Yπόθεση Πόλκ: Γεννημένος στο Τένεσι των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τζόρτζ Πολκ ήταν απόγονος του Τζέιμς Πολκ, 11ου προέδρου των Η.Π.Α. Αγαπούσε τη δημοσιογραφία και γρήγορα κατάφερε να εργαστεί σε μεγάλες εφημερίδες όπως η “New York Herald Tribune”. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Πολκ προσλαμβάνεται από το ραδιοφωνικό δίκτυο CBS. Ο εμφύλιος στη χώρα μας θα προσελκύσει το δημοσιογραφικό του ενδιαφέρον, για κακή του όμως τύχη.
Το 1947 σχετικά με τη Υπόθεση Πόλκ , φτάνει στη χώρα μας και μάλιστα πολύ σύντομα «δένεται» με την Ελλάδα, καθώς παντρεύεται την Ελληνίδα αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη και διαμένει μαζί της στην Αθήνα. Ο Αμερικάνος δημοσιογράφος δεν διστάζει να εκφράζει ανοιχτά την άποψη του για τις αντιμαχόμενες πλευρές εκείνης της εποχής. Χαρακτηρίζει ως «γκάνγκστερ» τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, ενώ από την άλλη, Φιλελεύθεροι και Λαϊκοί ήταν «διεφθαρμένοι» και «καιροσκόποι» κατά τον Πολκ.
Είναι 9 Μαΐου 1948 όταν ο Αμερικάνος δημοσιογράφος ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και καταλύει στο ξενοδοχείο Αστόρια. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, ο Πολκ επιθυμεί διακαώς να συναντήσει τον ηγέτη του ΔΣΕ, Μάρκο Βαφειάδη. Στις 16 Μαΐου 1948, λίγες μέρες μετά την άφιξη του στη συμπρωτεύουσα, ο βαρκάρης Λάμπρος Αντώναρος βρίσκει να επιπλέει στον θαλάσσιο χώρο της Θεσσαλονίκης ένα πτώμα με μια σφαίρα στο κρανίο και δεμένο χειροπόδαρα. Η δολοφονία είναι οφθαλμοφανής και γρήγορα αποκαλύπτεται ότι το πτώμα ανήκει στον Αμερικανό δημοσιογράφο Τζορτζ Πολκ, απεσταλμένο του ειδησεογραφικού δικτύου CBS στη χώρα μας. Υπόθεση Πόλκ, Η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου και προκαλεί πολλά σχόλια. Η Χωροφυλακή της Θεσσαλονίκης επιλαμβάνεται άμεσα της υπόθεσης, όπως ήταν φυσικό, και σχετικά σύντομα και ίσως πρόχειρα (γεγονός που σχολιάστηκε μάλλον δυσμενώς) εμφανίζει ως δολοφόνους τον Αδάμ Μουζενίδη και τον Βαγγέλη Βασβανά, μέλη του ΚΚΕ. Κατηγορία που μάλλον «βόλευε» όπως θα αποδειχθεί αργότερα παρά στηρίχτηκε σε πραγματικά στοιχεία. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αρνείται κατηγορηματικά ότι στελέχη του ενεπλάκησαν στη στυγερή δολοφονία και μάλιστα με τη σειρά του κατηγορεί την Ειδική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης για του δολοφονία του άτυχου Πολκ.
Στις 14 Αυγούστου 1948 η Χωροφυλακή Θεσσαλονίκης συλλαμβάνει τον φιλοκομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» Γρηγόρη Στακτόπουλο, ο οποίος ομολογεί ότι βοήθησε του Μουζενίδη και Βασβανά να σκοτώσουν τον Πολκ. Όπως υποστήριξε και το υποστήριζε μέχρι το τέλος της ζωής του, η ομολογία του ελήφθη κατόπιν σκληρών βασανιστηρίων και απειλών. Ο Στακτόπουλος οδηγήθηκε στο δικαστήριο στις 12 Απριλίου του 1949, μαζί με τη μητέρα του με την κατηγορία της συνέργειας και συγκάλυψης. Βασβανάς και Μουζενίδης καταδικάστηκαν ερήμην. Και λογικό αφού ο Βασβανάς έλειπε στο εξωτερικό τα τελευταία 5 χρόνια και δεν ενημερώθηκε ότι ήταν κατηγορούμενος για φόνο ενώ ο Μουζενίδης ήταν ακόμα πιο δύσκολο να ενημερωθεί διότι ήταν από καιρό νεκρός από φυσικά αίτια. Μάλιστα είχε πεθάνει αρκετά χρόνια πριν τη δολοφονία του Πολκ με αποτέλεσμα να υπάρξουν ποικίλες αντιδράσεις για τη λειτουργία των ελληνικών αρχών. Έτσι ο Στακτόπουλος πληρώνει το «μάρμαρο» για όλους και καταδικάζεται σε ισόβιο κάθειρξη για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ.
Οι Αμερικάνοι ποτέ δεν πίστεψαν ότι ο Στακτόπουλος ήταν ο δολοφόνος του Πολκ. Με μια απλή συνάντηση μαζί του καταλαβαίνει κανείς ότι ο τριανταοχτάχρονος δημοσιογράφος ήταν το εύκολο θύμα, η λύση που “βόλευε” τους πάντες. Ποτέ όμως δεν βρέθηκε και το παραμικρό στοιχείο που να ενοχοποιεί και την άλλη πλευρά, της Ειδικής Ασφάλειας, ούτε από τους Αμερικάνους και τις μυστικές τους υπηρεσίες που μάλιστα έσπευσαν στη Θεσσαλονίκη. Οι φήμες ότι μέχρι και Άγγλοι πράκτορες μπορεί να εμπλέκονται στη δολοφονία του Πολκ δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Οι πραγματικοί δολοφόνοι δεν βρέθηκαν ποτέ.
Λίγα χρόνια αργότερα (1960) ο Στακτόπουλος θα αποφυλακιστεί και η Υπόθεση Πόλκ θα κλείσει οριστικά.
Στα νερά του Θερμαϊκού, θα μείνει για πάντα άλυτο το μυστήριο της υπόθεσης Πολκ.
