Ο νόμος για τον αιγιαλό διχάζει

Στις 15 Απριλίου ψηφίστηκε το πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και πολλά πράγματα φαίνεται να αλλάζουν. Όπως συμβαίνει πολύ συχνά όταν υπάρχει νομοθετική πρωτοβουλία για το περιβάλλον, έτσι και τώρα τα πράγματα δεν είναι πολύ ξεκάθαρα σχετικά με το τι συμβαίνει και κατά πόσο είναι για καλό. Σύμφωνα με κάποιους με τις νέες αλλαγές θα αντιμετωπιστούν χρόνιες παθογένειες ενώ σύμφωνα με άλλους υπάρχει κίνδυνος να αλλοιωθεί η μορφολογία του αιγιαλού. Τι πραγματικά ισχύει και τι λέει το νέο σχέδιο νόμου;

Στο σχέδιο νόμου με τίτλο «Ι. Κύρωση της συμφωνίας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και επενδύσεων ΙΙ. Εναρμόνιση του κώδικα Φ.Π.Α. με την οδηγία (ΕΕ) 2016/1065 ΙΙΙ. Ενσωμάτωση των σημείων 1,2,4 και 5 του άρθρου 2 και των άρθρων 4,6,7 και 8 της Οδηγίας 1164/2016 ΙV. Τροποποίηση του ν. 2971/2001 και άλλες διατάξεις» οι ρυθμίσεις σχετικά με τον αιγιαλό αφορούν την αδειοδότηση έργων και νέους κανόνες χρήσης της παράκτιας ζώνης. Σύμφωνα με την κυβέρνηση και το υπουργείο οικονομικών με τις τροποποιήσεις προστατεύεται ουσιωδώς ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του αιγιαλού και θεσπίζεται αυστηρότερο πλαίσιο για τη χρήση του. Μετά από παρέμβαση της WWF και συζήτηση με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και των συναρμόδιων υπουργείων αναγγέλθηκαν αλλαγές που έδειχναν να δίνουν μία καλύτερη εικόνα για το νέο νομοσχέδιο που επρόκειτο να ψηφιστεί. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν τόσο θετικά.

Δυστυχώς το νομοσχέδιο περιείχε κακές διατυπώσεις που επιβεβαιώνουν τους φόβους των Μ.Κ.Ο. για μαζική «τακτοποίηση» των αυθαίρετων κατασκευών στην παράκτια ζώνη καθώς και για τον περιορισμό της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στον αιγιαλό, κάτι που οδήγησε εν μέρει και στις τραγικές στιγμές στο Μάτι το περασμένο καλοκαίρι. Αν και με την πρώτη ματιά στις τροποποιήσεις δεν φαίνεται κάτι ύποπτο, τα ψιλά γράμματα αφήνουν ανοιχτά παραθυράκια. Μπορεί να καταργήθηκε οποιαδήποτε δυνατότητα για νομιμοποίηση των αυθαιρέτων που χτίστηκαν μετά τον Ιούλιο του 2011 αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τα προγενέστερα «τεχνικά έργα και εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς σκοπού» που μπορεί όμως να αφορούν ξενοδοχειακές και βιομηχανικές μονάδες, εγκαταστάσεις πετρελαιοειδών και επιχειρήσεις μεταλλευτικών, λατομικών και βιομηχανικών ορυκτών, τα οποία είχαν παραχωρηθεί από το Δημόσιο σε ιδιώτες. Αντίστοιχα, αφήνει περιθώριο αδειοδότησης εντός 2 ετών σε εταιρείες που ανήγειραν εγκαταστάσεις στον αιγιαλό σε περίοδο που δεν υπήρχε υποχρέωση άδειας. Τέλος, διαφοροποιεί την ζώνη παραλίας κάνοντας πιο εύκολη την παραχώρηση για διάφορες χρήσεις (ομπρέλες, εκδηλώσεις γάμων κ.λπ.).

Διαβάστε επίσης Tα παρεό που θα απογειώσουν το beach look σου

Παρά τις σοβαρές κατηγορίες και παρεμβάσεις των Μ.Κ.Ο. οι τελευταίες τροποποιήσεις του νομοσχεδίου δεν φάνηκε να είχαν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Με την καινούρια νομοθεσία παραβιάζονται θεμελιώδεις αρχές της προστασίας του περιβάλλοντος, της βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας μας και των δημοσίων αγαθών. Σαν πολίτες έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Ο αιγιαλός ανήκει σε όλους και αυτό πρέπει να συνεχίσει να ισχύει.

Advertising