Είναι κάποιοι άνθρωποι, που γνωρίζεις χρόνια, αλλά οι συγκυρίες ποτέ δεν ευνόησαν να γνωριστείτε καλύτερα! Μέχρι που κάτι αλλάζει, μια κουβέντα παραπάνω και άλλη μια, και τελικά ανακαλύπτεις τα κοινά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Με το Βασίλη Μπέκα, κιθαρίστα στο συγκρότημα Adolf Plays the Jazz, δουλεύουμε στη ίδια εταιρεία πολλά χρόνια. Ήξερα ότι ήταν πολυτάλαντος και κάπου στο βάθος του μυαλού μου είχα κρατήσει ότι είναι και μουσικός. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα είναι και πολυγραφότατος, music editor στο μουσικό περιοδικό LUNG.
- Βασίλη με όλα αυτά με τα οποία ασχολείσαι απορώ πότε κοιμάσαι! Adolf Plays the Jazz το συγκρότημα στο οποίο παίζεις. Εμπνευσμένο όνομα για ένα συγκρότημα που παίζει όχι Jazz όπως λέει ο τίτλος, αλλά post-rock. Τι είδος μουσικής είναι η post-rock;
Ενδεχομένως ο ύπνος να είναι κάπως υπερεκτιμημένος στις μέρες μας! Αστειεύομαι προφανώς. Όσο για τους Adolf Plays the Jazz, που το όνομα τους ομολογώ πως είναι κάπως προβοκατόρικο, είναι ένα σχήμα που σε καμία των περιπτώσεων δεν έχει σχέση με το φασισμό, ίσα ίσα θα έλεγα πως στέκεται ακριβώς απέναντι του, και όντως δεν παίζει jazz. Η jazz όμως δεν είναι και εντελώς έξω από τη λογική του post-rock. Ουσιαστικά το post-rock, ένα είδος που ας πούμε μπήκε στο μουσικό λεξιλόγιο στις αρχές των 90s, και όπως όλα τα είδη που φέρουν στο όνομα τους τη λέξη post, είναι ένα είδος που προσπαθεί να είναι «μετά». Δηλαδή να ξεπεράσει το rock και να πάει παραπέρα. Είναι ένα είδος που ενώ περιλαμβάνει όλα τα βασικά όργανα του rock (τύμπανα, μπάσο, κιθάρες κτλ), δεν ακολουθεί τις βασικές νόρμες και δομές του (κουπλέ-ρεφρεν), απαξιώνει τα κλισέ του (πχ τα μεγάλα κιθαριστικά σόλο ή το σκληρό attitude) και αντλεί επιρροές από πολλά και διαφορετικά είδη (jazz, κλασική μουσική, ηλεκτρονική, κτλ). Γενικά, όπως καταλαβαίνεις είναι ένα είδος-ομπρέλα που μπαίνουν αρκετά, μη εύκολα κατηγοριοποιήσιμα, σχήματα.
- θα ήθελες να μας παρουσιάσεις τα μέλη του συγκροτήματος;
Η σύνθεση της μπάντας δεν θα έλεγα ότι ήταν πάντα σταθερή. Καθώς η πορεία του σχήματος κρατάει από το 2002, καταλαβαίνεις πως έχουν περάσει αρκετά μέλη από αυτήν. Η σύνθεση πάντως που θα έλεγα πως έχει σταθεροποιηθεί τα τελευταία 3 χρόνια περιλαμβάνει τη Νεφέλη στα φωνητικά, το Νίκο στο μπάσο, τον Πάνο στα τύμπανα, τον Άγγελο στο σαξόφωνο, τον Ηρακλή στα ηλεκτρονικά, samples, visuals, τον Πέτρο στα πλήκτρα και εμένα με το Νίκο στις κιθάρες που είμαστε και οι παλιότεροι στη μπάντα.
- Έχετε κάνει κάποιες δισκογραφικές δουλειές που θα ήθελε να μας μιλήσεις;
Φέτος μετά από 7 ολόκληρα χρόνια, επιστρέφουμε με το 6ο μας album. Τώρα που μιλάμε δηλαδή, λογικά τα βινύλια πρέπει να ταξιδεύουν προς τα εδώ. Το φετινό μας album θα έχει τίτλο Low Life | We Can’t Lose, We Have Already Lost και θα έχει θέμα την επίδραση της δεκάχρονης οικονομικής, κοινωνικής κρίσης μαζί με την σχεδόν τριετή κρίση με τον Covid στον ψυχισμό των πολιτών.
Πριν από αυτό το album είχαν προηγηθεί τα : Art Brokolo (2006), Day Four | Urban Fiction (2007), Dirty Waters (2009), Form Follows Function (2012) και Tinder (2015) ενώ έχουμε κυκλοφορήσει και αρκετά mini albums, το Cognac Or Bandy (2005), Muzzle The Birds (2005), Melt (2007), Stealth (2008).
- Αλήθεια, πιστεύεις πώς, αν ο γνωστότερος όλων Adolf , έπαιζε Jazz ή κάποιο άλλο είδος μουσικής θα είχε γραφτεί αλλιώς η ιστορία; Θεωρείς πώς η μουσική ή η τέχνη βοηθάει τον κόσμο μας να γίνει καλύτερος;
Για να είμαι ειλικρινής δεν το νομίζω. Η τέχνη μπορεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη και να σε οδηγήσει να κυνηγήσεις ιδέες, οι οποίες όμως σε κάθε περίπτωση δεν είναι πάντα προς την σωστή κατεύθυνση. Έχουμε δει πολλές φορές ανθρώπους που με όχημα την τέχνη εκφράζουν ακραίες ιδέες και κηρύττουν μίσος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τέχνη μπορεί να καταγράψει την ιστορία, να αφηγηθεί τις ιστορίες των ανθρώπων και τις ζωές τους, να αποτυπώσει (μέσα από την ματιά του καλλιτέχνη) τα συναισθήματα τους και να γίνει κομμάτι της συλλογικής μνήμης.
- Θα ήθελα να μιλήσουμε όσο αφορά τις επιπτώσεις της πανδημίας. Κατά πόσο οι άνθρωποι με την πανδημία έχουν κλειστεί στον εσωτερικό τους κόσμο, π.χ δεν βγαίνουν πλέον τόσο συχνά, βλέπεις μέσα από τους μουσικούς χώρους να υπάρχει μια στροφή λόγω φόβου στην αντικοινωνικότητα; Θεωρείς πώς έχει σπάσει κάτι μέσα μας και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη;
Σίγουρα αυτή η κατάσταση θα αλλάξει πολλά. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 αλλά κυρίως από το 2001 και μετά τα πράγματα αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και η ζωή έχει αλλάξει για τα καλά. Η πανδημία θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο κοινωνικοποίησης μας πλέον και δε νομίζω ότι για αρκετό κόσμο θα επιστρέψει σε μια προηγούμενη κατάσταση.
- Μίλησε μας για τον Βασίλη Μπέκα. Πότε κατάλαβες ότι η μουσική είναι το δικό σου μονοπάτι;
Στην ηλικία 11-12 χρονών. Μάλλον ήταν τότε που άλλαξα στην τηλεόραση το κανάλι που έδειχνε καρτούν και έβαλα το MTV. Ήταν μια εποχή που το MTV ήταν όντως μουσικό κανάλι και ανοίχτηκε μπροστά μου ένας νέος κόσμος. Στη συνέχεια βέβαια ήρθε το Ποπ+Ροκ και τα διάφορα μουσικά περιοδικά και έτσι το «σκάψιμο» συνεχίζεται μέχρι σήμερα…
- Εκτός από κιθαρίστας, γράφεις στο Lung, και παίζεις και μουσική σαν DJ
Πάνω από όλα είμαι ακροατής. Πρώτα λατρεύω να ανακαλύπτω και να ακούω μουσική. Το να γράφω για μουσική είναι κάτι που προκύπτει από την ανάγκη μου να μοιραστώ αυτό που ακούω και θεωρώ ότι αξίζει να το ανακαλύψουν και άλλοι. Βέβαια τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι της γραφής, έχω προσθέσει ένα (σπουδαίο για μένα) εγχείρημα, με την κυκλοφορία του ανεξάρτητου μουσικού περιοδικού Lung, στο οποίο γράφω αλλά και στήνω γραφιστικά. Το αυτοεκδοτικό μας εγχείρημα, που έκλεισε μόλις τα 3 χρόνια, κυκλοφορεί περίπου κάθε 2 μήνες και παρόλο που οι εποχές για τα έντυπα είναι δύσκολες, τα έχει καταφέρει μάλλον αρκετά καλά, έχοντας μέχρι τώρα 12 τεύχη με μια 30μελή συντακτική ομάδα και αρκετά θερμή υποδοχή από το μουσικόφιλο κοινό. Με τα DJ set έχω ανακατευτεί λίγο τα τελευταία χρόνια. Μάλλον έχει να κάνει με την ανάγκη μου να ακούω τη μουσική που θέλω βγαίνοντας σε ένα μπαρ, και αντί να ζητάω από τον εκάστοτε DJ να βάλει το ένα και το άλλο κομμάτι, τα βάζω μόνος μου.
- Ποια από τις πέντε αισθήσεις δεν θα μπορούσες να χάσεις με τίποτα;
Από τα παραπάνω φαντάζομαι προκύπτει πως η ακοή θα ήταν κάτι που δεν θα ήθελα ποτέ μου να χάσω, ωστόσο νομίζω πως οι άνθρωποι που χάνουν (ή δεν έχουν) κάποια αίσθηση, βελτιώνουν τις υπόλοιπες και με ένα διαφορετικό τρόπο.
- Η πανδημία κατά βάση έπληξε τα μουσικά επαγγέλματα. Πώς οι Adolf Plays the Jazz κατάφεραν και επιβίωσαν;
Οι Adolf Plays The Jazz δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ένα εγχείρημα που θα μπορούσε να αποφέρει κέρδος. Σε μια χώρα που ο πολιτισμός και οι τέχνες αντιμετωπίζονται σαν κάτι που αφορά λίγους, ή στην χειρότερη αποτελούν κομμάτι όπου κάποιοι κερδοσκοπούν μονοπωλώντας κρατικές επιχορηγήσεις κτλ, δε νομίζω πως με το να κάνει κανείς πειραματική μουσική έχει καμιά ελπίδα να καταφέρει να επιβιώσει και να κρατάει το εγχείρημα ζωντανό από ίδιους πόρους. Είναι κάτι που μάλλον απαιτεί συνεχώς να το στηρίζεις οικονομικά ο ίδιος. Οπότε κάπως έτσι τα καταφέρνουμε μέχρι σήμερα…
- Μπορεί το μουσικό κοινό να σας ακούσει live κάπου;
Για την ώρα περιμένουμε το καινούργιο αλμπουμ να φτάσει. Μετά σίγουρα θα κάνουμε κάποια live ώστε να το παρουσιάσουμε στο κοινό ελπίζοντας ότι δεν θα ξανά έχουμε περιορισμούς και μέτρα για τον κορονοϊό που να μην μας το επιτρέψουν.
Βασίλη χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σε φιλοξενήσαμε στην στήλη του maxmag, προσωπικά εύχομαι να μεγαλώσει η ημέρα σε 30 ώρες, έτσι ώστε να τα προλαβαίνεις όλα, και επίσης εύχομαι ολόκαρδα τα πολύ καλύτερα στους Adolf Plays the Jazz
Εγω ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα Ελένη!
Βρείτε τους Adolf Plays The Jazz στο facebook:
https://www.facebook.com/Adolfplaysthejazz και ΦΥΣΙΚΑ ακούστε τους στο:
https://www.youtube.com/channel/UCOhtGgyB50DsB6hu3CgHMTQ
Πηγή : Προσωπικό αρχείο Adolf Plays the Jazz
