Μπορεί το καινούριο και πολυσυζητημένο «Avengers: Infinity war» να έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των σινεφίλων στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά στο ελληνικό σινεμά υπάρχουν αυτή την περίοδο πολλές ακόμα επιλογές που κάποιος μπορεί να απολαύσει στις γιγαντοοθόνες του. Αφήνοντας για λίγο πίσω τους ήρωες της Marvel και τις καταιγιστικές περιπέτειες με τα ειδικά εφέ, προτείνω ένα διασκεδαστικό δίωρο ατόφιου γέλιου και ευχάριστης ατμόσφαιρας! Το «Game night» εγγυάται μια ανάλαφρη έξοδο για την παρέα στον κινηματογράφο και ξεφεύγει από τα κατεστημένα της «mainstream» κωμωδίας, που μπορεί να έχει κουράσει τους θεατές καθώς ελλείπει σε πρωτοτυπία, αφού παρουσιάζει ένα παιχνίδι όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μη είναι δυσδιάκριτα.
Έχοντας ως κατευθηντήρια γραμμή αυτό το concept oι Τζον Φράνσις Ντάλεϊ και Τζόναθαν Γκολντστάιν, σεναριογράφοι του «Αφεντικά για Σκότωμα» και του «Spider-Man: Η Επιστροφή στον Τόπο του», φαίνεται πως γνωρίζουν αρκετά καλά πώς να στήσουν ένα τέτοιου είδους παιχνίδι με ένα σενάριο πρωτότυπο και προσεγμένο. Κάθε εβδομάδα, ο Μαξ και η Άννι, το πρωταγωνιστικό μας ζευγάρι, είναι πιστοί στο εβδομαδιαίο ραντεβού τους για επιτραπέζια παιχνίδια με φίλους. Αυτή τη φορά όμως, ο Μπρουκς, ο χαρισματικός αδερφός του Μαξ, βάζει πολύ ψηλά τον πήχη: τους προσκαλεί να πάρουν μέρος σε ένα παιχνίδι μυστηρίου γεμάτο δολοφονίες, κακοποιούς, ομοσπονδιακούς πράκτορες, όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παιχνιδιού δεν είναι τόσο ευδιάκριτα… Όπως, για παράδειγμα, όταν ο Μπρουκς πέφτει θύμα απαγωγής. Είναι αυτό μέρος του παιχνιδιού ή όχι; Αλλά καθώς οι έξι, ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί μεταξύ τους, παίκτες τα παίζουν όλα για όλα για να ξεδιαλύνουν την υπόθεση και να κερδίσουν, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ούτε «παιχνίδι» παίζουν, ούτε ο Μπρουκς είναι αυτό που φαίνεται να είναι.
Το σκηνοθετικό δίδυμο με μπόλικη fun διάθεση, μεράκι αλλά και ουσία, αναζωογονούν τον όρο κωμωδία μυστηρίου και προσφέρουν ένα πολύ καλό δείγμα pop σινεμά, χωρίς γελοίο σεξιστικό χιούμορ και κλισέ. Ταυτόχρονα ισορροπούν με δεξιοτεχνία ανάμεσα στην κωμωδία και το θρίλερ μεταφέροντας μας σε μια dark ατμόσφαιρα με πολλές χολιγουντιανές σκηνές δράσης, χωρίς ποτέ να κάνουν την ταινία τους παρωδία.
Στα δυνατά συν η χημεία του Τζέισον Μπέιτμαν και της Ρέιτσελ ΜακΑνταμς ως Μαξ και Άννι με δύο ερμηνείες αντάξιες του «τρελιάρικου» ύφους του φιλμ. Πλάι στο ζευγάρι παρελαύνουν πολλοί ακόμα χαρακτήρες, ο καθένας με πολύ σωστά σκιαγραμμένη προσωπικότητα, με καρτουνίστικα χαρακτηριστικά, αλλά και μια party διάθεση. Από αυτούς καταφέρνει σίγουρα να ξεχωρίσει ο ιδιαίτερα creepy γείτονας αστυνομικός που ερμηνεύει ένας πραγματικά υπέροχος Τζέσι Πλέμονς (ο οποίος επιφυλλάσει και μια ανατροπή έκπληξη!).
Αν πρέπει να καταλογίσω κάποιο αρνητικό στη συγκεκριμένη ταινία, γιατί σίγουρα δεν περιμένουμε να είναι αψεγάδιαστη, είναι ότι σε κάποια σημεία πλατειάζει και ξεφεύγει στην υπερβολή της. Και μπορεί όλο το θέμα να είναι κάπως σουρεαλιστικό αλλά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο «παν μέτρον άριστον». Το μέτρο λοιπόν ίσως χάθηκε σε κάποιες σκηνές ιδιαίτερα προς το τέλος που αρχίζει να χάνει κάπως από τη δυναμική της με τις συνεχείς και απανωτές ανατροπές. Η απορία του θεατή για το «τι είναι αληθινό και τι όχι» είναι ο κεντρικός άξονας αυτής της κωμωδίας γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξεφεύγει από τα όρια με αποτέλεσμα να κουράσει.
Και εν τέλει παρά τα μικρά ελαττώματα δεν καταλήγει να κουράσει αντίθετα πρσοφέρει άπειρες στιγμές γέλιου και σασπένς με έξυπνο χιούμορ. Σίγουρα περιμένεις να δεις μια ταινία που προσφέρει χαβαλέ και γενικότερα σε καμία περίπτωση δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, μια ταινία με σπιντάτο ρυθμό και ιδιόρρυθμες καταστάσεις. Το «Game Night» ξεκαθαρίζει τις προθέσεις του από την αρχή και με πρόσχημα την πλοκή στήνεται ένα ξεκαρδιστικό παιχνίδι, στο οποίο υπάρχουν και πολλές κάφρικες καταστάσεις και όπου οι πρωταγωνιστές ανταλλάσσουν διασκεδαστικές ατάκες με αποτέλεσμα η ώρα να κυλάει σαν νερό. H ταινία έχει ένα ξέφρενο ρυθμό με στυλ μοντέρνο και όμορφα πιασάρικο, ενώ παίζει έξυπνα με τα όρια κωμωδίας, σάτιρας, μυστηρίου και σασπένς, βάζοντας εξαρχής τον θεατή στο σύμπαν της και δημιουργώντας έξυπνους σεναριακούς γρίφους εδώ και εκεί.
Προσωπικά, μετά την προβολή της από το σινεμά έφυγα με ένα χαμόγελο στα χείλη και με μια αίσθηση δεσίματος με την παρέα μου ενώ όλοι είχαμε «ψηθεί» να στήσουμε μια παρόμοια βραδιά με επιτραπέζια (χωρίς τα ευτράπελα και τις ανατροπές των πρωταγωνιστών βέβαια!).
Δείτε το τρέιλερ εδώ:
