Κι αν υπήρχε μία υποψία ότι η πολιτεία μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια μπροστά σε έναν χιονιά, πάει κι αυτή, καταλύθηκε. Μπήκαμε στο μάτι του κυκλώνα, βγήκαμε από το μάτι του κυκλώνα, χιόνισε κάπου πολύ, κάπου όχι τόσο (πού; Εκεί στα νησιά είστε καλά, αλήθεια;) και ήρθε η Πέμπτη και τα χιόνια ξεκίνησαν να λιώνουν, και οι θερμοκρασίες να ανεβαίνουν, αλλά και η Παρασκευή, οπότε τα χιόνια ακόμη λιώνουν, και οι θερμοκρασίες, ακόμη ανεβαίνουν. Βασικά, εγώ την εμπειρία μου θα τη μοιραστώ μαζί σας, σαν παιδί Θεσσαλονίκης γέννημα και θρέμμα, δεν θυμάμαι πότε είδα ξανά -8 στο θερμόμετρο, και -6 μέρα μεσημέρι. Αλλά ας είναι. Αποφάσισε φέτος. Είδαμε και χιόνι εδώ οι νύμφες του Θερμαϊκού, που είχαμε να δούμε χρόνια στρωμένο στα πεζοδρόμια, με κλειστά σχολεία μια έξτρα βδομάδα μετά τις γιορτές (λατρεμένο μπόνους για τον μαθητόκοσμο και τον δασκαλόκοσμο και τον καθηγητόκοσμο, κύριε Μπουτάρη και λοιποί δήμαρχοι που δεν σας θυμάμαι όλους απ’ έξω), και δεν μπορώ να πω, χαρήκαμε λίγο.
Θα παραβλέψω το κυκλοφοριακό χάος της Τρίτης, εν μέσω του μεγάλου χιονιά, που είχε αιτία – προσοχή! Όχι τον χιονιά. Ο χιονιάς της Τρίτης ήταν η αφορμή. Αιτία ήταν η πολιτεία, από πολλές απόψεις, και όχι μόνο που το αλάτι πάγωσε. Κατά βάση γιατί δεν πάρθηκαν τα κατάλληλα μέτρα εξ αρχής. Δεν υπήρξε ενημέρωση για αυτό που ερχόταν, όχι στην τηλεόραση από εκπομπές καιρού (ξέρουμε, φίλοι παρουσιαστές μετεωρολογικών δελτίων ότι κάποιοι από εσάς το είπατε), αλλά σε θέματα πολιτικής προστασίας. Η αστυνομία δεν ανέλαβε να δώσει λύση στο κυκλοφοριακό χάος της Τρίτης σε όλη την πόλη (δεν το παράβλεψα τελικά), οι δημαρχίες δεν γνώριζαν, δεν αλάττωσαν, δεν έσπειραν και δεν θέρισαν, με αποτέλεσμα την Τετάρτη να αμπαρωθεί η αγορά, οι υπηρεσίες, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια. Και πώς να μην κλείσουν δηλαδή, με τη λασπουριά του χιονοπεζοδρομίου που ανύποπτα σε τραβάει προς την σωματική ανισορροπία.
Και επειδή ζούμε στην ωραία Ελλάδα, και επειδή είναι ωραία η Ελλάς αλλά προφανώς μόνο με ήλιο, δεν ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα. Μέσα στις τραγικές θερμοκρασίες, τις οποίες άκουσα και ως πολικές, που αν και μου φάνηκε υπερβολικό, αναλογικά ναι, είναι πολικές, ένα τεράστιο ποσοστό σπιτιών της πόλης πιθανότατα με συγκεκριμένες εγκαταστάσεις φυσικού αερίου σε ταράτσες ή μπαλκόνια – εκτεθειμένα δηλαδή σε εξωτερικό χώρο και εξωτερικές θερμοκρασίες – βρέθηκε με παγωμένους σωλήνες και καυστήρες αερίου που τα έβρισκαν σκούρα, χωρίς δηλαδή παροχή ζεστού νερού, γιατί πάγωσε η παροχή ζεστού νερού. Ε καλά, ναι, ας μην κάνει πέντε ή έξι μέρες μπάνιο. Και χωρίς θέρμανση. Ε καλά, ας βάλει ένα ερ κοντίσιον ή τίποτα ηλεκτρικό. Σε κάποιες περιοχές, σταμάτησε η παροχή ρεύματος ανά ώρες και σε κάποιες η παροχή νερού εξ ολοκλήρου. Κι αυτό γιατί έτσι αποφάσισε η λέσχη υδραυλικών να εγκαταστήσει καυστήρες: έξω.
Χθες Παρασκευή, οι σκεπές έσταζαν και οι σταλακτίτες σε μπαλκόνια, δέντρα, τέντες μίκρυναν. Χθες τα προβλήματα στα σπίτια ξεκίνησαν να αποκαθίστανται. Τα σχολεία δεν άνοιξαν. Χειροκρότημα στο κράτος, ο κύριος Μπουτάρης ίσως να ήταν ο μόνος που φταίει για το αλάτι που πάγωσε τελικά.
