασυναντηθήκαμε το 2019 όταν και έληξε η θητεία μου στο κέντρο φιλοξενίας Μαυροβουνίου (Καρά Τεπέ) όταν ήρθαν οι άνθρωποι αυτοί με βρήκαν και μου ανακοίνωσαν ότι προτίθεται να βοηθήσουν περισσότερο τους ανθρώπους αυτούς με κάποιον άλλο τρόπο.
Όπως είπαμε ήσασταν διοικητής του προτύπου τότε κέντρου φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στο Καρά Τεπέ. Ένα κέντρο το οποίο είχε ακουστεί παντού και όλοι είμασταν περήφανοι για αυτό. Μέχρι που το 2019 φεύγετε και γίνεται μία πρωτότυπη διαμαρτυρία από τους πρόσφυγες και μετανάστες που ζούσαν εκεί με το σύνθημα «Θέλουμε τον Σταύρο». Τι είναι τελικά αυτό που θέλουν οι άνθρωποι αυτοί;
Μου φέρνετε ωραίες αναμνήσεις. Από την αρχή που άρχισα να δημιουργώ αυτό το κέντρο, είχα μια την εντολή από τον αείμνηστο τότε δήμαρχο Σπύρο Γαληνό. Μου είπε, «πήγαινε πάνω και φτιάξε ένα χωριό με αξιοπρέπεια». Αυτό μου είπε και αυτό έκανα. Έφτιαξα το χωριό με τους ανθρώπους. Φιλοξενούσαμε γύρω στις 300 οικογένειες και ξεπερνούσαμε τα 2000 συνέχεια. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν πήγα εκεί ήταν να κατεβάσω όλους τους φράχτες εκτός από τον εξωτερικό. Έκανα γειτονιές και έδωσα στις γειτονιές τα ονόματα Αρχαίων Ελλήνων και εξηγούσα και στον κόσμο ποιος είναι ο κάθε ένας. Αυτές όλες οι οικογένειες έρχονταν από το camp της Μόριας σαν πιο ευάλωτες ομάδες εγώ προσωπικά καλωσόριζα όποιον ερχόταν και τον ξεναγούσα στο camp.
Toυς καλωσόριζα σαν στο σπίτι μου και οι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να σεβαστούν το σπίτι μου. Έτσι δημιουργήθηκε μια σχέση εμπιστοσύνης, συνεργασίας, σεβασμού. Αυτοί οι άνθρωποι με ξέρουν όχι σαν Σταύρο αλλά σαν Μουντίρ. Που στην γλώσσα τους σημαίνει ο φύλαρχος, ο αρχηγός, ο δάσκαλος, ο πρεσβύτερος. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν αυτό που ζητούσαν ήταν σεβασμός.
Υπάρχει κάποια στιγμή που δεν θα ξεχάσετε σε αυτά τα χρόνια;
Έχω πάρει διάφορα βραβεία σε αυτά τα χρόνια και όλα έχουν την αξία τους. Το μεγαλύτερο όμως δεν είναι χειροπιαστό. Είναι στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή. Ήταν όταν 30 Αύγουστο του 2019, μια μέρα πριν τελειώσει η θητεία μου και ενώ είχε ακουστεί ότι εγώ θα αντικατασταθώ. Εγώ ήμουν στο γραφείο μου και βλέπω καμιά τριανταριά ανθρώπους, τους πρωτοπρεσβύτερους, τους γηραιότερους του χωριού, γυναίκες και άντρες να έρχονται προς το γραφείο μου. Εγώ αρχικά πίστευα ότι ήθελαν να μάθουν γιατί θα φύγω και να τους εξηγήσω πως θα γίνει να μείνω. Φτάνουν λοιπόν στο γραφείο μου και παίρνει τον λόγο η γηραιότερη γυναίκα. Μια γυναίκα περίπου 80 χρονών και μου λέει ότι έχουν αίτημα και ήθελαν καθοδήγηση για το που να πάνε. Με τα πολλά μου είπε πιο ήταν το αίτημα τους. Είχαν κάνει συμβούλιο 300 σπίτια μεταξύ τους και η απόφαση ήταν ομόφωνη, κανείς δεν διαφωνούσε.
Η απόφαση ήταν πως αν ήταν πρόβλημα ο μισθός μου λόγω της κρίσης ήταν διατεθειμένοι να πληρώνουν αυτοί τον μισθό μου. Θα έκαναν ρεφενέ τα σπίτια όλα και κάθε τέλος του μήνα θα με πλήρωναν από τα χρήματα που παίρνανε από τα επιδόματα ή από αυτά που μπορεί να είχαν. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο βραβείο και δεν νομίζω ότι μπορώ να πάρω μεγαλύτερο. Τους εξήγησα φυσικά ότι δεν ήταν τα χρήματα και ότι ήταν απόφαση από ψηλά και ότι εγώ θα συνεχίσω να είμαι κοντά τους.
Μαθαίνουμε πως σε όλες τις δομές υπάρχουν πολλά περιστατικά βίας. Τόσο σωματικής όσο και σεξουαλικής και τις περισσότερες φορές τα θύματα είναι γυναίκες και παιδιά. Αυτές οι γυναίκες έρχονται μετά σε εσάς; Υπάρχει κάποιος τρόπος να προστατευτούν και να μιλήσουν;
Θίγετε ένα θέμα που υπάρχει, υπάρχει και θα υπάρχει παντού και πάντα. Είναι μία μάστιγα που εμείς εδώ μέσα από το κέντρο μας, προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Είναι ένα κέντρο για γυναίκες και οι γυναίκες μας εμπιστεύονται, μας λένε για αυτά τα περιστατικά. Υπάρχει ψυχολόγος που μπορεί να ενεργήσει πάνω σε αυτό και έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη των γυναικών. Εμείς οφείλουμε και αυτό κάνουμε να ενημερώσουμε τον διοικητή του Κ.Υ.Τ. για το περιστατικό ώστε και αυτός να λάβει τα μέτρα του. Υπάρχουν φορές που οι γυναίκες φοβούνται να το αναφέρουν στο Κ.Υ.Τ. για να μην στιγματιστούν και έρχονται και τα λένε σε μας. Εμείς φυσικά ενημερώνουμε τις αρχές και πάνε όλα αυτεπάγγελτα.
Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν και προστατευτούν αυτοί οι άνθρωποι αρκεί να μην τους αφήνουμε στην μοίρα τους να ελέγχονται από τα λόμπι και τις μαφίες της εκάστοτε εθνικότητας. Γιατί υπάρχουν και αυτά. Δεν μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο μόνο στις διοικήσεις όταν μέσα στα κέντρα λειτουργούν τέσσερα διαφορετικά λόμπι εθνικοτήτων.
Aς πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο. Πριν λίγες μέρες έγινε στον χώρο σας ένα διαφορετικό fashion show. Μοντέλα και δημιουργοί ήταν οι ίδιες οι γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες. Πως ξεκίνησε η ιδέα αυτή;
Από καιρό με έτρωγε η ιδέα του recycling. Λόγω της πείρας μου έβλεπα πολλά ρούχα να πετιούνται. Είχαμε έτσι και αλλιώς στον χώρο μας μαθήματα κοπτικής και ραπτικής αλλά δεν είχαμε μπει στον χώρο αυτό γιατί δεν είχαμε βρει και τον κατάλληλο άνθρωπο. Σταθήκαμε όμως τυχεροί γιατί ήρθε από την Αμερική ο Στράτος Νάκης στη Λέσβο και μέσω γνωστών ήρθε σε επαφή με μας. Συζητήσαμε πάνω σε αυτό το θέμα και κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός έρχεται με άλλα εφόδια και αυτά τα εφόδια τα θέλαμε και εμείς και οι γυναίκες αυτές. Ξεκινήσαμε την επόμενη μέρα. Φτιάχτηκε το γκρουπ μαζί με τις μοδίστρες που υπήρχαν και την δασκάλα ραπτικής. Μαζεύτηκαν και τα κορίτσια και έδεσε το team πολύ γρήγορα. Έτσι ήρθε η στιγμή να συμμετέχουμε στην έκθεση που έγινε στο LIT Athens μέσα σε ενάμιση μήνα. Αποκομίσαμε πολύ καλές κριτικές και εντυπώσεις. Σκεφτείτε ότι τα απόνερα αυτής της έκθεσης δεν έχουν περάσει ακόμα. Μέχρι και τώρα με παίρνουν οίκοι ραπτικής και με ρωτάνε αν υπάρχουν γυναίκες για κοπτοραπτική που ενδιαφέρονται για δουλειά ώστε να ενταχθούν στο roaster τους. Κάπως έτσι λοιπόν αποκτούν το δικαίωμα στην εργασία.
Έγινε λοιπόν η προεργασία με το LIT Athens και αμέσως μετά είχαμε την μεγάλη τιμή να μας στηρίξει ο Λάκης Γαβαλάς ο οποίος ήταν και μέντορας του Στράτου Νάκη. Με τον Λάκη μιλήσαμε στο τηλέφωνο του είπα πως είναι τα πράγματα και για πιο σκοπό θα τον θέλαμε μαζί μας το μόνο που μου είπε είναι «Έρχομαι, δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα!» και έτσι ήρθε.
Ποια ήταν η βοήθεια που πήρατε από τον Λάκη Γαβαλά;
Αρχικά όλοι ξέρουμε ότι ο Λάκης Γαβαλάς είναι παγκοσμίως γνωστός που τον αγαπάει ο κόσμος. Τον αγαπάει ο κόσμος για αυτό που είναι, για αυτό το πνεύμα που είναι. Αρχίσαμε να οργανώνουμε την εκδήλωση εδώ στην Λέσβο και είχαμε μαζί μας τον Λάκη Γαβαλά, τον Alex Divanis, τον Σταύρο τον Νάκη και όλα γίναν πολύ πιο γρήγορα και εύκολα γιατί ο κάθε ένας στον τομέα του ήξερε πολύ καλά τι να κάνει. Ο Λάκης λοιπόν με την φήμη του, με το ταπεραμέντο του, με τον αέρα του λειτούργησε όπως έπρεπε σε όλους ακόμα και στις προσφυγίνες. Αυτό ήταν που χρειαζόμασταν έναν αναγνωρισμένο άνθρωπο. Ήρθε και ανέβασε την ψυχολογία στις γυναίκες αυτές. Έπαψαν να είναι από ένας αριθμός γιατί για αυτές τις γυναίκες ήρθε ο πιο αναγνωρισμένος στον χώρο της μόδας στην Ελλάδα. Αυτό λειτούργησε πολύ θετικά στην ψυχολογία τους. Ο Λάκης Γαβαλάς έκανε 150 γυναίκες ευτυχισμένες και όχι μόνο. Η γυναίκα δεν παύει ποτέ να είναι γυναίκα και δεν κρύβεται ούτε με μαντίλες ούτε με θρησκείες. Δεν καταπιέζετε με τίποτα και δεν είναι ούτε προς πώληση ούτε προς εκμετάλλευση.
Που μπορούμε να βρούμε τις δημιουργίες αυτές; Είναι προς πώληση;
Αυτή την ερώτηση την έχουμε ακούσει πολλές φορές Δεν έχουμε ακόμα φτάσει στο σημείο αυτό να μπορούμε να βγάζουμε φασόν διάφορα. Το κάθε κομμάτι είναι μοναδικό. Έχουμε κάτι στο μυαλό μας αλλά ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο. Βέβαια ότι έσοδα θα βγουν από αυτό θα πηγαίνουν στους δημιουργούς δηλαδή στα κορίτσια αυτά. Έχουμε σκεφτεί να μπούμε σε site πλειστηριασμών και δημοπρασιών, να στείλουμε τα κομμάτια εκεί ώστε όταν θα πουληθεί τα χρήματα να πάνε στην κοπέλα που το έχει φτιάξει. Νομίζω είναι ο πιο σωστός τρόπος ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια.
κ. Σταύρο Μυρογιάννη, για το τέλος θα ήθελα να μου πείτε πως μπορούμε να συνεισφέρουμε στο έργο σας όσοι δεν βρισκόμαστε στο νησί;
Υπάρχει η σελίδα όπου μπορεί όποιος θέλει να ενημερωθεί για τις δράσεις μας. Βέβαια όπως προστάζει το θέμα της σελίδας μας όποιος θέλει μπορεί να κάνει donation. Αυτό που μπορεί να κάνει όποιος ενδιαφερθεί για εμάς είναι να έρθει σε επαφή μαζί μου και να τον καθοδηγήσω πως μπορεί να βοηθήσει. Έχουμε καθημερινά 30 – 50 παιδιά. Τα παιχνίδια που έχουν σπάνε ή χαλάνε. Όποιος θέλει λοιπόν μπορεί να στείλει παιχνίδια, πηδηματάκια. Το καλοκαίρι τα πάμε για μπάνιο. Οπότε χρειαζόμαστε σωσίβια, μπρατσάκια κτλ. Υπάρχουν πολλές ανάγκες όταν κάποιος θέλει να βοηθήσει αγοράζοντας κάτι και στέλνοντας το μπορεί να το κάνει και εγώ θα του στείλω πίσω την φωτογραφία με το παιδάκι που παίζει με αυτό.
Ένας άλλος πολύ σοβαρός τρόπος που μπορεί κάποιος να βοηθήσει τα προγράμματα του κέντρου μας είναι με την υιοθεσία ενός προγράμματος. Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην σελίδα μας. Γίνεται ένα μικρό συμβόλαιο που αναφέρει το χρηματικό ποσό και το χρονικό διάστημα που θα ισχύει. Είναι και κάτι σαν απόδειξη αυτό. Η οργάνωση μας στέλνει μηνιαία αναφορά της δράσης και φωτογραφικό υλικό. Άρα όποιος υιοθετεί ένα πρόγραμμα βοηθάει έμπρακτα τις γυναίκες και τα παιδιά και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες πρόσφυγες και μετανάστες του κέντρου μας με απόλυτη διαφάνεια.
Όλες οι φωτογραφίες ανοίγουν στο προσωπικό αρχείο του When We Band Together Hellas!
Ευχαριστώ τον κ. Σταύρο Μαυρογιάννη
