Κάθεσαι, σκέφτεσαι και αναπολείς. Βάζεις μουσικούλα, φτιάχνεις έναν ακόμα καφέ, ή κατεβαίνεις στο περίπτερο ανοίγοντας τη μπυρίτσα που θα σε συνοδέψει σε αυτήν σου την περισυλλογή. Σκαλώνεις… είναι η στιγμή που γίνεσαι ένα με τον ήχο της μουσικής, τότε που αντανακλά ο στίχος στη ψυχή σου. Νιώθεις ένα με αυτήν σου την αναζήτηση, και εκεί περνάει όλη σου η ζωή από μπροστά, το πριν και το μετά. Ένα σερί ακόμα ξεκίνησε…
Συνήθως απογοητευμένος, σπανίως φιλόδοξος. Συχνά καταθλιπτικός, σπανίως χαρούμενος. Πολλές φορές όμως…ονειροπόλος. Είσαι σε μία αιωρούμενη κλωστή. Εκεί που μελαγχολείς για όλα σου τα λάθη του παρελθόντος, που ευχόσουν να γύριζες τον χρόνο πίσω. Τσιγάρο. Άλλο ένα συνακόλουθο της σκέψης σου με το αντίστοιχο τραγούδι που σου αρμόζει για να σου υπενθυμίζει όλα όσα πέρασες. Μελαγχολικός μέχρι δακρύων. Και εκεί είναι μία κλωστή που ακροβατείς και είσαι υπεύθυνος για τις επόμενες σου επιλογές.
Συνήθως εγκαταλείπεις και πέφτεις για ύπνο, χάνοντας όχι μόνο ένα βράδυ εσώκλειστος αλλά και μία ακόμη μέρα, την επόμενη. Ωστόσο εξαιρέσεις κάνουν τη διαφορά. Εκείνοι οι οποίοι εμπνέονται από αυτήν την περισυλλογή της αποσύνθεσης. Εκείνοι που χαράζουν με βάση το παρελθόν τους, τις μελλοντικές εκδοχές που επιζητούν για αλλαγή. Θέλουν την βελτίωση. Είναι το σερί τους, που θα τους αλλάξει τα δεδομένα και θα δημιουργήσει νέες προοπτικές. Είναι το σερί της εξέλιξης τους. Είναι το σερί που θα τους δώσει αυτή τη σπίθα, την ανατριχίλα της σκέψης πως μία μέρα θα πετύχουν. Και τότε θα βάλουν στο μυαλό τους σχέδια για τη ζωή, το ωραιότερο δώρο γεμάτο συναισθήματα.
Είναι αυτοί που αποδέχονται και παραδέχονται τα λάθη τους. Είναι αυτοί που δεν φοβούνται να βγούνε και να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Είναι εκείνοι που πιστεύουν πως αξίζουν κάτι καλύτερο. Είναι εκείνοι που θα προσπαθήσουν να προσφέρουν τον καλύτερο τους εαυτό, πρώτα για αυτούς, μετά για τους ανθρώπους που είναι δίπλα τους και τους στηρίζουν. Είναι εκείνοι που δεν κάνουν καινούρια αρχή, αλλά δημιουργούν τη συνέχεια τη δικιά τους, χαραγμένη στα λάθη και τα σωστά τους. Είναι το σερί που ευθύνεται για να βρουν τον εαυτό τους. Είναι μία τελευταία βόλτα στο άδειο δρόμο κάτω από το σπίτι τους, που θα βγουν να πετάξουν τα σκουπίδια για να ξυπνήσουν με καθαρή συνείδηση, ζωντανοί στο όνειρο που επιζητούν. Ο καθένας παίρνει αυτό που αξίζει, με τη σημείωση πως ορίζεται από τον ίδιο. Δύσκολος ο δρόμος, ένα σερί ακόμα.
