Ξυπνάς μια μέρα και δεν αναγνωρίζεις το άτομο που βλέπεις στον καθρέφτη. Τι έχει αλλάξει; Εσύ, ή ο κόσμος γύρω σου; Πού πήγε ο παλιός σου εαυτός; Εξαφανίστηκε ή εξελίχτηκε σε αυτό που είσαι τώρα;
Όταν λοιπόν έχει κάποιος τέτοιες ή παρόμοιες απορίες, αναφερόμαστε σε ένα φαινόμενο γνωστό ως κρίση ταυτότητας. Δεν είναι κάτι κακό. Ίσα ίσα είναι πολύ καλό θα έλεγα, που και που να αναλογιστούμε με τον εαυτό μας που βρισκόμαστε. Μη σου πω ακόμη και το που πηγαίνει η σχέση μεταξύ μας. Ας μη φοβηθούμε να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. Ας αναλογιστούμε αν είμαστε όντως αυτό που πάντα θέλαμε, ή χυθήκαμε κάπου στην πορεία στο βωμό της αποδοχής.
Η κρίση ταυτότητας είναι ένα φαινόμενο που συναντάται πιο συχνά κατά τη διάρκεια της εφηβείας χωρίς να σημαίνει ότι δε μπορεί να συμβεί και σε μεγαλύτερη ηλικία. Απλά στην ηλικία αυτή είναι πιο έντονο το αίσθημα της αμφισβήτησης γενικότερα, συνεπώς ακόμη και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Υπάρχουν όμως φάσεις στη ζωή μας και σε μεγαλύτερη ηλικία που είναι πιο έντονο το αίσθημα αμφισβήτησης για τον εαυτό μας.
Οι φάσεις αυτές είναι συνυφασμένες συνήθως με συνταρακτικά γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας.Ένα από αυτά είναι για παράδειγμα η απώλεια, η οποία έχει διάφορες εκφάνσεις. Από την απώλεια ενός αγαπημένου μας ανθρώπου μέχρι την ξαφνική απώλεια της περιουσίας μας.
Όταν χάνουμε έναν άνθρωπο από τη ζωή μας είτε είναι χωρισμός είτε θάνατος,πέρα από τα υπόλοιπα στάδια,ο άνθρωπος αρχίζει και κάνει μια αναθεώρηση στη ζωή του. Ποιος είναι, που πηγαίνει… Μέχρι τώρα μπορεί να έβλεπε τον εαυτό του μέσα από τα μάτια του άλλου και να μην ξέρει ποιος είναι πραγματικά. Είναι κάτι που μετά από αυτήν την απώλεια πρέπει να ψάξει ξανά και να αναμετρηθεί με τον εαυτό του εκ νέου.
Αντίστοιχα όταν κάποιος χάσει σχεδόν ό,τι έχει και δεν έχει, αναγκαστικά θα συνειδητοποίησει ίσως ότι είχε ταυτιστεί με τα υλικά αγαθά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Συνεπώς πλέον πρέπει να χτίσει νέες βάσεις και νέα θεμέλια στη ζωή του.
Ένα ακόμη συνταρακτικό γεγονός που προηγείται της κρίσης ταυτότητας είναι κάποιο αναπάντεχο ατύχημα, ή αρρώστια. Πολύ πιθανό κάποια πράγματα να αλλάξουν τελείως μετά από κάτι τόσο δυνατό ως συνέπεια να αλλάξει και το ίδιο το άτομο. Στην ουσία είναι ανάγκη να ξανά συστηθεί με τον εαυτό του και να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες. Τίποτα δε θα είναι τελείως ίδιο με το παλιό του εαυτό. Σε αυτήν την περίπτωση η κρίση ταυτότητας επιβάλλεται θα μπορούσαμε να πούμε.
Σίγουρα για τον καθένα υπάρχουν διαφορετικές φάσεις στη ζωή τους που τους οδηγούν στην αυτοπαρατήρηση. Ό,τι και να είναι αυτό όμως, είναι μια καλή ευκαιρία για ουσιαστική αλλαγή που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην ερχόταν ποτέ. Είναι μια ευκαιρία να γίνουμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που μας έχει επιβληθεί από τον κύκλο μας και την κοινωνία χωρίς να το πάρουμε καν χαμπάρι.
Η αλλαγή που προκαλεί η κρίση ταυτότητας οδηγεί στην εξέλιξη μας σαν άνθρωποι και κατ’ επέκταση σαν κοινωνία.
