Πριν από δυο μήνες περίπου έψαχνα ένα καλό MMO (Massive Multiplayer Online) RPG (Role Playing Game) να λιώσω. Ένα παιχνίδι στο οποίο θα μπορώ να ρίξω χιλιάδες ώρες με σκοπό να φτάσω max level, να βρω πανίσχυρα items αλλά και να μάθω το lore του κόσμου και των κατοίκων του. Έτσι, μετά από αρκετό ψάξιμο και σκέψη κατέληξα στο ότι έπρεπε να ξεκινήσω από το “Βασιλιά” των MMOs, το World of Warcraft. Για όσους δεν ξέρουν τι είναι το World of Wacraft (ντροπή τους), η αλλιώς WoW, ακολουθεί μια μικρή περίληψη.
Το WoW είναι ένα συνδρομητικό MMO RPG από τη Blizzard Entertainment που κυκλοφόρησε πριν από δεκαπέντε χρόνια, το 2004. Αυτού του είδους τα παιχνίδια σε εισάγουν σε ένα τεράστιο κόσμο με χιλιάδες ή, στη περίπτωση μας, ακόμα και εκατομμύρια άλλους παίκτες με σκοπό να φτάσεις Max Level κάνοντας questing, farming NPCs, Dungeons, Raids κ.α.π. μαζί τους. Επιπλέον, για τους σκληροπυρηνικούς λάτρεις της φαντασίας, αυτά τα παιχνίδια έχουν πλούσια μυθολογία και πλοκή που απλά μπορείς να χαθείς μαθαίνοντας την.
Καθώς λοιπόν εγώ είμαι και νέρντουλας του κερατά για ιστορίες φανταστικού περιεχομένου αλλά και gamer από τα γεννοφάσκια μου, το παιχνίδι το λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή που το είδα, όχι που το έπαιξα. Η πρώτη βδομάδα της πώρωσης ήταν γεμάτη με βιντεάκια που εξηγούν τη μυθολογία, τα γεγονότα και τους κύριους χαρακτήρες του κόσμου Warcraft. Έπειτα ακολούθησαν άλλα βίντεο και ατελείωτες ώρες εκμάθησης των μηχανισμών του παιχνιδιού, των κλάσεων, τακτικές raiding και άλλα πολλά που θα σας φανούν κινέζικα. Και έτσι μετά από μιάμιση βδομάδα παράνοιας, στις 23 Νοεμβρίου του 2018 στη Black Friday, αγόρασα το World of Warcraft Battle Chest, που περιείχε μέσα το βασικό παιχνίδι και όλες της προεκτάσεις του εκτός των δυο τελευταίων.
Εκείνη τη μέρα ξεκίνησε η καλύτερη gaming εμπειρία που έχω μέχρι στιγμής στη ζωή μου, μετά από αυτή που είχα ζήσει το 2011 με το Elder Scrolls V: Skyrim. Έφτιαξα τον Human Paladin μου, καθώς αποφάσισα ότι είναι το πιο ασφαλές class για πρωτάρη, και ξεκίνησα το “ταξίδι” μου. Μέχρι το level 59 τα πάντα πηγαίναν θαυμάσια θα έλεγα. Έκανα τα quests μου, σκότωνα NPCs, έπαιρνα exp, μάζευα δυνατά items από dungeons και γενικά αγαπούσα όλο και περισσότερο το κόσμο του Άζεροθ. Όταν όμως έφτασα level 60 και έφυγα από το πλανήτη Άζεροθ για να πάω στον Outlands βρήκα τα πρώτα μου εμπόδια. Οι εχθροί ήταν πιο δυνατοί και σε ομάδες περισσότερων NPCs, τα dungeons ήταν αρκετά πιο απαιτητικά και ο χρόνος αναμονής μεγάλος και κουραστικός. Με λίγα λόγια άρχισα να απελπίζομαι πως δε θα φύγω σχετικά γρήγορα από αυτό το πλανήτη και επιπλέον, να βαριέμαι λόγω της αναμονής για dungeon.
Τότε θυμήθηκα ότι στην αρχή του παιχνιδιού, στα 20 level νομίζω, με είχαν βάλει κάποιοι άλλοι παίκτες σε ένα Guild( ομάδα παικτών εντός παιχνιδιού με τη δικιά της μικρο-κοινότητα και ιεραρχία). Αποφάσισα λοιπόν να στείλω στο Guild chat που είχα αγνοήσει εξολοκλήρου μέχρι τότε, αν θέλει κανείς να με βοηθήσει στο leveling. Περιμένοντας για απάντηση για περίπου 10′, ήρθε ένα μήνυμα που έλεγε στο περίπου “Θα σε βοηθήσω εγώ μαν. Πρέπει πρώτα να τσεκάρω κάτι που θέλω και έρχομαι.”. Γεμάτος χαρά και ανακούφιση εγώ περίμενα να μου πει ότι είναι έτοιμος, το οποίο και έγινε μετά από μισή ώρα. Συναντηθήκαμε στη Dark Portal και τότε διαπίστωσα ότι ο φίλος ήταν ένας 120 level warrior, το μεγαλύτερο level στο παιχνίδι. Με το που με βλέπει μου στέλνει, “Μαν, γιατί δε φοράς heirlooms (ειδικά κομμάτια πανοπλίας που δίνουν bonus % exp το καθένα);”. Του εξήγησα ότι είμαι πρωτάρης στο παιχνίδι και ότι τα heirlooms είναι πολύ ακριβά για να τα αγοράσω. “Μη σε νοιάζει” μου λέει, ” Έλα μαζί μου”. Τον ακολούθησα πίσω στο Αζεροθ, στη πρωτεύουσα των ανθρώπων το Stormwind όπου πήραμε το υπόγειο μετρό που λείπει από τη Θεσσαλονίκη και πήγαμε στο Ironforge, τη πρωτεύουσα των νάνων. Σταθήκαμε μπροστά από τον πωλητή των Heirlooms και μου στέλνει “Πάρε αυτά και αγόρασε αυτά τα items…”. Πριν το καταλάβω ο τύπος είχε ανοίξει trade και μου έδινε 50.000 gold free, τσαμπέ που λέμε. Όταν τον ρώτησα γιατί να το κάνει αυτό σε έναν άγνωστο μου απάντησε ότι είναι ο αρχηγός του guild και ότι θέλει να βοηθάει όλους τους χαμηλούς παίκτες να ανεβούν γρήγορα ώστε να μπορούν να βοηθήσουν στα max level guild raids. “Στο κάτω κάτω, τα λεφτά δε θα μου λείψουν” μου λέει στο τέλος. Τον χίλιοευχαριστησα λοιπόν, ξανά και ξανά…και ξανά, πήρα τα items που μου είπε, τα αναβάθμισα για να αντέξουν μέχρι το level 100, πήγαμε κάναμε το dungeon οι δυο μας and the rest is history.
Εδώ και τρεις μήνες τώρα έχω γνωρίσει και άλλα άτομα από το guild. Μου έχουν εξηγήσει πολλά που είχα καταλάβει λάθος αλλά μου έχουν μάθει και πολλά καινούργια κόλπα και τακτικές για dungeons και raids βοηθώντας με να γίνω καλύτερος παίκτης με το χαρακτήρα μου αλλά και γενικά. Αυτή τη στιγμή είμαι 109 level σε ένα παιχνίδι το οποίο στο μυαλό μου το είχα το πιο loner game που υπάρχει και κατέληξε να είναι ένα μέρος στο οποίο έκανα νέες γνωριμίες και βίωσα το αληθινό συναίσθημα της αλληλεγγύης μέσα σε ένα ψηφιακό κόσμο. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι όλοι κάποια στιγμή πρέπει να δοκιμάσουν τα MMOs με φίλους ή και “μόνοι” τους διότι είμαι βέβαιος ότι η εμπειρία μου δεν περιορίζεται στο WoW αλλά μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι του είδους. Τα MMOs είναι παιχνίδια όπου μπορείς να είσαι όποιος θες και να κάνεις ότι θες, αλλά πάνω από όλα είναι παιχνίδια που σχηματίζουν φιλίες, συναισθήματα και περιστάσεις παρόμοιες με τη κανονική ζωή. Είναι φτιαγμένα για όλους και, με μέτρο, μπορούν να τα απολαύσουν και όλοι. Απλά βρες ένα που να σου τραβάει το ενδιαφέρον και ΞΕΚΙΝΑ.
