Κώστας Μπίγαλη! Όταν η μουσική μπορούσε να μετρηθεί με νούμερα πωλήσεων ο Κώστας Μπίγαλης έσπαγε όλα τα ρεκόρ. Έπαιζε στο MTV με το I miss you όταν το κανάλι ήταν το must της παγκόσμιας μουσικής. Έγραψε τραγούδια με ήχο από νησιωτικό μέχρι blues, έκανε εμφανίσεις σε όλα τα μεγάλα μαγαζιά της χώρας, απέκτησε φανατικό κοινό που ακόμα ψάχνει τους δίσκους του σε βινύλιο αλλά το σημαντικότερο είναι ακόμα εδώ με sold out εμφανίσεις και κοινό που τον ακολουθεί από 16 μέχρι 106 ετών. Αν μιλήσουμε για επιτυχία και διάρκεια στο χρόνο ο Κώστας Μπίγαλης είναι η απόλυτη ενσάρκωση ενός αιώνια νέου καλλιτέχνη στην ψυχή, στη διάθεση, στο performing και στη διαχρονικότητα των τραγουδιών.
Τον ρωτήσαμε σχετικά με τη δεκαετία των 90’s και πόσο δυναμικά έχει επανέλθει.
«Το 2013 συνέβη κάτι φοβερό. Στη Θεσσαλονίκη, στο Eightball, ένα μαγαζί αμιγώς ροκ, που από τότε έχω παίξει πάρα πολλές φορές, όταν πήγα να μπω στο μαγαζί είδα κόσμο να κυκλώνει το τετράγωνο. Κοίταγα γύρω γύρω κι έλεγα μάλλον για άλλον ήρθαν. Και τελικά έμαθα ότι ήταν για μένα. Ήμουν μόνος μου. Εκείνο το βράδυ έγινε πανικός. Μπήκαν μέσα 1000 άτομα κι έμειναν άλλοι 500 απ’ έξω!»
Σχετικά με την τάση της δεκαετίας που ενδυναμώνεται
«Μέχρι σήμερα αυτή η τάση δεν έχει φύγει. Μπορώ να πω ότι εντείνεται γιατί με την ομάδα που έχουμε φτιάξει με το Δάκη, τη Μαντώ και την Πωλίνα, που είμαστε και πολύ φίλοι, μέχρι και πριν την πανδημία ήμασταν sold out όπου και να παίζαμε»
«Ο κόσμος έρχεται γιατί θυμάται. Θυμάται την εφηβεία του, θυμάται γενικώς ότι ήταν συνδεδεμένο με αυτά τα τραγούδια.»
Πως εξηγεί ο Κώστας Μπίγαλης το γεγονός ότι το κοινό στα live του είναι από 20 μέχρι 80 χρονών.
«Ένα παιδί 20 χρονών ενδεχομένως να μην ξέρει τι ρεπερτόριο έχω εγώ, εκτός από ένα δυο πράγματα. Αν έχει κάποιο συγγενή ή φίλο μεγαλύτερης ηλικίας που ακούει και τον βάλει στο κόλπο να ακούσει, εκεί το πιθανότερο είναι να κολλήσει. Γιατί δεν είναι τυχαίο που αυτά τα τραγούδια (σ.σ. της δεκαετίας του 90) είναι για δύο και τρεις δεκαετίες σουξέ. Έτσι έχουμε και τη μεγάλη γκάμα στο κοινό. Από εικοσάρηδες μέχρι σαραντάρηδες, πενηντάρηδες και μεγαλύτερους ανθρώπους που έχουν συνδέσει τα τραγούδια αυτά με αναμνήσεις»
Κι ένα περιστατικό
«Ήρθε ένα παιδί και μου λέει ότι έδινε πανελλήνιες πριν από 30 χρόνια, αρχές δεκαετίας του 90 και επειδή είχε άγχος, άκουγε το Ρίνα Κατερίνα. Το οποίο είναι πολύ τιμητικό, όταν ένα ποπ τραγούδι, γιατί δεν έχω γράψει και τίποτα ορατόρια, παίζει ένα ρόλο έτσι καθοριστικό»
Πως κατάφερε ο Κώστας Μπίγαλης να συνδέσει παραδοσιακά, νησιώτικα και λαικά με ποπ, blues και ροκ;
«Εκείνο τον καιρό δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός, ήταν ότι μου έβγαινε από ένστικτο. Απλά εγώ είμαι πολυσχιδής όσο αφορά τις μουσικές που έχω ακούσει. έχω καταγωγή από την πλευρά της μητέρας μου από τη Ρούμελη και μικρός πήγαινα σε ανταμώματα με δημοτική μουσική. Έχω βιώσει πολύ κλαρίνο και παράδοση. Το ένα είναι αυτό. Από τον πατέρα μου έχω μια άλλη μεγάλη κληρονομιά. Αυτή της Μικράς Ασίας. Είναι κι οι δύο πολύ ωραίες καταγωγές και πιστεύω πως τα γονίδια παίζουν ρόλο. Αλλιώς δε μπορώ να το εξηγήσω. Από την άλλη μεριά επειδή από μικρός άκουγα και δυτική μουσική, ποπ και ροκ, μου βγήκε και αυτό. Οπότε όταν έκανα κάτι ελληνικό, το ανακάτεμα αυτό το περίεργο, ήταν αποτέλεσμα όλων αυτών των επηρεασμών που εγώ από ένστικτο εφάρμοσα μια δοσολογία.»
«Δεν είμαι μουσικός μουσικός. Δηλαδή τα όργανα που παίζω είναι λίγο απ’ όλα με λίγο καλύτερα την κιθάρα. Έχω το επίπεδο γνώσης των οργάνων του συνθέτη για να μπορώ να βγάζω τραγούδια. Πολλές φορές τα αποτελέσματα μου ήταν αναντίστοιχα της μουσικής μου μόρφωσης. Έλεγες αυτό είναι πιο προχωρημένο από αυτό που θεωρητικά ξέρει αυτός ο τύπος. Αυτό που με σώζει εμένα είναι η αισθητική που είχα.»
Το ‘I miss you’ και το ‘Μου λείπεις’
Ακούστε τα στο τέρμα εδώ και εδώ
«Το ‘Μου λείπεις’ είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Υπήρξε ένας χωρισμός και για αυτό βγήκε απλά το Μου λείπεις. Κάποια, κάπου, κάποτε έλειψε πολύ. Ήμουν και μικρός και όλα αυτά είναι πιο έντονα και προέκυψε αυτό το τραγούδι. Ήταν από πραγματικό συναίσθημα.»
«Το ‘I miss you’ ήταν από το 1982 γραμμένο και ο πρώτος μου δίσκος στα ελληνικά , ο ‘Με τον Ήλιο στους Ιχθυες’ βγήκε το 1990. Υπήρχε το τραγούδι 8 χρόνια κι είναι αυτό που λέμε έκατσε. Το ‘I miss you’ κυκλοφόρησε σε 18 χώρες στο εξωτερικό. Δυστυχώς τότε, λόγω του ότι ο διευθυντής της δισκογραφικής, την τότε CBS και μετέπειτα SONY, δεν ήθελε να με ‘χάσει’, δε βοήθησε. Φοβήθηκε μην ανοίξουν οι προοπτικές και φύγω από την Ελλάδα. Δεν το ήθελε γιατί μπορεί να συνέβαινε και αυτό, κι έτσι το τραγούδι αυτό έγινε μεγάλη επιτυχία εδώ και στο εξωτερικό απλά ακούστηκε. Αρχικά ενδιαφέρθηκαν 45 χώρες. Έγινε ένα meeting τότε στη Χαβάη με τις CBS όλων των χωρών και αξιολογούσαν τις διεθνείς παραγωγές που είχε προτείνει η κάθε χώρα. Και τότε θυμάμαι, με πήρε ο εκεί διευθυντής και μου ανακοίνωσε περιχαρής βέβαια, ότι ακούστηκαν τραγούδια για διεθνή κυκλοφορία. Πρώτο ήταν το Thriller του Michael Jackson, ο φοβερός αυτός δίσκος που σάρωνε τα πάντα, δεύτερο ήταν κάτι άλλο που δε θυμάμαι και τρίτο ήταν το I miss you. Έδειξαν ενδιαφέρον 45 χώρες, τελικά κυκλοφόρησε από 18 αλλά δεν είχε την αντίστοιχη συνέχεια διότι η πολιτική της εταιρίας δεν το ευνόησε. Καμιά φορά συμβαίνουν κι αυτά»
Πως γίνεται ο Κώστας Μπίγαλης να βάζει κάτω εικοσάρηδες στη σκηνή; Από πού αντλεί τόση ενέργεια;
«Είμαι πάλι τυχερός. Έχω ένα καλό γονίδιο. Φαινόμουν πάντα πιο μικρός. Εδώ στη γειτονιά μου με φωνάζουν ακόμα Κωστάκη. Είχα μια νεανικότητα στην εμφάνιση. Είναι και το στυλ μου αυτό αλλά το κυριότερο είναι πως δεν έχω καπνίσει και δεν έχω πιει ποτέ μου. Τολμώ να πω ότι είμαι σε μία αρκετά καλή κατάσταση που μου επιτρέπει στη σκηνή να εκτονώνομαι κι εγώ. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός μου έλεγε η μάνα μου πήγαινε στο περίπτερο κι εγώ άρχιζα να τρέχω. Δε μπορούσα να περπατήσω. Είχα πολλή ενέργεια. Αυτό αντίστοιχα μέσα στα χρόνια έχει μεταφερθεί όταν βγαίνω στη σκηνή.»
Τι γίνεται στη σκηνή που τον παρασέρνει;
«Υπάρχουν κάποια κομμάτια όπως ‘Του Αιγαίου τα Blues’ που μου αρέσει πολύ να τα λέω ζωντανά. Έλεγα θα πρέπει να τα είχα βαρεθεί αλλά ακόμα κι όταν μου το ζητάνε να το ξαναπώ στο τέλος της βραδιάς, που όσο να ‘ναι έχει επέλθει μια κούραση, με το που ξεκινάει το τραγούδι και αρχίζει ο κόσμος και δονείται, και συμμετέχει κάτι γίνεται μαγικό και μπαίνω στην ίδια λογική. Και λέω μα είναι δυνατόν! Που βρίσκω την ενέργεια εκείνη τη στιγμή. Αυτό είναι το δούναι και λαβείν της ανταλλαγής της ενέργειας με τον κόσμο. Και νιώθω και την αγάπη του κόσμου»
Ο Κώστας Μπίγαλης πατάει ακόμα στη Γη ακόμα κι αν η καριέρα του παραμένει απογειωμένη
«Ο καλλιτέχνης χωρίς τον κόσμο δεν υπάρχει. Μερικές φορές μου λένε φαίνεσαι πολύ καθημερινός, δεν έχει καβαλήσει το καλάμι και η απάντησή μου είναι πολύ απλή. Λέω παιδιά, συγγνώμη, επειδή αυτή η δουλειά είναι προβεβλημένη, να πουλάμε και μούρη, να το πω έτσι απλά, και να σνομπάρουμε τον κόσμο; Ο οποίος κόσμος μας έχει φέρει σε αυτή την ευχάριστη θέση να είμαστε αναγνωρίσιμοι. Δηλαδή αν το σκεφτείς είναι πλεονασμός. Δεν είναι θέμα αν είμαι χαμηλών τόνων. Δεν προκύπτει λογικά. Μπορώ να σου πω ότι είναι και αυτό που λέγαν οι Αρχαίοι ‘Ύβρις’.»
Με αφορμή το τραγούδι ‘Άγριες νύχτες’ που παραμένει επίκαιρο τον ρωτάμε αν η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. (το τραγούδι εδώ)
«Αν πω ότι έχω έναν μουσικό ήρωα, είναι ο John Lennon. Όχι για το φοβερό επίπεδο συνθέτη που έχει, αν και θεωρώ πως ότι είναι ο Beethoven και ο Mozart για την κλασσική μουσική , είναι ο Lennon για την ποπ. Εγώ είμαι φαν του Lennon για τη στάση του και τη φιλοσοφία του απέναντι στα κοινά. Δεν κάθισε στα αυγά του δηλαδή. Μιλώντας για την αλλαγή που μπορεί να φέρει η μουσική, ο Lennon, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να σταματήσει ο φριχτός πόλεμος στο Βιετνάμ (σ.σ με το Give peace a chance).
Τώρα αν η μουσική μπορεί να αλλάξει τα δελτία των 8, δεν είμαι σίγουρος, γιατί δυστυχώς η δημοσιογραφία στην Ελλάδα εμένα τουλάχιστον με θλίβει.
Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο και ο κόσμος μπορεί να έχει πλέον μία σφαιρική πληροφόρηση, όποια κι αν είναι η πολιτική του τοποθέτηση.
Εγώ θα ήθελα αυτό το τραγούδι (σ.σ. το Άγριες νύχτες’) να έχει ξεχαστεί. Να λένε έτσι ήταν τότε τα πράγματα, τώρα είναι καλύτερα. Δυστυχώς δε μπορείς να το πεις. Είναι το τραγούδι ακόμα δυστυχώς, με κεφαλαίο το Δ, επίκαιρο.»
Πως άλλαξε το διαδίκτυο τη δισκογραφία;
«Το μέσο επικοινωνίας ενός τραγουδιού τη δεκαετία του ’90, ήταν το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αν έκανες video clip. Τότε ήταν πιο ξεκάθαρο το πράγμα. Ήταν οι δύο αυτοί τρόποι. Κι ήρθε κι ένας τρίτος παράγοντας που λέγεται διαδίκτυο. Κι αυτό το διαδίκτυο έχει τελειώσει όλα τα άλλα. Έχει τελειώσει και τη δισκογραφία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η δισκογραφία είχε 300% πειρατεία και μετά ήρθε και το διαδίκτυο και το αποτελείωσε το πράγμα. Συνεπώς τώρα το παιχνίδι παίζεται με άλλους όρους. Άρα οι νέοι άνθρωποι, μπορούν να κάνουν κάτι, να το ανεβάσουν στο διαδίκτυο και να κριθεί κατευθείαν από τον κόσμο. Δε χρειάζεται να περάσει από κάτι ενδιάμεσο.
Θα σου πω ένα παράδειγμα που αντιμετώπισα εγώ προσωπικά. Ο πρώτος μου δίσκος ‘Με τον Ήλιο στους Ιχθύες’ βγήκε και επί ένα χρόνο δεν πούλησε τίποτα. Γι’ αυτό και το διάστημα από τον πρώτο μέχρι το δεύτερο δίσκο ‘Του Αιγαίου τα Blues’ ήταν δύο χρόνια. Γιατί δεν πούλησε τίποτα; Γιατί έβγαλα το δίσκο αυτό από μία μικρή αλλά ιστορική εταιρεία, τη LYRA. Μικρή εταιρεία όσο αφορά τη διαφημιστική πίτα. Παρότι μερικά χρόνια πριν είχα κάνει το ‘I miss you’ σε μία πολυεθνική τη CBS, κι είχε γίνει νούμερο ένα της χρονιάς και φοβερή επιτυχία στην Ελλάδα, πέντε χρόνια μετά που έβγαλα τον ελληνικό δίσκο και πήγε το LP στα ραδιόφωνα δεν το έπαιξαν. Τότε τα ραδιόφωνα είχαν συνεργασία, ήταν καθοδηγούμενα αν θέλεις, με τις μεγάλες εταιρείες και η LYRA ήταν ο φτωχός συγγενής. Μάλιστα θυμάμαι τότε προς τιμή του ο Μικρούτσικος, που ήταν υπεύθυνος στο σταθμό του Σκαι, όταν έσκασε το Ρίνα Κατερίνα κι έγινε επιτυχία, μου λέει σου ζητάω συγγνώμη γιατί το LP το είχα εδώ πέρα έξι μήνες και δεν το είχα παίξει.
Για να καταλάβεις, υπήρχαν άνθρωποι στις εταιρείες δίσκων, που η δουλειά του ήταν να ακούνε διάφορους σταθμούς με τους οποίους είχαν κάνει κάποια συμφωνία οι εταιρείες να παίζουν συγκεκριμένους καλλιτέχνες. Αν λοιπό, άκουγε ένα τραγούδι που δεν ήταν στα συμφωνημένα έπαιρνε τηλέφωνο το σταθμό κι έλεγε γιατί άκουσα Μπίγαλη; Γιατί άκουσα κάποιο τραγούδι εκτός συμφωνίας; Αλλά επειδή ένα καλό τραγούδι είναι ένα καλό τραγούδι, ένα χρόνο μετά (σ.σ. από την κυκλοφορία του πρώτου του ελληνόφωνου δίσκου) , μέσα από πραγματικά τυχαίες συγκυρίες, ήρθε το τραγούδι σε επαφή με τον κόσμο κι έγινε σουξέ από το παράθυρο. Το λέω αυτό για να καταλάβεις ότι τα πράγματα τότε ήταν τόσο, αν θέλεις, περιχαρακωμένα. Αυτό ήταν τότε. Οι νέοι καλλιτέχνες σήμερα αν έχεις πραγματικό ταλέντο μπορείς να εκθέσεις το τραγούδι σου στο ίντερνετ και από εκεί και πέρα αν έχεις κάτι αξιόλογο θα πάει.»
Ο Κώστας Μπίγαλης ξεκινάει τις live εμφανίσεις την Τρίτη 6 Ιουλίου με το Δάκη, τη Μαντώ και την Πωλίνα στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Εδώ θα τον βρείτε και στο fb
Σύντομα θα μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη του Κώστα Μπίγαλη σε podcast
