To Call of Duty: Black Ops είναι αναμφισβήτητα ένα απο τα καλύτερα, όμορφα και περιποιημένα Call of Duty που έχει παρουσιάσει η πολύχρονη και δημοφιλής αυτή σειρά.
Το Black Ops για μένα σηματοδοτεί μια πολύ καλή εποχή για την σειρά αυτή. Ήταν η εποχή όπου οι devs της σειράς νοιάζονταν για την ποιότητα των παιχνιδιών τους και όχι απλά να πουλήσουν πολλα αντίτυπα. Θυμάμαι, ότι ακόμη και εγώ που ήμουν (έχει σημασία το “ήμουν”) φαν των CoD αυτό ήταν το πρώτο που με ενθουσίασε τόσο πολύ.
Θεωρώ ότι το Black Ops είναι το πιο αριστοτεχνικά φτιαγμένο CoD που έχει βγεί ποτέ.
Ένα campaign, μια εμπειρία
Ο λόγος που το Black Ops είναι για μένα ένα απο τα σπουδαιότερα παιχνίδια της σειράς είναι το main story του. Το campaign του Black Ops είναι το καλύτερο με διαφορά απο όλα τα υπόλοιπα ( ναι, και του MW2).
Εδώ ταξιδεύουμε στην πόλεμο του Βιετνάμ και στην καρδιά της ζούγκλας. Ήμαστε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Βλέπουμε πρόσωπα όπως ο Κέννεντυ και ο Κάστρο να ζωντανεύουν μπροστά μας και να μας μιλάνε. Ταξιδεύουμε στην παγωμένη Σιβηρία και είμαστε πιλότοι ενός κατασκοπικού αεροπλάνου. Βρισκόμαστε φυλακισμένοι σε ρώσικη φυλακή και πρέπει να αποδράσουμε με στύλ που θυμίζει το The Great Escape του 1963. Βρισκόμαστε αιχμάλωτοι των Βιετκόγκ και πρέπει να ξεφύγουμε με τρόπο που θυμίζει την ταινία Deer Hunter. Χειριζόμαστε ένα ελικόπτερο στην καρδιά του Βιετνάμ και πολεμάμε στην καρδιά της Καμπότζης. Hγούμαστε της ιστορικής επιχείρησης της CIA με ονομασία “Κόλπος των Χοίρων”, με σκοπό να δολοφονήσουμε τον Κάστρο.
Αυτά είναι τα σκηνικά που κατα κύριο λόγο πρωταγωνιστούν στο main story του Black Ops. Συναρπαστικό έτσι; Φανταστείτε κάποιον που παίζει πρώτα φορά το Black Ops.
Τα zombies του Βlack Ops
Είναι γνωστό ότι μεγάλο κοινό των Call of Duty προέρχονται αποκλειστικά απο το zombies mode. Ακόμη, και εγώ κάποτε λάτρευα τα zombies. Αυτό συνέβη λόγω του Black Ops. Αυτό ήταν που πήγε τα zombies στο επόμενο επίπεδο και έκανε τόσο κόσμο να αγαπήσει αυτή την πλευρά των Cod. Το World at War ήταν αυτό που πειραματικά εισήγαγε το mode αυτό και δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια απλή αρένα όπου σκότωνες ορδές ζόμπι. Το game αυτό όμως ήταν που “είδε” την αγάπη του κοινού για τους ζωντανούς-νεκρούς και πρόσθεσε ευφάνταστους χάρτες και σενάριο. Και πρέπει να ομολογήσω ότι και εγώ ξόδεψα αρκετό χρόνο στο συγκεκριμένο mode. Απλά πείτε μου, ποιός δεν θα ήθελε να σκοτώνει ζόμπι ως Κέννεντυ και Φιντέλ Κάστρο, ή να σκοτώνει ζόμπι στο φεγγάρι;
Multiplayer mode
Το multiplayer του παιχνιδιού αυτού είναι και αυτό απο τα πολύ καλά στοιχεία του. Το multiplayer του Black Ops είχε ωραίους χάρτες, τους οποίους ενσωμάτωσε απο το campaign. Έτσι, είχαμε την δυνατότητα να πολεμάμε με άλλους παίχτες μέσα σε ζούγκλες, πόλεις, χιονισμένες αρένες και πολλά άλλα. Μπορούσαμε για πρώτη να κάνουμε customization τον χαρακτήρα μας και αυτό λειτουργούσε ώς ειδικό perk που προσέφερε όχι απλά ωραία εικόνα στον παίκτη, αλλά και πλεονεκτήματα στην μάχη. Το μόνο που “κρατάει πίσω” το mp του Black Ops έιναι ότι δεν έιχε ισορροπημένους servers με αποτέλεσμα να υπάρχει πολλές φορές άνιση κατανομή ομάδων και τα lags, bugs και glitches που αντιμετώπιζε κάποιος. Παρόλα αυτά το multiplayer του παιχνιδιού ήταν ευχάριστο, δυναμικό, γρήγορο και αρκετά balanced.
To συμπέρασμα
Γενικά, το Black Ops θεωρώ ότι είναι ένα αληθινό κομψοτέχνημα όσον αφορά τα Call Of Duty. Εισήγαγε νέες ιδέες και τις στήριζε με πάθος. Δημιούργησε ένα πολύ ωραίο πακέτο με αρκετές εμπειρίες και για αυτό για μένα είναι το καλύτερο CoD που έχει υπάρξει και προσωπικό αγαπημένο .
