Η κλινική λυκανθρωπία συγκαταλέγεται στα πιο σπάνια ψυχολογικά σύνδρομα που απαντώνται στη διεθνή βιβλιογραφία και όχι αδίκως.
Στην περίπτωση αυτή ο πάσχων πιστεύει ότι είναι ή βρίσκεται στη διαδικασία μετατροπής σε ζώο. Αν και από την ονομασία της προσανατολιζόμαστε στους λύκους, ο όρος δεν περιλαμβάνει μόνο αυτό το έμβιο ον. Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ασθενείς είχαν την πεποίθηση ότι μετατρέπονταν σε βατράχους, γάτες, άλογα, ύαινες, ακόμα και μέλισσες. Φαίνεται πως η επιλογή του ζώου σχετίζεται άμεσα με την χώρα στην οποία το άτομο διαμένει.
Κλινική λυκανθρωπία: από τους αρχαίους μύθος στην ψυχιατρική
Σήμερα, ο όρος «λυκανθρωπία» αναφέρεται περισσότερο στην κλινική ψυχολογική κατάσταση και όχι στη μυθική, μαγική, ή δαιμονική μεταμόρφωση που είχε υιοθετηθεί τους περασμένους αιώνες. Η σύνδεση της με την σχιζοφρένεια, τη διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων και τη διπολική διαταραχή ορίστηκε από τον Scharfetter . Ακόμη, το σύνδρομο αποδίδεται στην χρήση ναρκωτικών ουσιών καθώς και τη πνευματική καθυστέρηση.Εντοπίζεται κυρίως σε συναισθηματικές και σχιζοφρενικές διαταραχές, αλλά μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα και άλλων ψυχιατρικών διαταραχών. Ψυχοδυναμικά αυτό το είδος ψευδαίσθησης μπορεί να ερμηνευτεί ως μια προσπάθεια προβολής κατασταλτικών επιπτώσεων, ειδικά με επιθετικό ή σεξουαλικό περιεχόμενο, στη μορφή ενός ζώου. Η ψυχοθεραπεία και τα νευροληπτικά φάρμακα μπορεί να είναι αποτελεσματικά.
Σύμφωνα με διάφορες ψυχολογικές μελέτες μπορεί να βρεθεί συσχετισμός της κλινικής αυτής κατάστασης με τα ζωώδη ένστικτα μας. Ως γνωστόν, ο άνθρωπος ως έλλογο ον διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα όντα. Αυτό χάρη στην ικανότητα που έχει να μιλά και να κρίνει με βάσει τον ορθολογισμό. Παρόλα αυτά, οι ορμές και τα ένστικτα μας που σταδιακά κατευνάστηκαν στα πλαίσια των κοινωνιών φαίνεται πως έρχονται στο προσκήνιο. Εντάσσοντας σε αυτή τη θεωρία την ορολογία του Carl Jung το ζώο θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα μέρος μιας πρωτόγονης και καταπιεσμένης προσωπικότητας που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους. Ο ασθενής στην κλινική λυκανθρωπία έρχεται αντιμέτωπος με μια ψυχωτική κατάσταση. Καταλήγει να βιώνει σταδιακά τη διαδικασία μετάλλαξης του από άνθρωπο σε ζώο, αρκετά ρεαλιστικά.
Η κλινική λυκανθρωπία εμφανίζει ορισμένα χαρακτηριστικά που την κάνουν εύκολα διακριτή:
• εκούσια περιθωριοποίηση του ατόμου τόσο από τον ίδιο του τον εαυτό όσο και από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο
• επισκέψεις σε κοιμητήρια και σε μυστικιστικές τελετουργικές ”μεταμορφώσεις”
• συμπεριφορές που ομοιάζουν με λύκο
•έντονη σεξουαλική δραστηριότητα
• υποτιθέμενη ανάκτηση ανθρώπινης μορφής
• σωματική και πνευματική κόπωση
Μέρος των προαναφερθέντων συμπτωμάτων συναντούμε σε μία σύγχρονη υπόθεση για κλινική λυκανθρωπία που αφορά κάποιον «Κο Γ.», καταγεγραμμένη το 1975 στο περιοδικό του Καναδικού Ψυχιατρικού Συλλόγου.
Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το εν λόγω περιστατικό μπορείτε να βρείτε εδώ
- Βιβλιογραφία:
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ & ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΙΑ: από τον μύθο στη πραγματικότητα του Γιώργου Γεωργιάδη από την ιστοσελίδα http://hypatia.gr/index.php/issues/editorial-issue-03/10-issue-3/41-metamorphosis-lycanthropy-george-georgiades ( Ανακτήθηκε 27/8/2020 στις 18:01 )
Από τον μύθο του Λυκάονα στην κλινική λυκανθρωπία • Περιγραφές λυκανθρωπίας από γιατρούς και συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας και του Βυζαντίου του Χρήστου Μπελόπουλου από την ιστοσελίδα https://belopoulos.blogspot.com/2018/12/lycanthropia.html#axzz6WKU3VHkq ( Ανακτήθηκε 27/8/2020 στις 18:03 )
Lycanthropy – psychopathological and psychodynamical aspects (P. Garlipp T. Gödecke‐Koch D. E. Dietrich H. Haltenhofhttps) https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1046/j.1600-0447.2003.00243.x ( Ανακτήθηκε 27/8/2020 στις 18:13 )
