Οι Archive είναι ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού κοινού. Κάτι αρκετά περίεργο, καθώς πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του post rock. Κι άλλων μουσικών ειδών. Γιατί είναι περίεργο να είναι οι Archive ένα από τα αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού κοινού; Επειδή όπως όλοι γνωρίζουμε, το ελληνικό κοινό δε φημίζεται και τόσο για τη μουσική του παιδεία. Να λέμε και να γράφουμε την αλήθεια, η πλειοψηφία δεν ακούει μουσική. Ακούει κάτι απλά για να το ακούσει. Μαζί και κάτι το οποίο κατονομάζει μουσική.
Τώρα, ας δούμε πολύ λίγα στοιχεία για τους Archive.
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1994, από τους Darius Keeler, Danny Griffiths, Roya Arab και Rosko John. Το αρχικό αυτό σχήμα δεν κράτησε πολύ, καθώς δύο χρόνια μετά, διαλύθηκε. Μετά από κάποια singles, η μπάντα έψαξε και βρήκε καινούργια μέλη. Έτσι, έφτιαξε και κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της, Londinium. Από εκεί κι έπειτα, η πορεία των Archive ήταν ανοδική. Πολλά albums, αμέτρητα lives σε όλη την Ευρώπη και πάρα πολλοί θαυμαστές σε πολλές χώρες της.
Ευτυχώς, μια από αυτές τις χώρες είναι και η Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, ο Σεπτέμβρης μας έδωσε μια διπλή ευκαιρία να δούμε ζωντανά τους Archive. Μια φορά στην Αθήνα και μια φορά στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, βρέθηκα στο Principal το Σάββατο στις 14 του Σεπτέμβρη. Για να δω για πρώτη φορά ζωντανά τους Archive.
Η διαδρομή μέχρι το μαγαζί ήταν φυσιολογική, όλως παραδόξως για Θεσσαλονίκη Σάββατο βράδυ. Έξω από το χώρο, ο μεγάλος αριθμός σταθμευμένων αυτοκινήτων προμήνυε το μέγεθος του κοινού. Το οποίο δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε για μια τέτοια μπάντα, όμως ας μην είμαστε κι αχάριστοι. Φτάνει που το κοινό ήταν όσο ήταν. Θα μπορούσε να ήταν και λιγότερο σε αριθμό.
Στην αναμονή για το live των Archive
Η ουρά για την είσοδο ήταν μικρή, οπότε έκατσα στη σειρά και περίμενα να μου ελέγξουν το εισιτήριο. Ήρθε η σειρά μου, έδειξα το εισιτήριο και πέρασα μέσα στο χώρο. Κόσμος είχε μαζευτεί ήδη, ο χώρος μπροστά από τη σκηνή ήταν γεμάτος. Στη δεξιά και την αριστερή του μεριά δε χωρούσα επίσης. Οπότε, έμεινα στο σημείο όπου πάντα έλεγα ότι κάθονται οι γέροι. Πίσω από την κονσόλα, λίγο κοντά στο μπαρ κι ακριβώς στο κέντρο του μαγαζιού. Εκεί που μπορείς να βγεις άνετα έξω να πάρεις λίγο αέρα εάν δεν αισθανθείς καλά. Κι αυτό χρησίμευσε στη διάρκεια της βραδιάς, καθώς το κάπνισμα απαγορευόταν. Οπότε όλοι όσοι ήθελαν να καπνίσουν, έπρεπε να βγουν στον προαύλιο χώρο.
Όχι, ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν εφαρμοζόταν ποτέ ο συγκεκριμένος νόμος από κανένα μας.
Με τα πολλά, το live ξεκίνησε στις 10 το βράδυ. Οι Archive βγήκαν στη σκηνή, κάτω από ενθουσιώδη χειροκροτήματα και ιαχές. Μας καλωσόρισαν με ένα αγαπημένο μου κι αγαπημένο μας κομμάτι:
Archive – You Make Me Feel
Επειδή δεν κατάφερα να τραβήξω κάτι με το κινητό μου, θα δανειστώ υλικό από τα παιδιά του διαδικτύου που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο. Το παραπάνω κομμάτι είναι ίσως το πρώτο αγαπημένο μου κομμάτι από Archive. Κουβαλά την εφηβεία και το αίσθημα της, όπως κρατά το σημερινό έρωτα μαζί με τις βαθύτερες επιθυμίες του.
Εντάξει, ίσως να παραείμαι συναισθηματικός. Όμως αυτό βγάζει το κομμάτι.
Οι Archive αποθεώθηκαν στο τέλος του κομματιού και φάνηκε ότι ξεκίνησαν το live με τον καλύτερο τρόπο. Να πω όμως και την αλήθεια, θα ήθελα να ακούσω το κομμάτι τελευταίο. Αλλά δε με πείραξε, φτάνει που το άκουσα.
Στη συνέχεια, για δεύτερο κομμάτι, οι Archive επέλεξαν το παρεξηγημένο από όλους μας F**k You:
Archive – F**k You
Το βίντεο ανήκει στο χρήστη του Youtube: Foris Chatz
Ίσως το γνωστότερο κομμάτι των Archive. Κι αυτό για τους λάθος λόγους. Όλοι όσοι το ακούν και το τραγουδούν δυνατά, ειδικά όταν το ακούν πρώτη φορά, το συνδυάζουν με τη χαμένη αγάπη.
Εκείνη κι εκείνος έφυγαν, δεν ταιριάζουν πλέον, η ζωή τους καταστράφηκε και το κομμάτι το παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο. Όμως όχι.
Το κομμάτι είναι απλά μια κουβέντα με τον εαυτό μας. Μιλά αυτός που κοιτάζεται στον καθρέφτη με αυτόν που τον αντικρίζει από τον καθρέφτη. Ποιός θα είσαι εσύ και ποιος θα είμαι εγώ, το αποφασίζουμε μόνοι μας.
Archive – Pills
Το βίντεο ανήκει στο χρήστη του Youtube:CenturyChild
Ακόμη ένα αγαπημένο και πολύ δυνατό κομμάτι των Archive. Η εισαγωγή του ανατριχιάζει και θυμάμαι ενόσω έπαιζε, ότι δεν ακουγόταν τίποτα από γύρω μου. Είχαμε βυθιστεί όλοι στην τελετουργία επάνω στη σκηνή.
Αν και το live τους στην Αθήνα ήταν ανώτερο του ανωτέρου, πιστεύω ότι έδωσαν ότι καλύτερο μπορούσαν. Και ναι, όλη η ζωντανή εμφάνιση των Archive στην Αθήνα το 2012 ήταν επική. Ευτυχώς υπάρχει πλέον στο διαδίκτυο και μπορούμε να τη βλέπουμε ξανά και ξανά.
Archive – Again
Το βίντεο ανήκει στο χρήστη του Youtube:bruno sour
Το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς. Το Again είναι το σήμα κατατεθέν των Archive. Είναι το κομμάτι που έχεις ακούσει τουλάχιστον τρεις φορές στη ζωή σου, κάτω από τρεις διαφορετικές καταστάσεις. Και σε έχει επηρεάσει ανάλογα. Δε χωρά κάποια περιγραφή, απλά ακούστε τη ζωντανή εκτέλεση του κομματιού και ταξιδέψτε όπως κι όπου ταξιδέψαμε κι εμείς όταν το ακούσαμε.
Κάπως έτσι πέρασαν τρεις ώρες σχεδόν. Οι Archive μας καληνύχτισαν και χειροκροτήθηκαν, μας χαιρέτησαν και υποκλίθηκαν.
Σκεφτόμουν ότι ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερα lives που έχω παρακολουθήσει, όπως επίσης ότι και ο κόσμος ήταν από τα καλύτερα κοινά με τα οποία έχω συνυπάρξει. Σε γενικές γραμμές, όλη η οργάνωση και ολόκληρη η βραδιά ήταν επιτυχής και μαγική.
Ω του θαύματος, σήμερα δεν έχει γκρίνια. Εντάξει, για να ακριβολογήσω, θα έχει και λίγη γκρίνια.
Συγκεκριμένα, εσείς το προσωπικό ασφαλείας σε τέτοιες διοργανώσεις, ας είστε λιγάκι πιο ευγενικοί με τον κόσμο. Άνθρωποι είμαστε εμείς, άνθρωποι είστε κι εσείς. Το ότι προστατεύετε ένα χώρο δε σας δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρεστε σαν αστυνομικοί των παλιών χρόνων.
