Τι είναι άραγε η ευτυχία και πως την μετράμε; Πώς μπορούμε να ξέρουμε πότε είμαστε ευτυχισμένοι και πότε όχι; Υπάρχει κάποιος τρόπος ώστε αν δεν είμαστε να γινόμαστε απευθείας; Αν κάποιος αρχίσει να φιλοσοφεί για την ευτυχία για να ανακαλύψει το βαθύτερο νόημα της, είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε ένα αδιέξοδο. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Σύμφωνα με την Βικιπαιδεία «η ευτυχία είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του. Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας. Στη σύγχρονη εποχή, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ευτυχία την υλική ευμάρεια, τα υλικά αγαθά, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τα κοινωνικά αξιώματα, τη δόξα, ενώ άλλοι πιστεύουν πως ο πλούσιος είναι ευτυχισμένος. Έτσι, όταν αυτά χαθούν, χάνεται και η ευτυχία τους.» Αν κανείς αναλύσει μία μία αυτές τις σειρές θα καταλάβει εύκολα και απλά πώς η ευτυχία μας προέρχεται από την επιτυχία του να γίνεται ό,τι θέλουμε και από το τι μπορούμε να αγοράσουμε για να αισθανθούμε εμείς καλύτερα, ίσως και για να δείξουμε στους άλλους τι έχουμε και να υπερηφανευθούμε για τα νέα μας αποκτήματα. Δηλαδή, αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι να είμαστε εγωκεντρικοί; Προσωπικά, βρίσκω τον ορισμό αυτό ελλιπή αλλά και μια σκληρή αλήθεια για το πώς επιλέγουμε να χαρακτηριζόμαστε ως ευτυχισμένοι .
Από την άλλη πλευρά, αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πώς αν η καταμέτρηση των προσωπικών μας αντικειμένων και της επίτευξης των προσωπικών μας επιδιώξεων δεν είναι αρκετά για να μετρήσουμε την ευτυχία, τι είναι; Δυστυχώς, η ευτυχία δεν μπορεί να μετρηθεί με κάποιον μαθηματικό τύπο ή με κάποια εξίσωση, ούτε και με συγκεκριμένους αριθμούς πραγμάτων και καταστάσεων στις οποίες έγινε αυτό που θέλαμε. Έτσι καταλήγουμε στο ερώτημα, πώς μπορούμε να ξέρουμε πότε είμαστε ευτυχισμένοι και πότε όχι;
Κάπου εδώ καταλήγουμε σε ένα αδιέξοδο άρα ας πιάσουμε τον δρόμο μας από την αρχή και ίσως να καταλήξουμε κάπου…
Τι είναι η ευτυχία; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου προερχόμενη από την αγάπη του για αυτά που κάνει κάθε μέρα. Για την δουλειά του, για την οικογένειά του, για τους φίλους του και για οτιδήποτε μπορεί να συμπεριλαμβάνεται στην καθημερινή του ρουτίνα ή στα χόμπι του. Σαφέστατα όμως αυτό είναι κάτι που μπορεί απλά να εμπλουτιστεί στην παραπάνω έννοια. Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγουμε στο ερώτημα: πώς όμως την μετράμε; Νομίζω ότι σε εαυτή την ερώτηση θα απαντούσα απλά. Με όλες εκείνες τις μέρες που ενώ όλα γύρω σου νόμιζες ότι γκρεμίζονταν υπήρχε κάτι έστω και μικρό που έλεγες χαίρομαι για αυτό, μπορεί να ήταν η οικογένειά σου, κάποιος φίλος σου ακόμα και κάποιο χόμπι, αλλά ήταν πάντα εκεί, για να ξεχαστείς και να νοιώσεις καλύτερα.
Άρα θα σκεφτεί κανείς, είμαστε ευτυχισμένοι όταν συναντάμε την δυστυχία; Νομίζω πώς όχι. Απλά τότε αντιλαμβανόμαστε και εκτιμάμε τα πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία για εμάς. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα άρθρο πώς αν δεν υπάρξει ο χειμώνας για να μαραθούν τα φύλλα και τα λουλούδια και να γίνουν χώμα δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει η άνοιξη για να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήσιμα υλικά για να ξαναδημιουργήσει ζωή. Όλα είναι ένας κύκλος. Χωρίς τον θάνατο δεν μπορεί να υπάρξει νέα ζωή, χωρίς την φωτιά δεν μπορούν να υπάρξουν καινούρια δέντρα. Χωρίς το σκοτάδι δεν θα υπήρχε το φως. Έτσι, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πώς όταν γνωρίζουμε λίγη από την δυστυχία βλέπουμε την πραγματική ευτυχία μέσα στην ζωή μας.
Τα ερωτήματα όμως μπορούν να συνεχιστούν για την πραγματική ευτυχία μας. Σίγουρα όμως έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή για τον ορισμό της και ίσως την κατανόηση της…
