Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα στην σημερινή εποχή, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Οικονομική κρίση, τεχνολογική επανάσταση, κοινωνικές αναταραχές, περιβαλλοντικές καταστροφές και μια θανατηφόρα πανδημία θα έδιναν μια “πικάντικη” νότα σε όσα έχουμε διαβάσει μέχρι στιγμής.
Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα: “1984” του Τζορτζ Όργουελ
Το “1984” θα μετονομαζόταν πιθανότατα σε “2020”, μιας και διανύσαμε κάτι παραπάνω από μισό χρόνο και έχουμε βιώσει καταστάσεις που αρκούν για να γεμίσουν ολόκληρους τόμους ιστορίας. Και για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας, το μυθιστόρημα του Όργουελ περιγράφει την καθημερινότητα σε μια κοινωνία όπου οι πάντες ελέγχονται διαρκώς από συστήματα παρακολούθησης. Η κυβέρνηση ελέγχει ακόμη και τις σκέψεις των ανθρώπων, τιμωρώντας τους αντιφρονούντες.
Προπαγάνδα, κατασκοπία, εξαπάτηση και χειραγώγηση χαρακτηρίζουν τη φανταστική κοινωνία του “1984”. Δεν απέχει και πολύ από τη δική μας κοινωνία του 2020. Οι εικόνες της τέλειας ζωής των “ινφλουένσερ” που μας κατακλύζουν και η δική μας μανία να εκθέτουμε τις ζωές μας στα ίδια μέσα στοιχειοθετεί ένα πραγματικό “Big Brother”. Μόνο που σήμερα επιτρέπουμε συνειδητά σε μια πληθώρα ατόμων να ελέγχουν και να κατευθύνουν τη σκέψη μας.
Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα: “Ο μικρός πρίγκιπας” του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερί
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που δεν έχει διαβάσει το “μικρό πρίγκιπα”. Στη νέα του εκδοχή, ο μικρός πρίγκιπας είναι πιθανότατα ένα μικρό προσφυγόπουλο. Μακριά από την πατρίδα του, περιπλανάται ζώντας πολλές περιπέτειες, μέχρι που τελικά θα καταφέρει να επιστρέψει.
Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
Είναι το μυστικό που μοιράστηκε η αλεπού με το μικρό πρίγκιπα. Κάτι που το μικρό προσφυγόπουλο προσπαθεί να θυμάται πάντα. Έτσι κάθε φορά που τα πόδια του βουλιάζουν στη λάσπη του καταυλισμού δεν παραπονιέται. Νιώθει μόνο αγαλλίαση που βλέπει την οικογένειά του να χαμογελά, ασφαλείς πια, χωρίς τον κρότο των βομβών.
Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα: “Έρωτας στα χρόνια της χολέρας” του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Φέτος πολλοί βιώσαμε το “Έρωτας στα χρόνια του κορονοϊού”. Είναι η ιστορία λοιπόν δυο νέων που αγαπιούνται πολύ, όμως η καραντίνα και ο μικροβιοφοβικός πατέρας της κοπέλας, τους χωρίζουν. Μετά από πολλά λίτρα αντισηπτικό, κάμποσα μηνύματα στο 13033 και μερικές μάσκες, οι δύο εραστές ξανασυναντιούνται.
Τουλάχιστον σήμερα υπάρχουν και οι βιντεοκλήσεις. Ο Φλορεντίνο και η Φερμίνα χρειάστηκαν κάτι περισσότερο από 51 χρόνια για να ξαναβρεθούν.
Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα: “Η πάπισσα Ιωάννα” του Εμμανουήλ Ροΐδη
Σε αυτό το κλασσικό μυθιστόρημα θα ξεφύγουμε λίγο από τον “θρησκευτικό” του χαρακτήρα. Ας φανταστούμε μια μοντέρνα γυναίκα, την Ιωάννα. Η Ιωάννα, λοιπόν, έχει κουραστεί από τις αλλεπάλληλες διακρίσεις εις βάρος της στη δουλειά, απλά και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Έχει τα ίδια προσόντα με τους άνδρες συναδέρφους της, μεταπτυχιακά και πλήθος σεμιναρίων και επιμορφώσεων.
Δεν πήρε όμως την προαγωγή που εδώ και ένα χρόνο περίμενε, πολύ απλά επειδή πρόσφατα αποφάσισε να παντρευτεί. (Τι; Θα κάνεις οικογένεια και παιδιά, αποκλείεται να είσαι το ίδιο αφοσιωμένη στη δουλειά όσο ένας άντρας, υπαινίχθηκε το αφεντικό της.)
Σε μια στιγμή παραφροσύνης λοιπόν, η Ιωάννα φαντάστηκε πως μεταμφιεζόταν σε άντρα. Δεν θα της έπαιρνε πολύ χρόνο να αναρριχηθεί στα υψηλότερα διοικητικά κλιμάκια. Άσε που θα γλίτωνε και τα σεξιστικά σχόλια.
Ξαναγράφοντας πέντε κλασικά μυθιστορήματα: “Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα” του Αλέξανδρου Δουμά
Το τελευταίο από τα πέντε κλασσικά μυθιστορήματα που θα μεταφέρουμε στη σημερινή εποχή είναι ο “Άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα”. Όπως πολύ καλά φαντάζεστε, σήμερα θα κάναμε λόγο για τον “Άνθρωπο με τη χειρουργική μάσκα”.
Αν και δεν θα ζούσε έγκλειστος και ξεχασμένος σε κάποιο κελί, σχεδιάζοντας την εκδίκησή του, θα κυκλοφορούσε ελεύθερα μεν, περιορισμένος δε από τη μόνιμη χρήση της χειρουργικής μάσκας.
Όσο και να “πειράζουμε” γνωστούς τίτλους της κλασικής λογοτεχνίας, το μόνο σίγουρο είναι ένα: τα κλασσικά μυθιστορήματα πάντα θα μας διδάσκουν κάτι. Ανεξάρτητα από το χρόνο ή τον τόπο που γράφτηκαν, ακόμη και στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογίας και της ανάπτυξης, μπορούν να μας συναρπάσουν. Αυτό βέβαια από μόνο του γεννά μια νέα μεγάλη συζήτηση.
