Είναι άσχημο να σε αναγκάζει κάποιος να τον ξεγράψεις. Επειδή σε απογοήτευσε. Επειδή δεν έπραξε, επειδή δεν τόλμησε… Και είναι ακόμα πιο άσχημο να γίνεται, επειδή ο άλλος ζει στα ψέματά του. Είναι άσχημο να σε βλέπω να κατηγορείς τον έρωτα μας βρίσκοντας φθηνές δικαιολογίες. Για να διώξεις την ευθύνη που σε βαραίνει. Για να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι κάνεις το σωστό. Για να μην νιώσεις δειλός.
Σε κοιτάζω με βουρκωμένα ματιά ακούγοντας όλες αυτές τις δικαιολογίες για τα αίτια του χωρισμού μας. Προσπαθώ να σε καταλάβω μωρό μου αλλά μου βάζεις εμπόδια, με μπερδεύεις. Λες ότι μισείς τα ψέματα μα εσύ ζεις μέσα από αυτά. Αλήθεια πως το κάνεις αυτό; Πως βγαίνουν αβίαστα αυτά τα λογία από τα χείλη σου; Τα χείλη αυτά που τόσο λάτρεψα και αγάπησα, ξαφνικά μου φαίνονται τόσο ξένα και μακρινά. Αλήθεια, πως μπορείς να ξεστομίζεις τέτοιες λέξεις με τόση ευκολία;
Καταλαβαίνω απλά δεν δέχομαι. Δεν μπορώ να δεχτώ. Εσύ φοβήθηκες να μείνεις και τώρα εγώ είμαι αναγκασμένη να ακούω το παραμύθι που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. Και το κάνεις πολύ καλά σε παραδέχομαι. Μπορείς να πεις ότι θέλεις, να κατηγορήσεις όσο θέλεις τον έρωτα μας αλλά και οι δυο μέσα μας ξέρουμε την αλήθεια. Ότι εσύ φοβήθηκες. Και μπορώ να κάτσω να ακούσω ότι θέλεις όπως κάνω ακόμα και τώρα αλλά ξέρω και ξέρεις. Μη με υποτιμάς γιατί ξέρω περισσότερα απ’ όσα λέω. Σκέφτομαι περισσότερο απ’ όσο μιλώ και παρατηρώ περισσότερα απ’ όσα νομίζεις. Οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα.
Και τώρα είσαι απέναντι μου και δεν μπορείς να μου κρυφτείς. Γιατί εγώ σε ξέρω. Βλέπω πως τρεμοπαίζουν τα χείλη σου στα ψέματα που αραδιάζεις. Βλέπω το σενάριο που έχεις φτιάξει μόνο και μόνο για να αισθάνεσαι καλά μέσα σου. Αλλά δεν βοήθησε και το ξέρουμε και οι δυο μας. Και εγώ μόνο λύπη αισθάνομαι. Λύπη που στην προσπάθεια μου να κερδίσω εσένα, έχασα έμενα. Στην προσπάθεια μου να βρω εσένα, ξέχασα έμενα. Στην προσπάθεια μου να αγαπήσω εσένα, σταμάτησα να αγαπώ έμενα.
Όμως όση αγάπη και να δώσεις σε έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι θα μάθει να σε αγαπάει. Ίσως γιατί δεν του έδειξε ποτέ κανένας πώς να αγαπήσει. Βλέπεις υπάρχουν φορές που εσύ θυσιάζεις τα πάντα για κάποιον… Και αυτός θυσιάζει εσένα για το τίποτα. Και δεν σε κατηγορώ για τίποτα. Ξέρω ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Πώς να σου κρατήσω κακία άλλωστε. Τον έρωτα μας δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Τον έρωτα μας είμαι περήφανη που τον έζησα…Οι προσδοκίες μου με πόνεσαν εξάλλου όχι εσύ.
Τα άτομα που περιμέναμε να μας σηκώσουν, όταν θα πέφταμε τελικά ήταν τα άτομα που μας έριξαν. Τι ειρωνεία. Θυμάμαι τότε που μου είχες πει ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ να πέσω στη ζωή μου. Ποιος να μου το έλεγε ότι εσύ θα ήσουν αυτός που θα με γκρεμοτσάκιζε πρώτος. Αλλά αφού κατάφερα να σταθώ στα ποδιά μου μετά από τέτοια πτώση τότε αγάπη μου δεν έχω να φοβάμαι τίποτα. Αφού αντιμετώπισα εσένα μπορώ να καταφέρω τα πάντα και χωρίς εσένα. Αφού έμαθα να ζω στην απουσία σου τώρα δεν μου κάνει αίσθηση η παρουσία σου.
Και ίσως όταν ξανασυναντηθούμε να μη φοβηθούμε τις λέξεις. Ίσως αυτή τη φορά σταθούμε γενναίοι στην άνιση μάχη των πρέπει με τα θέλω και να νικήσουμε. Ίσως…
https://www.youtube.com/watch?v=uelHwf8o7_U
Σύνταξη κειμένου: Έφη Λάιου
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
