[punica-dropcap]T[/punica-dropcap]erra Vibe, ώρα δέκα και μισή ένα ζεστό βράδυ Ιουλίου, το γρατζούνισμα μιας ηλεκτρικής κιθάρας και η εμφάνιση μιας γνωστής φυσιογνωμίας στο stage δίνει το σύνθημα σε περίπου 60000 κόσμο να φωνάξει και να ξεκινήσει να τραγουδά την τελευταία επιτυχία των Arctic Monkeys.
Το βρετανικό συγκρότημα που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια φανατικό κοινό στη χώρα μας, αποτελούσε ένα μικρό απωθημένο του συναυλιακού μας κοινού. Όταν, λοιπόν, αρχές Φλεβάρη, οι διοργανωτές του Rockwave Festival ανακοίνωναν πως το συγκρότημα θα επισκεφθεί για πρώτη φορά τη χώρα μας, επικράτησε πανικός στις τάξεις των χιλιάδων φαν. Η τιμή του εισιτηρίου, που «τσιμπήθηκε» σε σχέση με το συνηθισμένο, δεν αποτέλεσε εμπόδιο και το πλήθος που τελικα παρεβρέθη στο Terra Vibe σίγουρα δεν απογοήτευσε τους διοργανωτές. Όσοι έχουν πάει στο πάρκο γνωρίζουν πως είναι ο ιδανικός τόπος για μία τέτοια συναυλία, απομονωμένο μέσα στο πράσινο δημιουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία από μόνο του.
Η Παρασκευή λοιπόν έφτασε. Η εθνική οδός Αθηνών – Λαμίας ήταν το άτυπο σημείο συνάντησης, καθώς όλοι όσοι οδηγούσαν εκεί, είχαν ένα κοινό προορισμό. Οι διοργανωτές του φεστιβάλ είχαν καταφέρει να πλαισιώσουν τη συναυλία των AM με άλλους ενδιαφέροντες καλλιτέχνες, οι οποίοι κατάφεραν και με το παραπάνω να κρατήσουν σε εγρήγορση το κοινό σε συνδυασμό με τις δραστηριότητες που είχαν φτιάξει οι σπόνσορες στα πέριξ του stage.
Το βρετανικό συγκρότημα δικαίωσε την καταγωγή του και στο ραντεβού του με το κοινό και στις δέκα και μισή, ακριβώς την ώρα που είχε προαναγγελθεί, έκανε την εμφάνιση του κάτω από τα ουρλιαχτά του κοινού. O Alex Turner αποτελεί το A και Ω του γκρουπ. Παρά τις προσπάθειες του να εμφανιστεί σαν το μέλος μιας ομάδας, οι περισσότεροι είχαμε την εντύπωση πως είναι ένας solo καλλιτέχνης και οι μουσικοί τον πλαισιώνουν. Η παρουσία του στη σκηνή είναι μεθυστική και είναι πραγματικά κρίμα, καθώς αυτό επισκιάζει τους υπόλοιπους εξαιρετικούς μουσικούς του γκρουπ. Μια συναυλία που θα χαρακτήριζα λίγο vintage δομημένη, εξέφραζε πλήρως τον χαρακτήρα των AM. Ξεκίνησε δυναμικά με τα πιο γνωστά τραγούδια του γκρούπ και συνέχισε κάπως έτσι για μια ώρα και ένα τέταρτο περίπου.
Γύρω στις δώδεκα παρά λοιπόν, οι Βρετανοί σόκαραν (;) το κοινό τελειώνοντας τη συναυλία με το αγαπημένο μου «R U Mine» και αποχώρησαν από το stage. Παγωμάρα για μερικά δευτερόλεπτα και μετά από το λίγο κιτς σύνθημα «We want more» οι AM εμφανίστηκαν ξανά για να κάνουν την αγγαρεία που όλοι οι καλλιτέχνες στον κόσμο πράττουν, «ξαφνιάζοντας» το συναυλιακό κοινό. Ίσως ο Alex είχε ακούσει από άλλους καλλιτέχνες που έχουν τραγουδήσει στη χώρα μας πως δεν αποτελούμε το πλέον συναυλιακό κοινό και γι’ αυτό επέλεξε να μην κάνει καθόλου παιχνίδι με αυτό. Δεν ακούσαμε καν το προβλεπόμενο σε όλες τις συναυλίες επί ελληνικού εδάφους «Efxaristo».
Μιάμιση ώρα αρκούσε στους φαν για να απολαύσουν για πρώτη φορά το αγαπημένο τους συγκρότημα; Άλλοι έλεγαν ναι, άλλοι όχι, εγώ θα πω πως καθ’ όλη αυτή τη μικρή, ναι, διάρκεια το μεγαλύτερο μέρος του κοινού ήταν εκστασιασμένο, είτε από την αγάπη του για τους AM, είτε από το vibe που εξέπεμπαν, συνεπώς κάτι πήγε καλά…
