Τα χρόνια της “ανακάλυψης” του νέου κόσμου πολλές ιστορίες για μυστήριες φυλές. Ένας από τους θρύλους είναι αυτός με τη μυστηριώδη φυλή των γυναικών που θύμιζαν τις Αμαζόνες των αρχαιοελληνικών μύθων και κατατρόπωσαν τους πρώτους εξερευνητές.
Είναι 24 Ιουνίου του 1542 και ο Ισπανός εξερευνητής Φρανσίσκο ντε Ορεγιάνα μαζί με 50 πολεμιστές, έπλεαν σε έναν ποταμό του αποκαλούμενου Νέου Κόσμου. Στις μέρες μας, ο ποταμός είναι ευρέως γνωστός με το όνομα «Αμαζόνιος» και η περιοχή ονομάστηκε Βραζιλία. Την εποχή εκείνη αποτελούσαν ανεξερεύνητες περιοχές ,χωρίς όνομα.
Ο Ορεγιάνα ήταν μέλος της ομάδας του Γκονζάλο Πιζάρο, κατακτητή της αυτοκρατορίας των Ίνκας. Αποστολή του Ορεγιάνα ήταν να εξερευνήσει τον ποταμό και να επιστρέψει στον Πιζάρο όταν θα έφτανε στη θάλασσα.Το ταξίδι ξεκίνησε στις 26 Δεκεμβρίου του 1541. Έξι μήνες αργότερα δεν είχε καλύψει ούτε τα μισά της διαδρομής!
Ο Ορεγιάνα διέταξε το πλήρωμα να αποβιβαστεί στις όχθες του ποταμού για ανάπαυση. Τα όσα ακολούθησαν είναι καταγεγραμμένα από τον Δομινικανό μοναχό, Γκασπάρ ντε Καρβαχάλ, που συνόδευε τον εξερευνητή. Ο μοναχός έγραψε πως όταν αποβιβάστηκαν ήρθαν αντιμέτωποι με μια φυλή πολεμιστριών. Οι γυναίκες αυτές ήταν ψηλές, δυνατές με μακριά πλεγμένα μαλλιά. Το λευκό δέρμα τους τις ξεχώριζε από τις υπόλοιπες φυλές ιθαγενών που είχαν πιο σκούρο δέρμα. Οι “Αμαζόνες ” αυτές ήταν γυμνές αλλά οπλισμένες με τόξα και βέλη. Επιτέθηκαν με μανία εναντίον των ανδρών, οι οποίοι τελευταία στιγμή πρόλαβαν να επιβιβαστούν στο πλοίο και να αποχωρήσουν.
Οι Βραζιλιάνες Αμαζόνες
Σύμφωνα με την παρακαταθήκη του Καρβαχάλ , ο Ορεγιάνα κατάφερε να συλλέξει πληροφορίες γι αυτές τις μυστήριες πολεμίστριες. Συνομίλησε με φυλές ιθαγενών που ήταν πιο φιλικά προσκείμενες.
Τις θρυλικές αυτές Αμαζόνες τις αποκαλούσαν «Coniupuyara», δηλαδή δυνατές γυναίκες. Η περιοχή τους απείχε περίπου εφτά μέρες δρόμο από τις όχθες του ποταμού.
Ήταν μία γυναικοκρατούμενη φυλή που ερχόταν σε επαφή με άντρες μόνο για την απόκτηση απογόνων.
Οι «σύζυγοι» ήταν συνήθως αιχμάλωτοι τους οποίους επέστρεφαν στις φυλές τους, αφού είχαν ολοκληρώσει τα «καθήκοντά» τους. Αν το παιδί ήταν κορίτσι μεγάλωνε στη φυλή σαν πολεμίστρια, αλλά αν ήταν αγόρι είτε θανατώνονταν είτε το έστελναν στη φυλή του πατέρα του. Η φυλή των πολεμιστριών αριθμούσε 70 διαφορετικούς οικισμούς, οι οποίοι συνδέονταν με δρόμους που προστατεύονταν από πέτρινους φράχτες. Υπήρχαν παντού φύλακες και όποιος τους χρησιμοποιούσε έπρεπε να πληρώσει διόδια. Τα σπίτια τους κι αυτά πέτρινα και μεγαλοπρεπή.
Αρχηγός του ήταν η πολεμίστρια Κονόρι, η οποία επέβλεπε τον καταμερισμό του τεράστιου πλούτου της φυλής. Οι πολεμίστριες είχαν τόσο χρυσό και ασήμι που κατασκεύαζαν με αυτά ακόμα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού χρησιμοποιούνταν για τη λατρεία του Ήλιου, στον οποίο ήταν αφιερωμένοι τέσσερις λαμπροί ναοί. Αν και οι πολεμίστριες που επιτέθηκαν στους Ισπανούς ήταν γυμνές, οι ιθαγενείς είπαν ότι κανονικά φορούσαν ρούχα από μαλλί λάμα, τα οποία έφταναν συνήθως μέχρι τα γόνατά τους και στόλιζαν τα μαλλιά τους με χρυσά στεφάνια.
Όλα αυτά τα στοιχεία φέρνουν στο μυαλό μας τις Ελληνίδες Αμαζόνες . Την ίδια σύγκριση έκανε και ο Ορεγιάνα. Ονόμασε τον ποταμό «Αμαζόνιο», συγκρίνοντας τις γυναίκες αυτές με τις Αμαζόνες, τις πολεμίστριες των αρχαιοελληνικών μύθων.
Όταν επέστρεψε στην Ευρώπη διέδωσε την ιστορία που γοήτευσε όποιον την άκουσε. Όμως, ο εξερευνητής δεν μπόρεσε να αποδείξει ποτέ την ύπαρξη των πολεμιστριών. Η δεύτερη εξερευνητική αποστολή κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία και δεν έφτασε ποτέ στα βάθη του Αμαζονίου, που πίστευε ότι ζούσαν οι «Αμαζόνες».
Οι Αρχαίοι Έλληνες στον Αμαζόνιο
Το 1555, ο Φραγκισκανός μοναχός και κοσμογράφος, Αντρέ Θεβέτ, έγραψε ότι οι πολεμίστριες του Ορεγιάνα κατάγονταν από τις Αμαζόνες του Τρωικού Πολέμου, που κατέφυγαν στην περιοχή του Αμαζονίου μετά το τέλος του πολέμου. Ένας ισχυρισμός ο οποίος δεν αποδείχτηκε ποτέ.
Οι Αμαζόνες ήταν άντρες;
Κανένας εξερευνητής δεν επιβεβαίωσε τις ιστορίες του Ορεγιάνα, οι οποίες θεωρούνται μέχρι σήμερα φανταστικές. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι στον Ορεγιάνα επιτέθηκαν άντρες, τους οποίους μπέρδεψε με γυναίκες. Σύμφωνα με περιγραφές του εξερευνητή Πέρσι Φόσετ, οι άντρες μιας φυλής που ονόμασε «Ταπούγια», είχαν ανοιχτόχρωμο δέρμα, μακριά μαλλιά και κάποια γυναικεία χαρακτηριστικά στα άκρα. Μια θεωρία που έμεινε αναπόδεικτη. Πάντως, η σύγχρονη φυλή «Ταπούγια» καθόλου δεν ταιριάζει με αυτήν την περιγραφή. Έχει σκούρο δέρμα, κοντά πόδια και αιματηρό παρελθόν, καθώς τα μέλη της κανιβάλιζαν τους εχθρούς τους. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν καμία ομοιότητα με γυναίκες, πόσο μάλλον με τις Αμαζόνες που περιέγραψε ο Ορεγιάνα.
