Η Ζωή Γεωργανά, είναι πρωτίστως εργαζόμενη, μητέρα δυο παιδιών, μια γυναίκα που παλεύει με όλα και όλους και ταυτόχρονα καταφέρνει και ασχολείται σοβαρά, και με την συγγραφή. Κατά βάθος όμως είναι ένα αυθόρμητο παιδί, αλλά συνάμα και το πρόσωπο της διπλανής πόρτας. Σήμερα μοιράζεται μαζί μας, τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων της, και όχι μόνο, και παρουσιάζει με τον δικό της μοναδικό και άμεσο τρόπο, την νέα της νουβέλα «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη»
Η Ζωή έχει διακριθεί με Α΄βραβείο σε διαγωνισμό παραμυθιού από τις εκδόσεις «Ηλιαχτίδα».Φέτος όμως αφήνει για λίγο την μαγική χώρα των παραμυθιών, και μας αφηγείται τον τρόπο να φτάσουμε το δικό μας προσωπικό φως.
- Ζωή Γεωργανά σε καλωσορίσουμε στο διαδικτυακό περιοδικό maxmag και ευχόμαστε καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο. Ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο: «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη». Παρόλο που διαθέτω μεγάλη φαντασία , δεν θα μπορούσα να σκεφτώ έναν τόσο πυκνό σε νοήματα τίτλο και παράλληλα τόσο ρομαντικό! Είναι ο τίτλος αντιπροσωπευτικός της νουβέλας; Μας δίνει μια μικρή γεύση ως προς την ιστορία που διηγείται;
Αρχικά να ευχαριστήσω το maxmag που μου δίνει την τιμή και την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου μου βιβλίου, κατηγορίας νουβέλα.
Όσο αφορά τον τίτλο είναι κάπως παραπλανητικός σε σχέση με το εξώφυλλο του βιβλίου, δηλαδή βλέπουμε έναν άντρα σκυμμένο σε στάση προσευχής ή σαν να είναι πληγωμένος στην ακροθαλασσιά, στο σημείο που θεωρείτε πώς καθαρίζουν οι σκέψεις μας, και πάνω ο τίτλος «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη» με τις ηλιαχτίδες να φωτίζουν το τοπίο. Ναι θα έλεγα πως ο τίτλος είναι αντιπροσωπευτικός της νουβέλας και μαρτυρά ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της πλοκής, τo οποίο φυσικά δεν μπορώ να αποκαλύψω. Το αφήνω να αποκαλυφθεί μέσα από την μαγεία του βιβλίου στους αναγνώστες!
- Το βιβλίο σου βασίζεται σε αληθινή ιστορία; Πόσο δύσκολο είναι να μεταφέρεις μια αληθινή ιστορία στο χαρτί ;
Ας πούμε ότι βασίζεται σε μια «περίπου» αληθινή ιστορία. Και όταν λέω «περίπου» εννοώ πως τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και δεν έχει έναν, αλλά τρεις πρωταγωνιστές, όμως η ιστορία όπως εξελίσσεται έχει αρκετή μυθοπλασία.
Η δυσκολία να μεταφέρεις την ιστορία στο χαρτί είναι μεγάλη, όχι όμως ως προς την γραφή ή την έκφραση και το ύφος που θα ακολουθήσω, αλλά από τον ψυχολογικό παράγοντα και φόρτιση, διότι εμβαθύνω και αυτό είναι στενάχωρο και ενίοτε πληγώνει. Αυτός είναι και ο λόγος που προσθέτω στοιχεία μυθοπλασίας, έτσι ώστε να μπορώ να το δω κάπως πιο «ανάλαφρα», ίσως και πιο «διασκεδαστικά» θα έλεγα.
- Η νουβέλα έχει σαν θέμα τις εξαρτήσεις. Τελικά ένας άνθρωπος κατά την άποψη σου πώς καταφέρνει και βλέπει πάλι φως; Υπάρχουν αθώες εξαρτήσεις;
Η ποιητική νουβέλα μου, που είναι βασισμένη στην «περίπου» αληθινή ιστορία, πραγματεύεται πολλά σημαντικά ζητήματα που αφορούν την ζωή ενός ανθρώπου, και είναι και ο λόγος που με οδήγησε να γράψω ένα μικρό βιβλίο. Επιθυμία μου είναι, ο αναγνώστης να μην κουραστεί, και να εστιάσω την προσοχή του, σε σημαντικά ζητήματα της ανθρώπινης ζωής.
Λόγω του μικρού μεγέθους του βιβλίου, σκοπός μου είναι να παρακινήσω τον αναγνώστη να «σταθεί» στα σημαντικά σημεία, να κάνει μια μικρή ανάλυση με το μυαλό του και με τον εαυτό του. Η νουβέλα πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν την αξία της ζωής, όπως τον σημαντικό ρόλο που «παίζει» η οικογένεια στις ζωές μας, τις αρετές που πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι πρέπει να χρησιμοποιούν πάντα, κάτι σαν «μπούσουλα» ας πούμε, και φυσικά την αγάπη που νικάει τα πάντα και μας βγάζει από το σκοτάδι ξανά στο φως.
Η αγάπη «παίζει» τον σημαντικότερο ρόλο στην πορεία προς το φως. Η αγάπη θεωρώ πως μας κάνει να ημερώνουμε και θεωρώ πως όταν αγαπιόμαστε, είμαστε κάποιοι, σπουδαίοι , αξίζουμε, μπορούμε να πετύχουμε τα ακατόρθωτα.
Όσο αφορά το ερώτημα με τις εξαρτήσεις θα πώ πως δεν υπάρχει «αθώα» εξάρτηση, και μόνο από την λέξη εξάρτηση καταλαβαίνουμε πώς μιλάμε για κάτι που είναι κακό για εμάς. Θεωρώ, πως αν κάποιος είναι εξαρτημένος όσο “αθώα” και αν είναι η εξάρτηση, δεν τον βοηθά, γιατί δεν θα καταφέρει να βιώσει την πραγματική ελευθερία της απελευθέρωσης και της φώτισης. Γενικά οι εξαρτήσεις θεωρώ πώς μας κρατούν πίσω, και δεν βοηθούν στην πραγματική ελευθερία και την πορεία μας προς το φως.
- Γιατί ο αναγνώστης να επιλέξει σε ένα ράφι από βιβλία, το βιβλίο της Ζωής Γεωργανά. Πιο σημείο θεωρείς δυνατό (στo βιβλίο σου) και πιστεύεις ότι ανταμείβει ηθικά τον αναγνώστη που θα το επιλέξει;
Καταρχήν πιστεύω ότι έχει ένα πολύ δυνατό εξώφυλλο που σε γαληνεύει και σε προβληματίζει παράλληλα. Ένα από τα δυνατά σημεία του βιβλίου είναι το εξώφυλλο, διότι αν κάποιος αναλύσει τι βλέπει πιστεύω ότι θα το επιλέξει. Εφόσον το επιλέξει, θα ανακαλύψει το κρυφό δυνατό στοιχείο του βιβλίου, που είναι ο προβληματισμός.
Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο είχα στο μυαλό μου ότι θα το διάβαζαν έφηβοι (και μεγαλύτεροι φυσικά). Θεωρώ πως ένα παιδί θα «πάρει» πολλά από αυτά που «δίνει» το βιβλίο και θα προβληματιστεί, και ο απώτερος σκοπός μου, είναι ο προβληματισμός κυρίως των εφήβων, που ζουν σε μια τόσο δυνατή και γεμάτη εντάσεις περίοδο της ζωής τους. Θεωρώ λοιπόν πως ο προβληματισμός του εφήβου είναι ένα από τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου μου,όπως φυσικά και η πλοκή με αποκορύφωση την ανταμοιβή του αναγνώστη στο τέλος.
- Από το παραμύθι έκανες άλμα στο «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη». Ποια ήταν η κινητήρια δύναμη ώστε να ξεκινήσεις να γράφεις την νουβέλα σου;
Να αναφέρω σε αυτό το σημείο πως το βραβευμένο παραμύθι μου με την νουβέλα κατά κάποιο τρόπο συνδέονται. Και στα δυο έργα διακρίνεται το «παραμυθιακό» στοιχείο.
Η κινητήρια δύναμη είναι πως όποιο πρόβλημα και αν αντιμετωπίζει κάποιος άνθρωπος που γνωρίζω, με παρακινεί στην διαδικασία του προβληματισμού και της λύσης. Η αλήθεια είναι πως μέσα από αυτό το έργο θέλω να φωνάξω σε όλα αυτά τα παιδιά να βάλουν ένα στοπ στα λάθη. Να τους πω ότι λάθη θα κάνουμε αλλά από μια φορά το κάθε λάθος, και όχι να διαιωνίζεται και να καταστρέφει την ζωή μας. Αυτό θέλω να ΦΩΝΑΞΩ και πιστεύω το καταφέρνω! Γι αυτό τον λόγο και ο τίτλος “Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη”
- Ας μιλήσουμε περισσότερο για την Ζωή Γεωργανά. Θεωρείς πως οι άνθρωποι που επιλέγουν την συγγραφή είναι εσωστρεφείς και σε έναν μοναχικό κόσμο, ζώντας μόνο τις ιστορίες που έχουν στο κεφάλι τους ή πιστεύεις πως και ένας αρκετά κοινωνικός άνθρωπος μπορεί να γράψει; Έσυ πως βιώνεις στην καθημερινότητα το συγγραφικό ταλέντο;
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο περίεργα, τουλάχιστον μ’ εμένα γιατί, ενώ μου αρέσει πάρα πολύ η μοναξιά, την απολαμβάνω, την έχω ανάγκη και με βοηθάει φυσικά να γράψω, παράλληλα είμαι πάρα πολύ κοινωνική. Οπότε θα έλεγα πως στην πραγματική ζωή, μου αρέσει που είμαι κοινωνική, αλλά όταν μπορώ μένω ώρες μόνη χωρίς να με ενοχλεί και χωρίς να έχω την ανάγκη από κάποια παρέα.
Όσο αφορά αν μπορούν να γράψουν μόνο οι εσωστρεφείς , θεωρώ πως όχι. Θεωρώ πως όλοι μπορούν να ασχοληθούν με την συγγραφή. Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα καλύτερα όσο αφορά εμένα, τα έχω γράψει μέσα σε πολλή φασαρία και όχι κάπου μόνη κλεισμένη και απομονωμένη σε κάποιο δωμάτιο.
Βιώνω το συγγραφικό ταλέντο, από την ώρα που θα ξυπνήσω ως την ώρα που θα πέσω ξανά για ύπνο. Ίσως γι αυτόν το λόγο «πέφτω» τόσο κουρασμένη για ύπνο. Νιώθω πως ζω εκατό ζωές κάθε ημέρα. Μερικές φορές καταβάλω προσπάθεια να συνυπάρξω στην πραγματική ζωή και σε όλες τις υπόλοιπες ζωές που έχω στο κεφάλι μου. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας βρίσκομαι σε άλλη διάσταση. Σε μια ζωή που έχω δημιουργήσει μέσα στο κεφάλι μου ή σε ζωές που ζω μέσα από ιστορίες που πλάθει η φαντασία μου!
- Πώς και πότε κατάλαβες ότι είχες κλίση στη συγγραφή;
Η αλήθεια είναι πως ακόμα και τώρα δεν θεωρώ πως έχω ταλέντο στη συγγραφή. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω, το ζω, το απολαμβάνω, με κάνει ευτυχισμένη, με κάνει και ξεφεύγω από την καθημερινότητα.
Διαβάζω εξωσχολικά βιβλία από πολύ μικρή ηλικία. Επίσης να πω σε αυτό το σημείο ότι έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό δυο χρόνια, και οι αναμνήσεις από την μητέρα μας είναι να κάθεται σε ένα καρεκλάκι ανάμεσα στα αντικρυστά κρεβάτια μας, και να μας διαβάζει ώρες πολλές. Θυμάμαι επίσης όταν ήμουν άρρωστη, με πυρετό, σε μικρή ηλικία πάλι, πάντα θα πήγαινε να μου αγοράσει ένα παραμύθι και θα ερχόταν, μόλις τελείωνε τις δουλειές της, να κάτσει μαζί μου και να μου διαβάζει.
Διηγούμαι αυτή την στιγμή, και εικόνες κατακλύζουν την μνήμη μου. Θυμάμαι όταν ήμουν οχτώ ετών, στο Αγρίνιο που ζούσαμε, είμασταν πιο ελεύθερα παιδιά τότε, παρόλα αυτά ήμουν προγραμματισμένη καθημερινά, δηλαδή θα τελείωνα από το σχολείο, θα πήγαινα σπίτι για φαγητό, θα ετοιμαζόμουν για την προπόνηση,( ασχολήθηκα με το χαντμπολ, με το στίβο με την κολύμβηση), θα πήγαινα στα φροντιστήρια μου, κυρίως ξένη γλώσσα και ύστερα πάντα θα περνούσα από την «Παπαστράτιο δημοτική βιβλιοθήκη του Αγρινίου», ένα τεράστιο κτίριο, χανόσουν εκεί μέσα. Θυμάμαι να με υποδέχεται πάντα η κοπέλα στην reception και να μου γελάει. Τώρα συνειδητοποιώ πόσο μικρή μπορεί να της φάνταζα σε σχέση με αυτό το τεράστιο κτίριο, και μου έλεγε πάντα να μην πάω στο υπόγειο. Το υπόγειο είχε ιστορικά βιβλία και ίσως επειδή ήμουν μικρή, μου το έλεγε ώστε να μη φοβηθώ. Ή θα καθόμουν λοιπόν εκεί να διαβάσω ή θα δανειζόμουν ένα βιβλίο. Αυτό το θυμάμαι πολύ έντονα από τα παιδικά μου χρόνια.
Στην ηλικία των εννιά έγραψα το πρώτο μου αστυνομικό βιβλίο που δυστυχώς δεν κατάφερα να το κρατήσω. Είχα φτιάξει θυμάμαι και το εξώφυλλο μόνη μου, κάπως τρομακτικό και ήταν ένα τετράδιο σπιραλ.
Στη μετέπειτα ζωή μου ακολούθησαν ποιήματα, ημερολόγια, λευκώματα, γενικά μου άρεσε να γράφω. Έγραφα το όνομα μου εκατό φορές την ημέρα, όπου βρισκόμουν, στο σχολείο, στα θρανία, στα βιβλία παντού.
- Πόσο δύσκολο είναι για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα να εκδώσει το έργο του; Τι δυσκολίες συνάντησες και πώς επέλεξες τις εκδόσεις «ΚΕΦΑΛΟΣ»;
Θα έλεγα πως ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία ιδέα από που να ξεκινήσει να ψάχνει να στείλει τα έργα του είναι δύσκολο. Η δική μου δυσκολία ήταν όταν ξεκίνησα να στέλνω τα έργα μου σε εκδοτικούς οίκους, από μόνη μου, δεν γνώριζα όμως πως το είδος που γράφω εγώ, νουβέλα, διήγημα δεν τα αναλαμβάνουν όλοι οι εκδοτικοί. Άργησα να καταλάβω πως δεν λαμβάνω απάντηση για τον λόγο αυτό, μέχρι που κάποιος μου απάντησε και μου το εξήγησε και έτσι ξεκίνησα να ψάχνω ποιος εκδοτικός ασχολείται με το είδος που γράφω.
Με τον εκδοτικό οίκο «ΚΕΦΑΛΟΣ» πήρα απάντηση μέσα σε δέκα ημέρες, παρόλο που οι εκδοτικοί σε ενημερώνουν πως η αναμονή είναι από τρεις έως έξι μήνες. Στάθηκα πολύ τυχερή που «έπεσε» στα χέρια τους το έργο μου , ξεκινώντας αυτό το όμορφο ταξίδι.
Ο εκδότης μου, Πλούταρχος Πάστρας, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος με κύρος και λόγο και θεωρώ ότι έπραξα καλά που τον εμπιστεύτηκα και με μεγάλη χαρά θα ήθελα να συνεργαστώ και πάλι μαζί του. Είναι επαγγελματίας και αξιόπιστος άνθρωπος, τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για όλα.
- Συναισθήματα όταν είδες τυπωμένο το «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη» το πνευματικό παιδί σου, το βιβλίο σου;
Τα συναισθήματα ήταν σαν να κρατούσα θησαυρό. Μεγάλη συγκίνηση, ευγνωμοσύνη και περηφάνια που τα κατάφερα
- Άνθρωποι στους οποίους θα ήθελες να αφιερώσεις το βιβλίο σου; Άνθρωποι που σε στήριξαν και σε ενθάρρυναν να συνεχίσεις;
Έχω έναν πολύ αυστηρό κριτή που είναι ο μικρός μου γιος, οχτώ χρονών και πάει στην Τρίτη Δημοτικού. Το έργο το διάβασε , το συζητήσαμε και μου είπε να το προχωρήσω. Σύμφωνα με τα συναισθήματα που μου είπε ότι του έβγαλε, ένοιωσε χαρά, λύπη, του ήρθε να κλάψει, ύστερα χαμογέλασε ξανά, δηλαδή σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων από την πλοκή και από τις εικόνες που του μετέφερα. Μου έδωσε κουράγιο να συνεχίσω.
Αφιερώνω το βιβλίο μου σε όσους παλεύουν, πραγματικά όμως παλεύουν, κάνουν μια υπέρτατη προσπάθεια να βγουν από την σπηλιά ξανά στο φως. Σε όλους όσους θέλουν να ζήσουν ξανά και να γνωρίσουν από την αρχή τον νέο τους εαυτό. Σε αυτούς τους ανθρώπους που το παλεύουν είναι αφιερωμένο το βιβλίο μου.
Επίσης αφιερώνω το βιβλίο στα δυο – τρια συγγενικά μου πρόσωπα που με ενθάρρυναν, όπως επίσης και στην δασκάλα μου της δημιουργικής γραφής, Καλλιόπη Σαραφίδου, που είχαν δει έργα μου και με παρότρυναν να προχωρήσω.
- Και τέλος, αν και δεν είμαι φανατική να κάνω σχέδια μελλοντικά, προτιμώ να ζω το παρόν, υπάρχουν μελλοντικά σχέδια; Ετοιμάζεις κάτι νέο;
Πάντα ετοιμάζω κάτι νέο, και πάντα στο συρτάρι μου υπάρχουν νέα πράγματα , τα οποία επεξεργάζομαι. Υπάρχουν άλλες δυο δουλειές, έτοιμες αλλά θα περάσουν από επιμέλεια μέχρι να βγουν και αυτές στο «φως».
- Ζωή, ευχόμαστε ολόψυχα το βιβλίο σου να καταφέρει να αγγίζει το αναγνωστικό κοινό και να ακολουθήσουν και άλλα βιβλία σου. Ελπίζω να σε φιλοξενήσουμε ξανά στην στήλη μας.
Ευχαριστώ θερμά το maxmag για την φιλοξενία, ήταν μια εμπειρία που ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα.
Το βιβλίο της Ζωής Γεωργανά «Φως λουσμένο από Χρυσόσκονη» μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις “ΚΕΦΑΛΟΣ” όπως επίσης και στο www.ekdoseiskefalos.gr
