Από την αρχή της ενήλικης ζωής σου ακούς για την «κρίση των 30» αλλά σου φαίνεται από μακρινό σενάριο έως και επιστημονική φαντασία. Και καλά κάνεις. Γιατί μόνο κρίση δεν είναι.
Είναι εκείνη η φάση που αισθάνεσαι πως φωτίζονται πτυχές του μυαλού σου που ποτέ δεν ήξερες πως έχεις, πως η διαίσθησή σου γίνεται το καλύτερο ραντάρ και πως είσαι έτοιμος να δώσεις όλες τις μάχες. Ψάχνεσαι και ερευνάς τον εαυτό σου, σαν να συστήνεστε και πάλι από την αρχή, ενώ αισθάνεσαι «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος» να κάνεις νέα ξεκινήματα, όπου υφιστάμενες καταστάσεις και γεγονότα δεν σε γεμίζουν όπως παλιά.
Είσαι ακόμα νέος και έχεις πολλά να μάθεις, αλλά παράλληλα κουβαλάς την δική σου εμπειρία από τα χρόνια του πανεπιστημίου και από τις πρώτες σου δουλειές. Ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις κάποιον που πάει να σε προσβάλλει ή να μειώσει αυτό που κάνεις. Δεν φοβάσαι να υπερασπιστείς τη γνώμη σου, με ευγένεια, σθένος και πάθος. Έχεις μάθει να διεκδικείς τα κεκτημένα σου, να προβάλλεις τα δυνατά χαρτιά σου, να μαθαίνεις από τα λάθη και τις αδυναμίες σου.
Είναι μια εποχή που ξεσκαρτάρεις τις φιλίες σου. Όσοι δεν ανταποκρίνονται σε αυτά που επιζητάς, βλέπουν ευγενικά την πόρτα της εξόδου από την ζωή σου. Αντίθετα, δένεσαι ακόμα περισσότερο με όσους έχουν σταθεί δίπλα σου και έχουν γίνει η αγαπημένη αγκαλιά σου στα καλά και στα άσχημα. Επενδύεις σε αυτές τις σχέσεις, με χουχουλιάρικα μαζέματα σε σπίτια το χειμώνα ή καλοκαιρινές βραδιές σε βεράντες. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θα γίνετε κουμπάροι, όταν θα ανέβεις ή θα ανέβουν εκείνοι τα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου.
Ακόμα και στις ερωτικές σου σχέσεις, ξεπερνάς τις αναστολές σου, φλερτάρεις και διεκδικείς μια θέση στη ζωή του ανθρώπου που σε ενδιαφέρει. Δεν φοβάσαι την μοναξιά, την βλέπεις σαν μια ευκαιρία για ανασύνταξη δυνάμεων και επαναπροσδιορισμού επιθυμιών. Γίνεσαι δοτικός με όσους ανθρώπους σου αποδεικνύουν πως το αξίζουν, δεν ντρέπεσαι να δείξεις τον αληθινό σου εαυτό και παθιάζεσαι με χαρακτήρες, όχι με χαρακτηριστικά. Μαθαίνεις να κάνεις κοινά όνειρα, να οργανώνεις μικρές αποδράσεις για δυο εντός και εκτός των τειχών, να μοιράζεσαι την ομορφιά της ψυχής σου.
Είναι η εποχή που διαλέγεις την απάντηση σε πολλά από τα μεγάλα «ναι» και τα μεγάλα «όχι» της ζωής σου. Παγιώνεις τις απόψεις σου για τα θέματα που σε αφορούν, έχοντας παράλληλα την διάθεση να μάθεις, να ανοίξεις το μυαλό σου σε νέα ερεθίσματα. Σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα, χωρίς να αφήνεις το παρόν να φύγει, οργανώνεσαι, υιοθετείς νέες και υγιείς συνήθειες. Ζεις την ακμή της ζωής σου και θέτεις τα θεμέλια για επόμενα βήματα.
Η κατακλείδα, λίγο πριν την τρίτη δεκαετία, είναι ότι μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου, όχι με εγωισμό, αλλά ως μια ανάγκη για να βρεις την εσωτερική σου γαλήνη. Και την βρίσκεις (συνήθως). Και αισθάνεσαι τόσο πλήρης, με τόσο έντονη διάθεση για ζωή. Δεν σε σταματάει τίποτα, νιώθεις δυνατός και ξέρεις πολύ καλά τον εσωτερικό σου κόσμο και πόσο αυτός αξίζει. Αποφεύγεις την τοξικότητα των ανθρώπων και ξέρεις πώς να την αντιμετωπίσεις να βρεθείς κοντά της. Ζεις στο έπακρο. Αγαπάς με πάθος. Γίνεσαι αυτό που εσύ-και όχι αυτό που οι άλλοι-ονειρευόταν!
