Μετά τη λήξη του πολέμου και την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, η γενιά που έζησε την Κατοχή πήρε την απόφαση να μην αναφέρει ποτέ στα παιδιά που θα έρχονταν στον κόσμο μετά από αυτή τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν μέσα στη ζοφερή τετραετία από το 1940 μέχρι το 1944. Η Άλκη Ζέη, όντας εντελώς αντίθετη με την τακτική αυτή, δημιούργησε ένα από τα πιο κλασσικά και διαχρονικά παιδικά βιβλία με κεντρικό θέμα τον πόλεμο του 40.
Ο Πέτρος είναι ένα αγόρι δέκα χρονών που ζει σε μια γειτονιά στην Αθήνα με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγάλη του αδερφή. Η 27η Οκτωβρίου τον βρίσκει να θρηνεί για ένα τριζόνι το οποίο πρόσεχε και το οποίο πέθανε, να ανησυχεί που δεν έχει προλάβει να τελειώσει τα μαθήματά του και να ασχολείται με οποιοδήποτε ζήτημα αφορούσε τα παιδιά της εποχής και της ηλικίας του. Την επόμενη μέρα όμως η ζωή του αλλάζει ριζικά καθώς ξύπνα υπό των ήχο των σειρήνων και την ανακοίνωση της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Ο Πέτρος ξέρει τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία του. Μετά τη σύντομη απόκρουση των Ιταλών έρχεται η ήττα του ελληνικού στρατού και η Κατοχή στη χώρα όπου του δείχνει μια νέα σκληρή πραγματικότητα. Ο θείος του, που πολέμησε την Αλβανία, επιστρέφει πίσω όχι ως νικητής που περίμεναν όλοι αλλά κουρασμένος και με νωπές ακόμα τις μνήμες των μαχών, χωρίς ευτυχώς κάποια σωματική αναπηρία. Στη γειτονιά του εγκαθίσταται ένας Γερμανός στρατιώτης, αρραβωνιαστικός της νεαρής κοπέλας που μένει κοντά τους, και η οποία λίγους μήνες πριν ήταν μαζί με έναν άγγλο στρατιώτη, ο πατέρας του κολλητού του χάνεται στο μέτωπο κι ο ίδιος έρχεται να αντιμετωπίσει την πείνα και τον φόβο.
Μετά τις πρώτες μέρες υπό Κατοχή, κι ενώ η Αθήνα αρχίζει να βρίσκει τους νέους της ρυθμούς πάνω σε μια διαφορετική πραγματικότητα, ο Πέτρος με τους φίλους του Σωτήρη και Γιάννη αρχίζουν να συμμετέχουν στην Αντίσταση με το δικό τους τρόπο. Στην αρχή, μετά το σχόλασμά τους, τρυπούν λάστιχα γερμανικών φορτηγών ενώ αργότερα, ρισκάρουν τη ζωή τους γράφοντας σε τοίχους συνθήματα κατά των Γερμανών στρατιωτών και την επιθυμία τους για συσσύτιο. Φόντο πίσω από όλα αυτά, ο κρύος χειμώνας του 41, οι θάνατοι στο δρόμο, τα σκληρά αντίποινα των κατοχικών δυνάμεων, οι εκτελέσεις και πάνω από όλα η δίψα για ζωή κι ελευθερία.
Μέσα σε λίγες σελίδες, και μέσα από λίγους χαρακτήρες, η Άλκη Ζέη δημιούργησε μια μικρογραφία της Αθήνας υπό την Κατοχή. Ο πόλεμος, η αντίσταση, οι ακραίες καταστάσεις στις οποίες έφταναν οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους, οι μαυραγορίτες, οι δοσίλογοι, οι αντιστασιακοί, είναι μόνο μερικές από τις κατηγορίες ανθρώπων και καταστάσεων της περιόδου 1940-1944 γραμμένες με τέτοιο τρόπο ώστε τα μικρά παιδιά να μάθουν και να κατανοήσουν πλήρως τα γεγονότα της εποχής εκείνης.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Μεταίχμιο”.
