Η Μεξικάνα Φρίντα Κάλο είναι γνωστή όχι μόνο για το έργο της ως ζωγράφος, αλλά και για την θυελλώδη σχέση της με τον Ντιέγκο Ριβέρα. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν έντονα χρώματα και στην ζωή της έντονα συναισθήματα. Έκανε το σώμα της μήνυμα και έργο τέχνης. Παραβίασε τους κανόνες που όριζαν τότε την τέχνη, ζώντας με ελευθερία και ένταση. Βίωσε τον πόνο και τον έρωτα σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η ζωή με τον Ντιέγκο
Η γνωριμία της με τον Ντιέγκο Ριβέρα γίνεται το 1927, σε ένα πολιτικό πάρτι. Τον επόμενο κιόλας χρόνο παντρεύονται και ζουν μια ταραχώδη κοινή ζωή. Αυτό φαίνεται έντονα μέσα από τις δηλώσεις της για τον Ντιέγκο Ριβέρα, όπως: “Είχα δύο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν με το λεωφορείο, το άλλο ο Ντιέγκο. Ο Ντιέγκο ήταν χειρότερος από το λεωφορείο.” Σε διαφορετική χρονική στιγμή, όμως, αποκάλυψε πως: “Ο Ντιέγκο ήταν τα πάντα μου: Το παιδί μου, ο εραστής μου, το σύμπαν μου.” Το μόνο σίγουρο για την εκρηκτική προσωπικότητα της Φρίντα Κάλο είναι πως τα πίστευε και τα δύο.
Στα πρώτα χρόνια της κοινής τους ζωής, η Φρίντα ακολουθεί τον Ντιέγκο σε ταξίδια του στο Μεξικό και την Αμερική, όπου τον καλούν οι καλλιτεχνικές του υποχρεώσεις. Η ίδια συνεχίζει να ζωγραφίζει ασταμάτητα και να δημιουργεί το προσωπικό της ύφος. Μάλιστα, στο ταξίδι τους στο Μεξικό ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε την Κάλο και τον Ριβέρα. Εντυπωσιάστηκε από την δουλειά της και την κάλεσε να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους. Έτσι, κατέληξε να οργανώσει μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι.
Το 1939 χώρισε προσωρινά από τον Ριβέρα και αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο “Γαλάζιο σπίτι”. Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα “Οι δύο Φρίδες”, στον οποίο απεικονίζει το δίλημμα της για το διαζύγιο. Τα περισσότερα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, ίσως γιατί όπως έλεγε είναι η μούσα του εαυτού της. Παράλληλα, διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Νίκολας Μάρεϊ, τον οποίο γνώρισε μαζί με τον Ριβέρα στη Νέα Υόρκη. Σύντομα μετά το διαζύγιο, το 1940 χώρισε με τον Μάρεϊ και ξαναπαντρεύτηκε με τον Ριβέρα.
Οι ερωτικές επιστολές της
Οι επιστολές της προς τον Ριβέρα ήταν γραμμένες στο περίφημο ημερολόγιο της και αποκαλύπτουν την πολυπλοκότητα της αγάπης προς τον μέντορα και διάσημο ζωγράφο σύζυγο της. Η σχέση τους επιβίωνε μέσα από αναρίθμητες απιστίες και φιλονικίες. Η Φρίντα συχνά έβρισκε παρηγοριά σε άλλες αγκαλιές. Ανάμεσα τους, άντρες και γυναίκες, όπως η πασίγνωστη χορεύτρια, Τζοζεφίν Μπέικερ. Ο Ριβέρα δεχόταν χωρίς παράπονα τις σχέσεις της με γυναίκες, αλλά ποτέ με τους άντρες. Ο Ριβέρα δε σταμάτησε να βρίσκεται ποτέ στο μυαλό της, όπως απεικονίζει στην εμβληματική της αυτοπροσωπογραφία «Ο Ντιέγκο στο μυαλό μου».
Οι επιστολές της προς τον Ριβέρα δείχνουν το έντονο και πολύπλευρο πάθος που τους ένωνε. «Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω, αλλά δεν υπάρχουν χρώματα, επειδή υπάρχουν τόσο πολλά μέσα στη σύγχυση μου, στην απτή μορφή της μεγάλης αγάπης μου», γράφει. «Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου, στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου», γράφει σε άλλη επιστολή της.
Οι ερωτικές επιστολές προς τον Χοσέ Μπαρτόλι
Οι συγκεκριμένες επιστολές θεωρούνταν για πολλά χρόνια εμβληματικές, μέχρι το 2015, όταν εικοσιπέντε γράμματα της Κάλο προς τον εραστή της, Χοσέ Μπαρτόλι, δημοπρατήθηκαν από τον οίκο Doyle της Νέας Υόρκης. Μάλιστα, ο Μπαρτόλι υπέγραφε ως Σόνια, αφού ο σύζυγος της Κάλο, της επέτρεπε να έχει σχέσεις μόνο με γυναίκες. Οι ερωτικές επιστολές της Φρίντα Κάλο γράφηκαν ανάμεσα στο 1946 και το 1949. Αρκετές επιστολές της συνοδεύονταν από αναμνηστικά της, όπως ζωγραφιές, αποξηραμένα λουλούδια, φωτογραφίες.
Οι επιστολές άνω των 100 σελίδων παρέμειναν κρυφές μέχρι το θάνατο του Μπαρτόλι το 1995. Το 2015 δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά. «Μπαρτόλι μου … Δεν ξέρω πώς να γράψω ερωτικά γράμματα. Αλλά θα ήθελα να σας πω ότι όλο μου το είναι σου ανήκει. Από τότε που σε ερωτεύθηκα, όλα μεταμορφώνονται και είναι γεμάτα ομορφιά… η αγάπη είναι σαν ένα άρωμα, ένα ρεύμα, σαν βροχή. Είσαι ο ουρανός μου, βρέχεις επάνω και εγώ όπως η γη σε δέχομαι», γράφει.
Οι επιστολές είναι γραμμένες με ποιητικό τρόπο, με ένα άγγιγμα από τον χαρακτηριστικό σουρεαλισμό της Φρίντα Κάλο. Η αγάπη της Κάλο για τον Μπαρτόλι ήταν παθιασμένη, τρυφερή και μητρική. Ο Μπαρτόλι δεν ξέχασε ποτέ τη Φρίντα και δεν σταμάτησε να την αγαπά μέχρι το τέλος. Κράτησε σε όλη τη ζωή του τα ενθύμια και τα γράμματα της και δεν ανακάλυψε σε κανέναν τη σχέση τους.
Το τέλος της Φρίντα Κάλο
«Ήταν ένα υπέροχο πλάσμα αλλά περνούσε δυσκολίες … Όχι μόνο εξαιτίας του σωματικού πόνου λόγω του ατυχήματος που είχε, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν ένας πολύπλοκος άνθρωπος. Αγαπούσε τους άντρες, αλλά στρεφόταν και προς τις γυναίκες. Θα σε έλουζε με δώρα μεγάλα και μικρά : από γούρια και κεραμικά μέχρι τα μεγάλα κοσμήματα. Μια μέρα μου είπε “δεν θέλω να ζήσω πολλά χρόνια. Πραγματικά υποφέρω πολύ”, έχει γράψει η φωτογράφος Gisèle Freund που επισκέφθηκε στο Μεξικό το ζευγάρι Κάλο – Ριβέρα και τράβηξε φωτογραφίες της λίγο πριν το θάνατό της.
Ταλαιπωρημένη από τα προβλήματα υγείας που τη βασάνιζαν επί χρόνια, η Φρίντα Κάλο πέθανε το 1954 σε ηλικία 47 ετών. Τα τελευταία της λόγια στο ημερολόγιό της ήταν: «Ελπίζω το τέλος να είναι χαρούμενο και ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ ξανά. Φρίντα».
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:
Φρίντα Κάλο: “Πόδια, τι σας χρειάζομαι όταν έχω φτερά για να πετάξω;” Αντλήθηκε από: artviews.gr
Όταν η Φρίντα Κάλο έγραφε ερωτικά γράμματα που ξεχείλιζαν από πάθος: Αντλήθηκε από: thetoc.gr
Οι ερωτικές επιστολές της Φρίντα Κάλο. Αντλήθηκε από: ελculture.gr
