Χαίρε γονέα υπόδειγμα, χαίρε γονέα παντογνώστη, χαίρε γονέα καταπέλτη συναισθημάτων. Εάν δε βλέπεις τι σου γίνεται, εάν η αυτοκριτική μέσα σου έχει μπλοκάρει ως μηχανισμός, τότε συγχαρητήρια, μόλις κατέστρεψες το ίδιο σου το παιδί. Αλήθεια ήθελες να κάνεις οικογένεια; Ξέρεις δεν μπορούν όλοι να γίνονται γονείς. Δεν είναι κακό να το παραδεχόμαστε ενίοτε ως κοινωνία, πως κάποιοι άπλα δεν μπορούν, πως κάποιοι άπλα είναι για άλλα πράγματα. Ξέρεις αν αυτό θεωρούνταν δεδομένο από πολύ νωρίς κι ο άνθρωπος άπλα σταματούσε να ταυτίζει την αυτοολοκλήρωση του με την απαραίτητη δημιουργία μιας οικογενείας, σήμερα δε θα είχαμε τόσα θλιμμένα μικρά πλασματάκια τριγύρω.
Εσύ γονέα, εσύ που ‘χεις στο αμάξι το παιδί σου και σε βλέπει να βρίζεις και να μην τηρείς κανέναν οδικό κανόνα. Εσύ, που σαι για κείνο άπλα μια φιγούρα που κινείται στο σπίτι, μια αδιάφορη κίνηση απολαβής χρημάτων. Εσύ που ασκείς βία στην ίδια του τη μανά κι εσένα που σε ακούει μονάχα να του βρίζεις τον ίδιο του τον πατέρα. Εσύ που δεν έχεις χρόνο να το προσέξεις, όταν είχε ανάγκη από μια αγκαλιά και λίγα από τα λογία σου. Εσύ, πάρτο χαμπάρι, ζυμώνεις μια πανομοιότυπη μορφή σου μέρα με τη μέρα.
Αγαπώ τα παιδιά, σε λίγο θα γίνω δασκάλα τους και δεν αντέχω στην ιδέα πως θα αντικρίζω θλιμμένα παιδικά πρόσωπα που κουβαλούν το δικό σου ψυχικό φορτίο, ρε γονέα αυθεντία. Ίσως ο λόγος μου να μην είναι ευγενικός. Ίσως γονέα, θα έπρεπε να σου μιλήσω πιο γλυκά, να σε πάρω με το μαλακό και να σε καλοπιάσω, για να με ακούσεις. Αλλά εσύ, ο αυθάδης ο αγενής και ο απαίδευτος που έκανες παιδιά, για να τα τυραννάς μην περιμένεις από έμενα σεβασμό.
Βλέπω και διαβάζω πράγματα τα όποια με κάνουν να θρηνώ γα την ανθρωπινή φύση. Εσένα γονέα σου δόθηκε η ευλογία να αποκτήσεις παιδιά, μα εσύ δεν είσαι άξιος. Καταστρέφεις με τη συμπεριφορά σου καθετί όμορφο που προσπαθεί να αναπτύξει η συνέχεια σου. Αφού έχετε παιδιά να τα αγαπάτε και να τα προσέχετε. Τόσο άπλα! Τόσο κοφτά και μετρημένα! Δε δέχομαι τα «δεν έχω χρόνο» σας, τα «έλα μωρέ και τι έγινε αν με άκουσε να βρίζω την χοντρή απέναντι που δεν ξέρει να παρκάρει», «αν με είδε να ρίχνω και κάνα δυο στη μανά του. Άστον να μάθει πως πρέπει να συμπεριφέρεται». «Δε θα μπορέσω σήμερα έχω συνάντηση στο γραφείο, ούτε αύριο, έλα μην παραπονιέσαι! Για εσένα παλεύω, να χεις μια άνετη ζωή, αφού ο πατέρας σου δεν είναι άξιος να μας θρέψει».
Κι αλλά τόσα υπαρκτά συμβάντα από έναν γονέα εγωιστή, ανίκανο- και ζητώ συγγνώμη- τελείως μα τελείως εγωκεντρικό που δεν έχει ιδέα τι πάει να πει μιλώ με το εγώ μου και το κάνω καλύτερο. Άραγε ρε γονέα, σκέφτεσαι πόσο πολύ πονάς τα σπλάχνα σου άθελα σου, κάθε φόρα που φωνάζεις για τα προβλήματα σου μπροστά τους. Κάθε φόρα που τους γυρίζεις την πλάτη, καθώς όπως λες αγωνίζεσαι να τα μεγαλώσεις. κάθε φόρα που τους χρεώνεις όνειρα που δεν πρόλαβες να πραγματοποιήσεις εξαιτίας τους. Και που τα αναγκάζεις να ονειρευτούν με το έτσι θέλω τα ίδια.
Ρε γονέα απαράδεκτε, σε εσένα μιλάω, σε σένα που είσαι η ντροπή του ιδίου σου, που σηκώνεις χέρι στο ίδιο σου το αίμα, που είναι για σένα βάσανο ότι θα έπρεπε να είναι η ζωή σου. Που εξαιτίας σου αύριο, μεθαύριο θα γίνει ένα γαϊδούρι και μισό και θα κάνει τα ίδια και χειρότερα με σένα. Που θα προσπαθούν να του δώσουν αγάπη και δε θα την δέχεται, γιατί έτσι έχει συνηθίσει και μάθει από το σπίτι του. Που θα ξεσπά στο σχολείο όλα του τα απωθημένα και θα τρέχουν κάτι δόλιες και δόλιοι να το σώσουν, να το κάνουν να πιστέψει πως η ζωή είναι πολλά άλλα, πέρα από αυτό που του ‘χεις φτιάξει, για να ζει.
Συχώρεσε με γονέα, που είμαι τόσο σκληρή, μα δεν αντέχω να βλέπω τέτοιους γονείς δεν το σηκώνει η ψυχή μου. Εγώ δε μεγάλωσα έτσι και δε δέχομαι κάνεις να μεγαλώνει έτσι. Είναι άδικο να υπάρχουν άτομα γεννημένα για γονείς και να μην μπορούν να κάνουν παιδιά κι άλλοι τόσο μα το ανεπαρκείς, που το παίζουν πως τα ξέρουν όλα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με αν σε τσάτισα, αύριο θα το χεις ξεχάσει είμαι σίγουρη. Ένα πράγμα μονάχα σου ζητώ πρόσεχε κι αγάπα το σπλάχνο σου, με το να καλλιεργείς και να εξελίσσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Να σαι το πρότυπο του, το σωστό όμως, αυτό που είναι γεμάτο αξίες κι όχι το άλλο, το σακατεμένο, το σαπισμένο με την ημερομηνία λήξης. Το παιδί σου είσαι εσύ και φρόντισε να σαι αυτό που πρέπει για εκείνο. Δεν είναι αργά, ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθείς στα μάτια του, αρκεί να το κάνεις με αγάπη και μετάνοια.
Δεν είσαι τέλειος γονέα, το ξέρουμε καλά και οι δυο πως τέλειος γονιός δεν υπάρχει, όλοι κάνουν τα λάθη τους. Μπορείς όμως να γίνεις σωστός άνθρωπος- όχι για σένα αν δεν το θες- μα για το παιδί σου που ζει από την ίδια σου την αναπνοή και βλέπει από τα ίδια σου τα ματιά. Κι αν αύριο μεθαύριο βρεθεί καμία δασκάλα ή δάσκαλος και σου πει πως τελευταία το παιδί σου είναι προβληματισμένο και κάπως ανήσυχο, κάτσε και δες που φταις εσύ κι όχι το σπλάχνο σου.
Με αγάπη γονέα, μια μελλοντική δασκάλα του παιδιού σου.
