Σύμφωνα με την παγκόσμια οργάνωση υγείας Ανακουφιστική Φροντίδα είναι μια προσέγγιση η οποία βελτιώνει τη ποιότητα ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους, που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας τα οποία απειλούν τη ζωή τους. Η ανακουφιστική φροντίδα έχει σαν αποδέκτες της κυρίως τους ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται στο τελικό στάδιο του καρκίνου. Οι ασθενείς, δηλαδή των οποίων η κατάσταση της υγείας τους έχει φτάσει στο σημείο όπου δεν επιδέχονται καμία θεραπεία παρά μόνο παρηγορητική φροντίδα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων τους, περιμένοντας τον επικείμενο θάνατο.
Σκοποί της παρηγορητικής φροντίδας είναι: α) η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που συμπεριλαμβάνουν πόνο, ναυτία, αϋπνία, δύσπνοια και άλλες παθολογικές καταστάσεις που συνδέονται με τον καρκίνο και τη θεραπεία του. β) η αντιμετώπιση των συναισθηματικών και κοινωνικών αναγκών του ασθενή, όπως του άγχους ή καταστάσεων που προκύπτουν λόγω της ασθένειάς του στο στενό οικογενειακό του κύκλο. γ) η αντιμετώπιση των πνευματικών αναγκών και ανησυχιών. δ) η αντιμετώπιση των πρακτικών αναγκών, όπως η μετακίνηση. ε) η παροχή στήριξης στην οικογένεια του πάσχοντος και στους φροντιστές του.
Η μονάδα της παρηγορητικής φροντίδας απαιτεί διεπιστημονική στελέχωση. Η ανάγκη αυτή εδράζεται και στην όλη φιλοσοφία της παρηγορητικής προσφοράς που διέπεται από την παροχή και πλήρωση κάθε προκύπτουσας ανάγκης του καταληκτικού ασθενούς. Πρόκειται για μικρές ομάδες που απαρτίζονται από εξειδικευμένο προσωπικό στην ειδικότητα του. Κάθε μονάδα παρηγορητικής φροντίδας στελεχώνεται από ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, ψυχολόγο, θρησκευτικό εκπρόσωπο όπου ζητείται και άτομο ειδικευμένο στον τομέα της βιοηθικής.
Τα άτομα της μονάδας πρέπει να είναι έμπειρα στην ομαδική εργασία και συνεργασία, ώστε να επιτευχθούν οι επιδιωκόμενοι εσωτερικοί και εξωτερικοί στόχοι της παρηγορητικής φροντίδας παρέχοντας στον πάσχοντα τη μέγιστη δυνατή προσοχή. Κάθε άτομο σε αυτή την ομάδα έχει να τελέσει συγκεκριμένο ρόλο και προκαθορισμένες ευθύνες, ενώ αξίζει να τονίσουμε ότι η θέση του στην ομάδα είναι σταθερή. Με την διασφάλιση της μονιμότητας επιτυγχάνεται περισσότερη εξειδίκευση και εμπειρία του ατόμου στον τομέα του, αποφεύγεται η μεταφορά των πληροφοριών από ένα άτομο σε άλλο και η έστω και προσωρινή αποδιοργάνωση της παρεχόμενης φροντίδας(Higginson).
