Μπίλι Μπο: είναι το όνομα ενός ονείρου που είχε το ομορφότερο αγόρι της Αθήνας. Ένα αγόρι που στη σύντομη ζωή του πρόφτασε να ζήσει τον παράδεισο παρέα με τους ανθρώπους και την κόλαση παρέα με τον Θεό. Ένα παιδί που ξεκίνησε από μια φτωχή συνοικία του Πειραιά και κυνηγώντας το όνειρο έφτασε ως τη Νέα Υόρκη. Έζησε μέσα στα λαμπερά φώτα και την πολυκοσμία σαν σούπερ σταρ. Πέθανε, σχεδόν μόνος, στο ημίφως ενός δωματίου σαν σήμερα το 1987, ηττημένος από το AIDS και τους ανθρώπους.
Ο Βασίλης από τα Καμίνια του Πειραιά
Πριν γίνει ο διάσημος σχεδιαστής μόδας, γνωστός ως Μπίλι Μπο, ήταν ο Βασίλης Κουρκουμέλης. Γεννήθηκε το 1954 στα Καμίνια του Πειραιά και εκεί έζησε τα πρώτα του χρόνια μαζί με τις τέσσερις αδερφές και τους γονείς του. Ο Βασίλης κατάλαβε από νωρίς ότι δεν του ταίριαζε το περιβάλλον όπου γεννήθηκε. Τα φτωχικά Καμίνια, με τους χωματόδρομους και τον καθημερινό μόχθο των ανθρώπων γύρω του, δεν μπορούσαν να αποτελέσουν για εκείνον το ερέθισμα για μια ευτυχισμένη ζωή. Μοναδικός του σκοπός ήταν να φύγει από εκεί, κι απ’ ότι τον έκανε να νιώθει μία αίσθηση μιζέριας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα και δεν είχε καλές αναμνήσεις. Στα δεκαέξι του χρόνια κιόλας, ήξερε τι ήθελε και γνώριζε ποιο ήταν το μεγαλύτερο όπλο του για να το κατακτήσει. Δεν είχε τίποτα από υλικά αγαθά και γνώσεις, είχε όμως ομορφιά.
Χορεύοντας με το όνειρο
Αφήνοντας πίσω τα Καμίνια και ό,τι τον «στένευε», αναζήτησε την τύχη του ως χορευτής. Η ομορφιά του τον βοήθησε πολύ σε αυτό. Αρχικά, έπιασε δουλειά σε μια μπουάτ στην Πλάκα, συνοδεύοντας τις αδερφές Μπρόγιερ στις εμφανίσεις τους και, σχεδόν παράλληλα, εργαζόταν στο θέατρο με τον χορογράφο Φώτη Μεταξόπουλο. Έτσι, ξεκίνησε να κερδίζει τα πρώτα του χρήματα, αρκετά από τα οποία διέθετε για την αυτοβελτίωση του, κάνοντας μαθήματα χορού. Η φιλοδοξία του ήταν η πυξίδα του. Ήθελα να γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους και να εξελιχθεί. Εκείνη την εποχή, στη σχολή χορού όπου έκανε μαθήματα, γνώρισε και τον Μάκη Τσέλιο. Μία γνωριμία που αποτέλεσε, ίσως, το σημαντικότερο ορόσημο της ζωής του.
Μπίλι Μπόι, Μπίλι Μπο
Η γνωριμία του Βασίλη με τον Μάκη Τσέλιο έγινε σε μια εποχή όπου η Ελλάδα βρισκόταν σε τροχιά «χαλάρωσης». Μετά την Χούντα και την αυστηρότητα που είχε επιβληθεί στη ζωή γενικότερα, η εποχή άρχιζε να αλλάζει. Πλέον, ερχόταν μια πιο χαλαρή αντιμετώπιση της ζωής και η Ελλάδα άρχισε να βγαίνει σταδιακά από την «Βαλκανική νοοτροπία» και τον αντίστοιχο τρόπο ζωής, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους. Η Μύκονος γινόταν σημαντικότατο τουριστικό θέρετρο της διεθνούς ελίτ, ανάμεσά τους πολλών πλουσίων και των διασημοτήτων. Το Κολωνάκι στην Αθήνα αποκτούσε άλλον αέρα. Οι άνθρωποι διψούσαν για αλλαγή και για ελευθερίες. Τα ταμπού και τα στερεότυπα άρχισαν, δειλά δειλά, να ξεπερνιούνται.
Σε μια τέτοια στιγμή και σε ένα τέτοιο περιβάλλον η γνωριμία των δυο νέων στάθηκε καθοριστική. Ο Μάκης Τσέλιος, μία δεκαετία μεγαλύτερος από τον Βασίλη, είχε ήδη περισσότερες εμπειρίες, γνωριμίες, αλλά και κάποια χρήματα από προηγούμενες δουλειές του στο εμπόριο. Αναγνώρισε αμέσως στον Βασίλη την σπίθα για μεγάλα πράγματα, καθώς και το ταλέντο του στο σχέδιο. Ως εκ τούτου, θέλησε να τον βοηθήσει, αφού εξ αρχής είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους μία στενή σχέση.
Οι δύο φίλοι αποφάσισαν να συγκατοικήσουν. Ο Βασίλης γράφτηκε στη σχολή Βακαλό για να παρακολουθήσει μαθήματα σχεδίου, ενώ αργότερα, συνέχισε τα μαθήματα στη Σχολή Βελουδάκη. Παράλληλα, ανέλυαν διάφορες ιδέες και σχέδια για το μέλλον, θέλοντας να κάνουν κάτι μαζί. Ο Μάκης Τσέλιος, γίνεται ο μέντορας του Βασίλη. Το ταλέντο του νεαρού αγοριού, καθώς και η ευκαιρία που βρέθηκε στο δρόμο τους και αφορούσε την ενοικίαση, μέσω φίλων, ενός μικρού χώρου στην οδό Σόλωνος, στο Κολωνάκι, αποτέλεσαν την αρχή για την επιτυχία που θα ακολουθούσε.
Δύο χρόνια μετά τη γνωριμία τους, στο Κολωνάκι, μία περιοχή, όπου σύχναζε η «καλή κοινωνία» της πόλης, οι δύο άντρες έχουν καταφέρει να μπουν στον κύκλο των ανθρώπων που ενδιαφέρονται πολύ για τη μόδα. Για καιρό, διαμόρφωναν κατάλληλα το χώρο και έψαχναν το όνομα της μπουτίκ, χωρίς ωστόσο επιτυχία. Όταν άκουσαν το τραγούδι «Billy Boy, Oh Billy Boy,» της Caterina Valente, ήξεραν πως η φίρμα θα ονομαζόταν πλέον «Μπίλι Μπο».
Ο Μπίλι Μπο κατακτά τον κόσμο της μόδας
Μέσα σε ένα χρόνο τα σχέδια του Βασίλη έχουν τις καλύτερες κριτικές από μεγάλους εκπροσώπους της μόδας της εποχής, καθιστώντας τον πρωτοπόρο του χώρο. Η δουλειά του είναι άκρως επαγγελματική. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώνεται και φιγουράρει στα εξώφυλλα των περιοδικών. Το 1974, η κατάκτηση του πρώτου βραβείου, στον Διαγωνισμό Νέων Σχεδιαστών του περιοδικού «Γυναίκα,» τον καθιερώνει εκτοξεύοντάς τον στην κορυφή. Παράλληλα, η μόδα μπαίνει στα ελληνικά σπίτια μέσω των περιοδικών και της τηλεόρασης. Ο κόσμος αρχίζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς θα ντυθεί και το ενδιαφέρον αυτό δεν περιορίζεται, μονάχα, στον κύκλο των ευκατάστατων και των διάσημων. Σύντομα, μεγάλες σταρ της εποχής, όπως η Ζωή Λάσκαρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μαρινέλα, η Μιμή Ντενίση και άλλες, γίνονται οι καλύτερες πελάτισσες της μπουτίκ και οι δημοσιογράφοι αρχίζουν να ακολουθούν τον σχεδιαστή σε κάθε του βήμα. Ο Βασίλης είναι εξαιρετικά φωτογενής και οι φωτογράφοι δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Το αγγελικό του πρόσωπο, οι τρόποι του, το ταλέντο του, τον κάνουν πολύ αγαπητό, γιατί άλλωστε, πάντα υπήρξε ένας αξιαγάπητος άνθρωπος.
Από το Κολωνάκι και την Μύκονο στις λεωφόρους της Νέας Υόρκης
Το 1977 οι δύο συνεργάτες έχουν μπει, για τα καλά, στον χώρο της υψηλής ραπτικής, επεκτείνοντας την επιχείρησή τους. Ένα χρόνο αργότερα, το 1978, ο Μ. Τσέλιος και ο Βασίλης ανοίγουν μια νέα Μπουτίκ με την ίδια επωνυμία στην Θεσσαλονίκη, ενώ, το 1981, κερδίζουν τον διαγωνισμό για τις στολές της Ολυμπιακής Αεροπορίας και ανοίγουν το πρώτο franchise κατάστημα στο Ψυχικό. Ακολουθεί νέο κατάστημα στην Μύκονο, το οποίο θεωρείται το «διαβατήριό» τους για να βγουν στο εξωτερικό, και όχι άδικα, καθώς οι μεγαλύτερες διασημότητες του κόσμου επισκεπτόταν κάθε χρόνο το νησί . Οι επιδείξεις μόδας διαδέχονται η μία την άλλη, με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων από το χώρο του μόντελινγκ. Η φήμη των Ελλήνων σχεδιαστών και της ελληνική μόδας περνά τα σύνορα. Από το 1983 η φίρμα, με ρούχα «Billy Bo,» πωλείται στην Αμερική δίπλα σε μεγάλα ονόματα, Ευρωπαίων σχεδιαστών, και φιγουράρει σε βιτρίνα της 5ης λεωφόρου στη Νέα Υόρκη. Ως επακόλουθο της επιτυχίας του θεωρούνται τα εγκαίνια ενός νέου καταστήματος στο Μανχάταν ενώ έπονται κι άλλα, σε διάφορες πόλεις. Πλέον, ο Μπίλι Μπο και ο Μάκης Τσέλιος συναναστρέφονται με τους διασημότερους του κόσμου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον ξένων δημοσιογράφων. Δόξα, χρήματα, λάμψη και μέθη για ζωή. Οι δύο συνεργάτες και φίλοι ζουν απίστευτες στιγμές ευτυχίας, έχοντας φτάσει, κυριολεκτικά, στην κορυφή.
Η αρχή του τέλους
Η ασθένεια του Aids συντάραξε την δεκαετία του 1980. Μια φρικτή αρρώστια που στην Ελλάδα δεν είχε κάνει την εμφάνισή της, αποτελώντας, απλώς μια είδηση. Όμως, ο Μπίλι Μπο, δυστυχώς, υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της χώρα μας.
Ο μεγάλος σχεδιαστής ασθένησε στα 32 του χρόνια, στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του. Ήταν το 1986, πριν πραγματοποιήσει ένα ακόμη ταξίδι στην Αμερική, όταν δήλωσε στους συνεργάτες του ότι δεν αισθάνεται καλά. Στην αρχή, η αδιαθεσία του θεωρήθηκε ως ένα απλό κρυολόγημα, όμως ο πυρετός, οι εφιδρώσεις και η αδυναμία επέμεναν. Ακολούθησαν οι εξετάσεις και βρέθηκε θετικός. Ένας αγώνας δρόμου μόλις άρχισε. Ξανά εξετάσεις και, τελικά, η νοσηλεία του στο Παρίσι. Σύντομα άρχισε να χάνει πολλά κιλά και η κατάθλιψη τον κυρίευσε. Η ασθένεια εξελισσόταν, χωρίς να υπάρχει κάποια θεραπεία. Τα δυσάρεστα νέα μαθεύτηκαν γρήγορα, καθώς η όψη του πανέμορφου Μπίλι Μπο, άρχισε να αλλάζει δραματικά. Όσο κι αν προσπαθούσαν, ο Μάκης Τσέλιος αλλά και το στενό περιβάλλον του σχεδιαστή, να κρατήσουν μια τόσο δύσκολη κατάσταση μακριά από την δημοσιότητα, δυστυχώς δεν το κατάφεραν. Οι φήμες, οι ψευδείς ειδήσεις καθώς και τα κακεντρεχή σχόλια οργίαζαν, κερδίζοντας, τελικώς, έδαφος. Έτσι, άρχισε ένα ανελέητο κυνήγι από τους δημοσιογράφους του κιτρίνου τύπου και όχι μόνο. Τον έψαχναν παντού, ακόμη και στους διαδρόμους του νοσοκομείου του Παρισιού. Συκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος, καθώς το Aids ήταν συνδεδεμένο με την γκέι κοινότητα και τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Είδε τους ανθρώπους να τον αφήνουν μόνο, χωρίς συμπόνια. Πολύ γρήγορα άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη πως ο Μπίλι Μπο έχει πεθάνει. Στο άκουσμα αυτής της φήμης ο ίδιος καταρρακώθηκε . Στην τελευταία του συνέντευξη που έδωσε στην δημοσιογράφο Λένα Ζαννιδάκη, και στην εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ είπε: ” Να προσπαθείς να αντλήσεις κουράγιο από το βλέμμα ενός γιατρού, να εκλιπαρείς από μέσα σου και φωναχτά τον κάποιο Θεό να σε λυτρώσει από τον εφιάλτη που ζεις και εκεί, στην πικρή αλήθεια και σε κάποιες αμυδρές ελπίδες, να μαθαίνεις… πως είσαι ήδη νεκρός.”
Ο ίδιος κάλεσε την δημοσιογράφο στο τηλέφωνο, εκφράζοντας της την επιθυμία του να της παραχωρήσει συνέντευξη. Την διάλεξε τόσο για το ήθος της όσο και για το γεγονός πως δεν τον “κυνήγησε,” όπως χαρακτηριστικά της είπε. Επίσης, ο ίδιος, παρά την κατάστασή του, ζήτησε να φωτογραφηθεί. “Τραβήξτε όσες φωτογραφίες θέλετε και γράψτε ότι ΖΩ! Κάποτε παρουσιάσατε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ το σπίτι μου στην Μύκονο και το ονομάσατε ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Ήμουνα ευτυχισμένος τότε, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Φωτογραφίστε με και τώρα για την εφημερίδα σας, όπως είμαι, απογυμνωμένο από όνειρα και φιλοδοξίες.” Ενώ, σε άλλο σημείο συνεχίζει λέγοντας: “Πέρασα πολλές ανακατατάξεις στη ζωή μου, την είδα από άλλη σκοπιά, είδα τις ματαιότητες της, τις προσφορές, τις μικροχαρές, τις οδύνες, τις πληγές της. Αν τα βάλεις σε μια ζυγαριά, τι βαραίνει άραγε περισσότερο; Αυτό που σου δίνει ή αυτό που σου παίρνει;”
Ο Μπίλι Μπο πέθανε στις 13 Ιουνίου του 1987. Δεν μπόρεσε να αντέξει την σκληρή ασθένεια, ούτε την, ακόμη σκληρότερη, στάση τον ανθρώπων. Έζησε τον παράδεισο και την κόλαση. Είδε τη ζωή μέσα από την πιο έντονη αντίθεσή της. Παρότι έφυγε πολύ νέος, η ιστορία του και η ζωή του, παραμένουν ένα επίκαιρο μάθημα για όλους μας.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε δείτε ένα ρεπορτάζ για την ζωή του Μπίλι Μπο:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Μπίλι Μπο – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: el.wikipedia.org – ( τελευταία πρόσβαση 11-6-2020).
Η σύντομη αλλά φωτογενής και απόλυτα τραγική ιστορία ζωής του Billy Bo – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: www.lifo.gr – ( τελευταία πρόσβαση 11-6-2020).
Η τελευταία συνέντευξη του Μπίλι Μπο πριν πεθάνει από Έιτζ: «Ζω, πείτε ότι ζω» – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: www.mixanitouxronou.gr – ( τελευταία πρόσβαση 11-6-2020).
