Πριν λίγο καιρό, εραστής της τέχνης καθώς είμαι, αποφάσισα να γραφτώ στο Πολιτιστικό και Πνευματικό Όμιλο Νέων Παλατιών Ωρωπού για να μπορώ να συνεχίσω εδώ στον τόπο κατοικίας μου την ερασιτεχνική μου θεατρική πορεία, καθώς το θέατρο για αρκετά χρόνια παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Τότε ήταν και η πρώτη μου επαφή με την Νατάσα Τόδωρη. Έναν άνθρωπο παθιασμένο με την τέχνη, την ζωή, τα άλογα τον ήλιο την θάλασσα αλλά και με αγάπη προς τους ανθρώπους. Μέτα από λίγο καιρό, έχοντας καταναλώσει αρκετές ώρες θεατρικών προβών αποφασίσαμε να μιλήσουμε με τη Νατάσα Τόδωρη διπλά στην θάλασσα για το χτες το σήμερα και το αύριο. Πραγματικά μια ιδιαίτερα όμορφη, συγκινητική, νοσταλγική γεμάτη θετική ενέργεια στιγμή.
Επιμέλεια συνέντευξης: Παναγιώτης Μακρής
- Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό σου θα μπορέσει άνετα να βγάλει το συμπέρασμα ότι σού είχαν κάνει τάμα όταν ήσουν μικρή στην τέχνη. Πραγματικά πολύ πλούσιο. Ήξερες από μικρή ηλικία ότι θα ασχοληθείς με την υποκριτική;
Μου άρεσε πολύ αυτό που είπες για το τάμα! Δεν είχα σκεφτεί αρχικά την υποκριτική. Αλλά ο χώρος του θεάτρου με συνάρπαζε. Λάτρευα τον χορό και πήγαινα τακτικά σε πολλές παραστάσεις με τους γονείς μου. Έβλεπα τον εαυτό μου ως χορεύτρια στην θεατρική σκηνή και αυτό έγινε. Η υποκριτική ήρθε μετά αφότου άρχισα να εργάζομαι στο θέατρο.
- Οι σπουδές περιλαμβάνουν όχι μόνο υποκριτική αλλά χορό σχεδόν όλα τα είδη, μπαλέτο, φωνητική. Πόσο σημαντικές έχουν αποδειχτεί στην πολύχρονη πορεία σου όλες αυτές οι σπουδές;
Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ αυτό το τρίπτυχο ώστε να παίξω σε παραστάσεις πρόζας μιούζικαλ, επιθεώρησης και κλασσικού ρεπερτορίου. Είχα περισσότερες επιλογές.
- Πιστεύεις ότι και τα νέα παιδιά που σπουδάζουν για να ασχοληθούν με την υποκριτική οφείλουν να έχουν αυτό το «τρίπτυχο» σπουδών: υποκριτική, χορός, τραγούδι; Και αν ναι γιατί;
Πιστεύω ακράδαντα ότι για όποιον ασχολείται με το θέατρο πρέπει να έχει ολοκληρωμένες σπουδές σε όλα τα είδη. Προτιμάται ένας καλλιτέχνης πολύπλευρος από άλλους που υπηρετούν ένα από όλα. Ανοίγεις ορίζοντες στον εαυτό σου με αυτά τα “όπλα” Είσαι πιο ολοκληρωμένος και έχεις άλλη αυτοπεποίθηση. Αρκεί βέβαια να έχεις ταλέντο κι όχι μόνο σπουδές για να προχωρήσεις και να ξεχωρίσεις. Καλλιτέχνης γεννιέσαι κι απλά με τις επιλογές και τις σπουδές εξελίσσεσαι.
- Έχεις συμμετάσχει σε αρκετά μιούζικαλ ως ηθοποιός και ως χορεύτρια. Ενδεικτικά αναφέρω «Sweet Charity» , «Cabaret Story», « Η κωμωδία του Ερώτα» το μοναδικό μιούζικαλ του Ε. Ίψεν κ.α. Μίλησε μας λίγο για το μιούζικαλ : πιστεύεις κατέχει δυνατή ή αδύνατη θέση στο χώρο του θεάματος στην Ελλάδα ;
Το μιούζικαλ είναι το αγαπημένο μου είδος θεάτρου γιατί απαιτεί το τρίπτυχο που είπαμε. Θεωρώ ότι είναι το πιο δύσκολο επειδή ο καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι εξίσου καλός και στις τρεις πτυχές κι όχι σε λίγο από όλα. Απαιτεί επίσης περισσότερη ενέργεια και άρτια φυσική κατάσταση που πρέπει να την διατηρεί πάντα. Παλιότερα δεν είχε και ιδιαίτερη προτίμηση από το κοινό. Είναι θέμα θεατρικής παιδείας στην χώρα μας. Σιγά σιγά όμως κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και με πολλές παραστάσεις που έχουν φιλοξενηθεί από το εξωτερικό όπως και κάποιες ιδιωτικές σχολές που ειδικεύονται σε αυτό το είδος. Δεν υπάρχουν όμως κρατικές σχολές από όσο γνωρίζω. Παλιά μας ρωτούσαν, ας πούμε, ‘Τι είσαι; Ηθοποιός ή χορεύτρια ή τραγουδίστρια; Ήθελαν μια ταυτότητα που εγώ σιχαίνομαι. Το ένα δεν αναιρεί αλλά συμπληρώνει το άλλο. Κι ο άνθρωπος είναι πολύπλευρη φύση. Ας παραδειγματιστούμε από τους Αρχαίους Έλληνες που δεν χαρακτηρίζονταν από μια ιδιότητα. Αυτό είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση.
- Έχεις συνεργαστεί στενά ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Cabaret Story» στο θέατρο «Ελυζέ» με τον Βαγγέλη Σειληνό, τον αποκαλούμενο «Νουρέγιεφ της Ελλάδος» όπου έκανε την σκηνοθεσία & τις χορογραφίες. Μίλησε μας λίγο για την συνεργασία αυτή.
Όχι μόνο στο Ελυζέ που ήταν μια παράσταση με πρωτοεμφανιζόμενα παιδιά αλλά και στο Καλουτά, στο Αθήναιον, στο Παρκ σε όλες τις παραστάσεις από την αρχή της συνεργασίας μας για 3 χρόνια σχεδόν. Η πρώτη μας συνάντηση ήταν στην σχολή χορού που είχε στα Ιλίσια, όπου έκανε ακρόαση για χορευτές σε δύο θέατρα. Αν και μου είχαν κοπεί τα πόδια από το άγχος, γιατί τον λάτρευα από παιδί, όχι μόνο πέρασα αλλά με χρησιμοποίησε ως σολίστ στο μπαλέτο του και πολύ σύντομα ως βοηθό του στην σκηνοθεσία που για μένα ήταν μεγάλη τύχη και σπουδή. Ήταν ο άνθρωπος που με εμπιστεύθηκε να πω τα πρώτα μου λόγια ως ηθοποιός.” Άκουσε, μου είπε σε μια πρόβα, ξέρω ότι τα λες(έκφραση στο θέατρο).Θα πεις αυτές τις ατάκες και έχε υπομονή, έπεται συνέχεια. Ήταν σε μια σκηνή στο έργο ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, στο Καλουτά. Η συνέχεια ήταν στο Παρκ, όπου είχα αρκετές εμφανίσεις στα χορευτικά αλλά και είχα πια και κείμενα στην επιθεώρηση, ΚΑΙ ΝΟΥ ΔΟΥ ΚΑΙ LIGHT. Ε μετά γράφτηκα στην Δραματική Σχολή και η υποκριτική μπήκε πιο σοβαρά στην ζωή μου. Για μένα ο Βαγγέλης Σειληνός είναι η πιο καθοριστική μορφή στην καλλιτεχνική μου πορεία και στην ιδιοσυγκρασία.Τεράστιος δάσκαλος, ο καλλιτεχνικός μου πατέρας και πάντα πολύ μπροστά της εποχής του. Δεν σου χαριζόταν αν δεν το άξιζες και πάντα αξιοποιούσε στο έπακρο τις δυνατότητές σου. Δύσκολος και αυστηρός, αλλά και δοτικός, δίκαιος και με μοναδικό χιούμορ. Μπορώ να μιλάω ώρες για κάθε ξεχωριστή ευλογημένη στιγμή μαζί του.
- Το εύρος των συνεργασιών σου δεν σταματά μόνο στον Βαγγέλη Σειληνό αλλά επεκτείνεται και σε πολλούς άλλους καλλιτέχνες σε θέατρο και τηλεόραση όπως τους αείμνηστους : Βέγγο, Ηλιόπουλο, Βλαχοπούλου, Τσιβιλίκα, Καρρά και άλλους όπως Φασουλή, Μεντή, Βαλτινό κ.α. Πως διαμόρφωσαν τη Νατάσα Τόδωρη καλλιτεχνικά όλες αυτές οι συνεργασίες; Τι σου πρόσθεσαν ή τι σου αφαίρεσαν επαγγελματικά;
Ο πρώτος μου δάσκαλος χορού που λόγω αυτού πρωτοπάτησα στην σκηνή, είναι ο Φώτης Μεταξόπουλος. Οφείλω να το αναφέρω. Τώρα, το να συνεργάζεσαι στο ξεκίνημά σου με τα καλλιτεχνικά μεγέθη που ανέφερες, να τους ζεις σχεδόν κάθε μέρα επί ώρες, καταλαβαίνεις ότι η καρδιά μου χτυπούσε σε τρελούς ρυθμούς! Δεν έχανα πρόβα, στηνόμουν και παρακολουθούσα τον τρόπο που έψαχναν τον ρόλο τους, πώς άλλαζαν κάθε μέρα το παίξιμό τους, πώς ήταν εκτός σκηνής. Ο κάθε ένας τόσο ξεχωριστός, μοναδικός που με μαγνήτισε να δω κι άλλο, ακούραστα, λαίμαργα! Σίγουρα με επηρέασαν πάρα πολύ και με τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τους συνεργάτες τους, τον χώρο του θεάτρου, με τεράστιο σεβασμό, άλλοι πιο εκδηλωτικοί, άλλοι πιο σιωπηλοί και εσωτερικοί. Έχω πάρει πολλά από τον καθένα κι είμαι ευγνώμων. Φυσικά πάντα υπάρχουν και δυσκολίες και κάποια μελανά σημεία που φυσικά μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις και προσπερνάς. Κι αυτό μάθημα είναι. Θανάσης Βέγγος και Ντίνος Ηλιόπουλος για μένα είναι ιερές μορφές! Ηθοποιοί ως το κόκαλο παράδειγμα τεράστιου ήθους όπως οφείλει να είναι κάθε ηθοποιός. Θα αναφέρω και τον Τζον Σάρπ, σκηνοθέτη και χορογράφο στο Sweet Charity που παίξαμε στο Παρκ και στο Βέμπο και συνεργάτη του Μπομπ Φος στην Αμερική που είχα την τεράστια τύχη να γνωρίσω και να μάθω νέα πράγματα και τεχνικές για το μιούζικαλ που λατρεύω! Ανεξάντλητος και τεράστια μορφή!
- Από την μέχρι τώρα επαγγελματική εμπειρία στην τηλεόραση με συμμετοχές όπως: «Της Ελλάδος τα παιδιά» , «Μάμα μία» στον Αnt1 , «Ο Ήχος της Σιωπής» στην ΕΤ1 και άλλες, μπορείς να μας πεις πως βοηθάει ένα καλλιτέχνη η τηλεόραση; Εσένα σε βοήθησε ή όχι;
Η εικόνα πάντα είναι πολύ δυνατή. Η τηλεόραση είναι μεγάλη επιρροή για το κοινό και προβολή για τον ηθοποιό που γίνεται πιο γνωστός αλλά επιπλέον τον βοηθά και οικονομικά. Έχει επίσης άλλες τεχνικές όσον αφορά στην υποκριτική, στην σχέση με τις κάμερες, η αμεσότητα που πρέπει να έχεις μέσα από αυτές. Σίγουρα με βοήθησε αλλά έριχνα πάντα βαρύτητα στο θέατρο.
- Για αρκετά χρονιά έχεις δουλέψει στην ΕΤ1 και στην ΝΕΤ για σειρά ντοκιμαντέρ κάνοντας σπικάζ και συντονισμό. Ιδιαίτερη εμπειρία πιστεύω για ένα καλλιτέχνη. Πες μας δυο λόγια για αυτή την συνεργασία? Πιστεύεις ότι το ντοκιμαντέρ σαν είδος παίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση του τηλεθεατή ή όχι;
Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι ότι πήγαινα με μεγάλη χαρά στο σπικάζ. Το διασκέδαζα παρότι είναι δύσκολο γιατί θέλει να συντονίζεσαι με την εικόνα, με το ύφος του αντικειμένου που παρουσιάζεις, και μαθαίνεις ταυτόχρονα τόσα πράγματα. Είναι απολαυστικό και εξαιρετικά διδακτικό. Θα ήθελα να προβάλλονται περισσότερα. Ανοίγει το μυαλό, τους ορίζοντες των ανθρώπων, σίγουρα!
- Θα μπορούσες να μου σχολιάσεις την τηλεόραση από τις τότε συμμέτοχες σου με το σήμερα; Είναι καλύτερη η όχι; Αν όχι, τι θα μπορούσε να την κάνει καλύτερη;
Πιστεύω ότι παλιότερα ήταν πιο δουλεμένες και πιο ποικίλες οι σειρές και με περισσότερες δυνατότητες για τους ηθοποιούς. Σήμερα φυσικά και υπάρχουν όμορφες σειρές κατά καιρούς αλλά οι εκπομπές στο σύνολό τους, ειδικά τα ριάλιτι και οι ειδήσεις, είναι απογοητευτικές. Επίσης μαγειρική και μόδα είναι σε υπερβολή. Εύκολη και ρηχή προβολή, το φαίνεσθαι χωρίς ουσία. Ας υπάρχουν τηλεπαιχνίδια γνώσεων, εκπομπές που να φιλοξενούν σπάνιες προσωπικότητες, περισσότερα ντοκιμαντέρ, να προβάλλονται θέματα για την φύση, την υγεία και φυσικά για την γλώσσα μας. Μεγάλη ανάγκη να την στηρίξουμε και να την γνωρίσουμε γιατί την έχουμε ξεχάσει. Είναι τραγικό να ακούς δημοσιογράφους, παρουσιαστές κι όχι μόνο, να μιλούν κάκιστα Ελληνικά.
- Η επαγγελματική σου καριέρα δεν περιορίζεται μόνο στην υποκριτική αλλά και στην μουσική . Μεγάλες πίστες (REX, CAN CAN, ΝΕΡΑΙΔΑ κ.α.) με σημαντικές μουσικές συνεργασίες (Δούκισσα, Γερολυμάτο, Σφακιανάκη , Βανδή κ.α.). Πες μας κάποιες από τις συνεργασίες σου που σε «σημάδεψαν» επαγγελματικά και γιατί;
Α το τραγούδι, άλλο μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου! Υπήρξαν πολύ καλές συνεργασίες και κάποιες μέτριες. Το κυριότερο στις κακές επιλογές είναι να φεύγεις γρήγορα από αυτές κι ευτυχώς αυτό κι έκανα. Αν θέλω να ξεχωρίσω κάποια συνεργασία μου, θα έλεγα αυτήν στο REX OASIS με τον Νότη Σφακιανάκη που ήταν η πρώτη μου σε μεγάλη μουσική σκηνή. Μια συνεργασία που κράτησε σχεδόν έναν χρόνο, όπου εκτός από το Rex, είχαμε εμφανίσεις στην Κύπρο, Αυστραλία και Θεσσαλονίκη. Ακολούθησαν κι άλλες αξιόλογες αλλά θα σταθώ σε αυτήν με τον Γιώργο Γερολυμάτο στο Μοστρού στην Πλάκα και την Δούκισσα. Μια γυναίκα απίστευτη με ήθος, απλότητα και υπόδειγμα επαγγελματισμού.
- Σαν άνθρωπος γνωρίζω ότι είσαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη με τα ζώα, και κυρίως με τα άλογα αφού έχεις ασχοληθεί και με πρωταθλητισμό στην ιππασία. Πες μας λίγο για αυτή την «ιδιαίτερη» σχέση σου με τα άλογα πως προέκυψε;
Η αδυναμία μου στα άλογα υπήρχε από παιδί. Στο χωριό των γονιών μου. Άσε που έβλεπα όλες τις σειρές και τις ταινίες που υπήρχαν! Μετά που μαθήτευσα και εργάστηκα ως χορεύτρια, έκανα τηλεόραση, θέατρο κλπ. δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με την ιππασία και φοβούμενη τυχόν ατύχημα, δεν το έψαξα. Μετά από πολλά χρόνια πήγα σε μια φάρμα με το ανιψάκι μου. Αυτό ήταν. Από τότε δεν σταμάτησα. Γράφτηκα σε ιππικό όμιλο, έχω άδεια Ιππικής Αντοχής και Ιππικής Δεξιοτεχνίας και πήρα μέρος σε δύο αγώνες Ιππικής αντοχής.30 χιλιόμετρα έξω στην φύση. Δεν ακολούθησα τον πρωταθλητισμό γιατί σε μεγάλες κατηγορίες, καταπονούνται τα άλογα, πιέζονται και δεν μου αρέσει αυτό. Και το οικονομικό κόστος είναι βέβαια ένα θέμα και ο χρόνος που είναι περιορισμένος. Όμως παραμένω αθλήτρια ιππασίας και περνώ ώρα μαζί τους, εξασκούμαι η και με βόλτες στην θάλασσα. Είναι Άγγελοι σταλμένοι από τον Θεό, θεραπευτές, ανώτερα πλάσματα, ονειρεμένα. Νιώθω ευλογημένη.
- Σαν ένας «υπηρέτης» της τέχνης πού είσαι έχεις τις δικές σου ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες τις οποίες συντονίζεις υποκριτικά και παράλληλα διδάσκεις την τέχνη της υποκριτικής. Πες λίγα πράγματα για αυτές τις ομάδες. Που βρίσκονται, ποιοι μπορούν να συμμετέχουν, τι παραστάσεις ανεβάζετε;
Για μένα ήταν ένα στοίχημα να αναλάβω ερασιτέχνες ηθοποιούς ή ανθρώπους που πριν δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο παρά μόνον ως θεατές. Δύσκολο, επίπονο αλλά τόσο δημιουργικό. Όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να μένω σε μόνιμη βάση στον Ωρωπό. Αρχικά ασχολήθηκα με τμήμα ενηλίκων που το έχω ως σήμερα και αργότερα με παιδικό τμήμα που φέτος λόγω κορωνοϊού δεν θα λειτουργήσει προς το παρόν. Συνεργάζομαι με τον Πολιτιστικό και Πνευματικό Όμιλο Νέων Παλατιών και την Καλλιτεχνική Ένωση Δήμου Ωρωπού. Έχω αναλάβει την διδασκαλία των τμημάτων και την σκηνοθεσία στις παραστάσεις: Ιπτάμενη Χελώνα , Ο νευρικός κύριος , Ζητείται ψεύτης του Δ. Ψαθά και Φιλάργυρος του Μολιέρου που ο κόσμος αγκάλιασε με πολλή αγάπη εντός κι εκτός του Δήμου κι αυτό είναι για μένα η επιβράβευση. ‘Όλη η προσπάθεια είναι για να γνωρίσουν οι μετέχοντες την τέχνη του θεάτρου, να εκφραστούν, να απελευθερωθούν, να διασκεδάσουν, να εμβαθύνουν, να πλουτίσουν εσωτερικά. Ήθελα να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό, μια πιο σοβαρή προσέγγιση και πρόταση για το θέατρο. Να συμβάλλουμε στο να ασχοληθούν κι άλλα άτομα και νέα παιδιά. Να υπάρχει συνεχής εξέλιξη. Είμαι πολύ περήφανη για τις ομάδες μου! Τα έχουμε καταφέρει με πολλές δυσκολίες, αλλά με πείσμα. Είναι ευπρόσδεκτοι όσοι επιθυμούν να μάθουν, αρκεί να έχουν αγάπη για το θέατρο, υπομονή και θέληση.
- Πες μας ποια είναι τα επαγγελματικά σχέδια? Τι να περιμένουμε από τη Νατάσα Τόδωρη;
Το θέμα είναι τι περιμένω η ίδια από εμένα. Σχέδια δεν κάνω. Στόχους βάζω, τα σχέδια έχουν μια αμφιβολία. Ο στόχος έχει δυναμική. Βασικό για μένα να κάνω επιλογή αξιόλογων μουσικών συνεργασιών και όσον φορά στα θεατρικά δρώμενα, ετοιμάζω με την ομάδα μου την κωμωδία, Μπαμπάδες με ρούμι κι είμαστε σε αναζήτηση ενός παιδικού έργου για το καλοκαίρι. Αγαπώ να δίνω πάντα κάτι νέο και ιδιαίτερο, να εμπνέω με αυτό που δημιουργώ, να νιώθουν ότι δεν επαναπαύομαι αλλά ψάχνω συνέχεια την έκπληξη και την εξέλιξη γιατί η προσδοκία του κόσμου και των ανθρώπων που δημιουργούμε μαζί, είναι ευθύνη μου για το καλύτερο!Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσω για μένα και να μοιραστώ πανέμορφες στιγμές της ζωής μου!
Ευχαριστούμε πολύ την Νατάσα Τόδωρη για το φωτογραφικό υλικό της συνέντευξης.
