Μετά από δεκαετίες ερευνών, οι επιστήμονες είναι πλέον σε θέση να πουν ότι αν κάποιος είναι φορέας τού ιού HIV, δεν πάσχει από μια ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια, αλλά από μια χρόνια, όπως για παράδειγμα, ο διαβήτης. Ο HIV έχει προσβάλλει 36,7 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και σκοτώνει ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο. Η πρόοδος που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση αυτού του ιού, επιτρέπει σε ασθενείς να ζουν μία, κατά τα άλλα, φυσιολογική ζωή.
Ο ιός HIV επιτίθεται στα λευκά αιμοσφαίρια (την άμυνα του οργανισμού ενάντια σε «εισβολείς») και, χωρίς την κατάλληλη αγωγή, οδηγεί στο σύνδρομο ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS). Ο ρυθμός μετάλλαξης του γενετικού του υλικού όταν αναπαράγεται, είναι ιδιαίτερα μεγάλος, και αυτό καθιστά την παρασκευή ενός αποτελεσματικού εμβολίου πολύ δύσκολη. Όμως τον περασμένο Νοέμβριο, τέθηκε σε δοκιμή ένα εμβόλιο που ίσως αποδειχτεί το καλύτερο όπλο ενάντια στη νόσο.
Ιστορική αναφορά
Ας κάνουμε μια αναφορά στην ιστορία, για να δούμε πώς παρατηρήθηκε αρχικά η νόσος και πού βρισκόμαστε τώρα:
Δεκαετία 1980
Οι επιστήμονες αντιλήφθηκαν την επιδημία το 1981, αν και πιστεύεται ότι οι άνθρωποι απέκτησαν για πρώτη φορά την ασθένεια πάνω από έναν αιώνα νωρίτερα. Ο λόγος που δεν έγινε αυτό πιο πριν, είναι ο τρόπος που δρα ο ιός. Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και οι άνθρωποι νοσούν με άλλες αρρώστιες. Αν, λοιπόν, παλαιότερα κάποιος πέθαινε από πνευμονία ή γρίπη, κανενός ο νους δε θα πήγαινε εκεί, αναφέρει η Kristen Lanphear, μία γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στη μάχη ενάντια στον ιό HIV και το AIDS. Μόνο όταν μεγάλη μερίδα τού πληθυσμού προσβαλλόταν από μια σπάνια μορφή καρκίνου τού δέρματος, άρχισε να γίνεται η σύνδεση με τον ιό. Ο ίδιος ο ιός εντοπίστηκε και ερευνήθηκε το 1984.
Τη δεκαετία τού 1980, αν κάποιος είχε διαγνωστεί ως φορέας HIV, ήταν καταδικασμένος. Μέσα στα επόμενα 8-10 χρόνια, ο ασθενής θα ανέπτυσσε AIDS και από τότε, είχε ένα προσδόκιμο ζωής δύο χρόνων. Το 1987, ένα νέο φάρμακο κυκλοφόρησε στην αγορά, η αζιδοθυμιδίνη, ή αλλιώς AZT. Αυτό το φάρμακο μειώνει τον αριθμό των ιών HIV στο σώμα και επιτρέπει στον οργανισμό να φτιάξει καινούρια λευκά αιμοσφαίρια. Μολονότι έχει πολλές παρενέργειες, μερικές φορές θανατηφόρες, ήταν το μόνο που είχαμε για την επόμενη, σχεδόν, δεκαετία.
Δεκαετία 1990
Το επόμενο βήμα προέκυψε το 1995. Τότε ήταν που αναπτύχθηκε η συνδυαστική θεραπεία. Δηλαδή η λήψη από τον ασθενή διαφορετικών φαρμάκων ταυτόχρονα, τα οποία σταματούν τον ιό σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξής του. Ως εκείνη την περίοδο, είχε παρατηρηθεί ότι ένα φάρμακο είναι αποτελεσματικό για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, και μετά ο ασθενής υποτροπιάζει και χρειάζεται κάποιο άλλο. Αυτό που κάνει η συνδυαστική θεραπεία, είναι να σταματάει τον ιό κάθε φορά που επιβιώνει από ένα φάρμακο, στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης, ώστε να αποτραπεί η μετάλλαξή του και, εν τέλει, η ανθεκτικότητά του στα φάρμακα. Στην ουσία, αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται ακόμα και είναι ζωτικής σημασίας ο ασθενής να είναι προσηλωμένος σε αυτήν.
Δεκαετία 2000
Τον Οκτώβριο του 2003, τέθηκε σε δοκιμή ένα εμβόλιο με ονομασία RV 144. Στην έρευνα για τη δοκιμή, πήραν μέρος 16.402 εθελοντές από την Ταϋλάνδη, ηλικίας 18-30 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύθηκαν το 2009, έδειξαν ότι οι εθελοντές που πήραν το συγκεκριμένο εμβόλιο και κόλλησαν τον ιό HIV, ήταν 31,2% λιγότεροι από εκείνους που πήραν ένα εικονικό (placebo). Να σημειωθεί ότι προϋπόθεση της συμμετοχής στην έρευνα, ήταν οι εθελοντές να μην είναι θετικοί στον ιό. Επίσης η ίδια η μετάδοσή του σε αυτούς, δε σχετίζεται με την έρευνα αυτή καθαυτή.
Δεκαετία 2010
Φτάνοντας στο σήμερα, ένα νέο εμβόλιο έχει τεθεί για δοκιμή σε ανθρώπους το Νοέμβριο του 2016. Έχει κωδική ονομασία HVTN 702 και στην έρευνα παίρνουν μέρος 5.400 άνθρωποι από τη Νότια Αφρική, μεταξύ των 18 και 35 ετών. Σύμφωνα με στοιχεία τού UNAIDS για το 2015, επτά εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με τον ιό HIV στη Νότια Αφρική. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα στοιχεία, αν ένα εμβόλιο κατά του HIV είναι αποτελεσματικό σε αυτήν την περιοχή, θα άλλαζε πραγματικά την πορεία τής πανδημίας, συμπεραίνει η Glenda Gray, πρόεδρος του συμβουλίου ιατρικής έρευνας της Νότιας Αφρικής. Το HVTN 702, αποτελεί μια τροποποιημένη έκδοση του RV 144, μαζί με άλλες βελτιώσεις, διαμορφωμένες ειδικά για το γένος τού ιού που είναι κοινό στη χώρα. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναμένεται να βγουν μέχρι το τέλος τού 2020.
Τέλος, έρευνα που διεξήχθη το 2015 σε παιδιά τής Νοτίου Αφρικής, έδειξε ότι, αν και υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση HIV στο αίμα τους, αυτά δεν είχαν AIDS και δεν ακολουθούσαν θεραπεία. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα έμενε ήρεμο, την ώρα που το φυσιολογικό που θα γινόταν, είναι να μάχεται τον ιό με πολλαπλάσια προσπάθεια. Αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε στο μέλλον να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για τους ανθρώπους που ζουν με τη νόσο.
ΠΗΓΗ: Futurism, Wikipedia, Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας ΗΠΑ
Περισσότερα για το AIDS σε σχετικό άρθρο, εδώ.
Advertising
