Το να έχεις iPhone στην Ελλάδα του σήμερα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Γιατί αυτό; Γιατί οι αντιδράσεις συχνά γύρω σου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από παράξενες έως ενοχλητικές και ρατσιστικές. Υπερβολή το ρατσιστικές; Ίσως. Όμως όταν πάνε να σου μοιράσουν φυλλάδιο στον δρόμο και σου λένε «δώσε το πίσω, έχεις iPhone» ε… κάπου εκεί μένεις με ανοιχτό το στόμα.
Πολύ συχνά άτομα που γνωρίζω σε παρέες και βλέπουν το κινητό μου αρχίζουν να μου λένε πως εξαιτίας της Apple έχουν ακριβύνει τόσο πολύ τα κινητά και οι υπολογιστές και γενικότερα ό,τι σχετικό με την τεχνολογία. Τους απαντώ την αλήθεια, πως δεν έχω ιδέα για το ζήτημα που μιλούν.
Άλλες φορές άτομα βλέποντας το κινητό αλλάζουν τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν. Με θαυμασμό θα έλεγα; Κάπως έτσι. Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Θέλω να γελάσω και μόνο στην ιδέα, μου έχει περάσει πολλές φορές όμως από το μυαλό. Να είμαι ντυμένη πιο χαλαρά και απλά δεν γίνεται, και τα βλέμματα να είναι τόσο πεζά και αδιάφορα και όταν βλέπουν την παλάμη που κρατάει το iPhone να φωτίζονται και τα άτομα να σου μιλάνε. Υπάρχει τέτοια περίπτωση; Ή το κλασικό: «έχεις iPhone; Μπορώ να το πιάσω; Είσαι πλούσια»; Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως μένω άναυδη και τους κοιτάω. Μετά από λίγο απαντάω ανάλογα ναι ή όχι στο να το πιάσουν και όχι στο πλούσια. Τώρα το αν έχω…. έχω σταματήσει καιρό να απαντάω το προφανές.
Μια ακόμη κατηγορία ανθρώπων που έχουν πρόβλημα με το iPhone είναι αυτοί που τους ενοχλεί το ότι έχω δώσει τόσα πολλά λεφτά για να το αγοράσω και δεν τα έκανα κάτι άλλο, αγοράζοντας με πολύ λιγότερα χρήματα ένα άλλο κινητό «το οποίο μπορεί να κάνει τη δουλειά του επίσης εξαιρετικά». Μα δεν θέλω παιδιά μου! Αλλιώς θα είχα πάρει το άλλο κινητό! Έκανα εγώ κουμάντο στο τι θα αγοράσετε; Όχι! Ε τότε εσείς γιατί ασχολείστε με το τι κάνω εγώ; Επίδειξη δεν έκανα ποτέ. Το έχω πάντα με τη θήκη του από πίσω, διακριτικότατο και όταν το τοποθετώ στο τραπέζι το βάζω πάντα με την οθόνη προς τα κάτω. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μήπως υποσυνείδητα ακόμη και αυτό το κάνω για να το «κρύψω»; Γιατί το αμέσως επόμενο επιχείρημα ή υπονοούμενο είναι ότι θέλω να δείχνομαι και γι’ αυτό αγόρασα το συγκεκριμένο τηλέφωνο. Βρε είστε σοβαροί όλοι σας; Με τη θήκη του είναι στο χέρι μου. Τι να δείχνομαι; Το έχω κρεμάσει στο λαιμό μου ή φωνάζω κοιτάξτε τι έχω; Και στην τελική… σιγά τι έχω κιόλας! Έλεος.
Ή τα ανέκδοτα. Θεέ μου τα ανέκδοτα. Πάει λέει ένας και παίρνει ένα iPhone. Και ζητάει από έναν άγνωστο αν μπορεί να τηλεφωνήσει σε έναν δικό του γιατί δεν έχει κάρτα. Και μόλις ο άγνωστος βλέπει το iPhone του λέει: ολόκληρο iPhone πήρες και δεν έχεις λεφτά για μια κάρτα; Και φεύγει. Συγγνώμη. Πού είναι το αστείο σε όλο αυτό; Δεν καταλαβαίνω.
Το να αγοράσει κάποιος iPhone δεν σημαίνει πως είναι πάμπλουτος. Σημαίνει ότι θέλησε να το αποκτήσει, δούλεψε ή όπως αλλιώς τα κατάφερε και το πήρε. Ή το πήρε με δόσεις. Ξανά όμως… δικαίωμά του!
Δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις ανθρώπων που θα ζητήσει ο καθηγητής τα email των φοιτητών σε κατάμεστο αμφιθέατρο και θα σηκώσουν χέρι να ρωτήσουν: πειράζει να δώσω το email μου της Apple; Ναι ρε φίλε, πειράζει. Γιατί μετά την πληρώνουν όλοι εξαιτίας σου. Ή και δεν φταις εσύ; Τόσες πολλές και αντιφατικές σκέψεις…
Όσο παράξενο και να φαίνεται σε κάποιους, γιατί έχω κουραστεί να ακούω: «όχι σοβαρά τώρα, πες μου τι βρίσκεις στα iPhone και τα επιλέγεις!» Τι βρίσκω; Καταρχάς αγαπώ τον σχεδιασμό τους, την κομψότητας τους, το λογισμικό τους, το App Store, το iTunes … το ότι ποτέ δεν έχω θέμα με ιούς…. γενικά νομίζω έχω μάθει να αγαπώ τα πάντα σε αυτά τα κινητά. Άλλα εννοείται πως είναι η προσωπική μου άποψη. Αν δεν ενοχλώ κάποιον άλλον όμως, θα έπρεπε να με αφήνουν ήσυχη.
«Και δεν σε ενοχλεί όλο αυτό με τα iTunes; Που δεν μπορείς να περάσεις έτσι απλά μουσική και φωτογραφίες;» Εντάξει παιδιά, με ενοχλεί συχνά, άλλα το έχω αποδεχτεί και έχω μάθει να ζω με αυτό. Όλα μια ιδέα είναι που είπε και ο Σίμπα δοκιμάζοντας ένα σκουληκάκι στην ταινία του Βασιλιά των Λιονταριών με την οποία μεγάλωσα. Εσάς τι σας νοιάζει στην τελική πώς θα περνάω τις φωτογραφίες μου, πώς θα περνάω τραγούδια και πως αντιμετωπίζω το ότι δεν έχει το κινητό από κατασκευής του ραδιόφωνο. Δεν με νοιάζει για το ραδιόφωνο! Υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι να ακούσει κάνεις μουσική!
Κάντε τον κόπο να διαβάσετε τα σχόλια κάτω από μια ανάρτηση για κάτι νέο στα iPhone. Πόσοι σχολιάζουν από κάτω αυτούς που τα έχουν ή που θα τα αγοράσουν. Πρόβατα, χαζοί, ψώνια, παλιοπλούσιοι και άλλα πολλά που ας μην καταγραφούν εδώ. Μα γιατί; Δεν καταλαβαίνω αυτό το μίσος προς τους κατόχους iPhone. Τόσα κινητά και εταιρίες υπάρχουν εκεί έξω.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω, άλλα δεν θα το κάνω. Ήθελα απλά να εκφράσω μια μεγάλη πικρία για όλο αυτό. Και προς αυτούς που είδαν τον εαυτό τους να περιγράφεται στο συγκεκριμένο άρθρο, σας παρακαλώ σκεφτείτε πως ο άνθρωπος στον οποίο τα λέτε όλα αυτά μπορεί πολύ απλά να μη θέλει, να μην έχει διάθεση και γενικά να μην σας φταίει σε κάτι για όλα αυτά που έχετε να πείτε και κρύβετε μέσα σας. Επίσης σκεφτείτε ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων τον στεναχωρείτε και ειδικά αν είναι πρόσωπο το οποίο νοιάζεστε και αγαπάτε… ε… μια δυο τρεις το είπατε… γιατί θα το πείτε…μετά όμως φτάνει. Αλήθεια φτάνει. Γιατί έχει και η υπομονή τα όρια της. Πρόκειται για μια στοχοποίηση και κατά την ταπεινή μου γνώμη όλο αυτό είναι λάθος.
Τελευταία μου σκέψη είναι να γράψω: σχολιάστε τώρα από κάτω ότι είμαι υπερβολική και κράξτε ελεύθερα. Μακάρι να ξέρατε όμως. Γιατί πια μιλάμε πολύ συχνά χωρίς καν να σκεφτόμαστε.
Στάλθηκε από το iPhone μου
