Όπως και να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τη λέξη «άνθρωπος», αυτό που σίγουρα θα διακρίνουμε είναι πως δεν εμπεριέχεται πουθενά μα πουθενά καμία χρωματική διάκριση, καμία εθνολογική και γλωσσική διάκριση και καμία υποτίμηση προς τη διαφορετικότητα. Ο ανθρωπισμός, το πνευματικό κίνημα που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της Αναγέννησης είναι αυτό που θέτει τον άνθρωπο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Βασικό κριτήριο της προόδου του σε κάθε τομέα είναι η ελευθερία και η ποιότητα ζωής του. Παράλληλα, «ανθρωπισμός» χαρακτηρίζεται και η συμπεριφορά που επιδεικνύει ο κάθε άνθρωπος στον συνάνθρωπό του. Κι εδώ τίθεται το εξής ερώτημα: Τί σημαίνει πραγματικά να είσαι άνθρωπος; Για να είσαι Άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο και με όλη τη σημασία της λέξης πρέπει να το δείχνουν οι πράξεις σου.
Στις μέρες μας όμως, ο καθένας από εμάς δίνει τον δικό του ορισμό σε αυτό που θεωρεί ως ”άνθρωπο”, ”ανθρωπιά” ή ”ανθρωπισμό” με βασικό γνώρισμα να απέχουν όλες οι ερμηνείες από τα βασικά χαρακτηριστικά των λέξεων αυτών. Μπορούμε με μεγάλη ευκολία να κουνήσουμε το δάχτυλο και να κρίνουμε την κάθε πράξη του συνανθρώπου μας που απλά τυγχάνει να μην γεννήθηκε στην ίδια χώρα με εμάς, να μην μιλάει την ίδια γλώσσα με εμάς, να μην έχουμε το ίδιο χρώμα ή και ακόμα να έχουμε απλά διαφορετικές απόψεις σε πιστεύω και ζητήματα καθημερινότητας.
Ένας άλλος άνθρωπος…
Το ευχάριστο νέο της ημέρας, είναι πως ένας Άνθρωπος από μία άλλη χώρα, ο οποίος πέρασε δύσκολα στην Ελλάδα μέχρι να καταφέρει να γίνει αποδεκτός και να ενσωματωθεί σε αυτήν, δίνει σε όλους μας μαθήματα ανθρωπιάς και δεν ξεχνάει αυτό που κάποτε ονειρευόταν να πράξει. Το όνειρό του, κάτι που πολλοί από εμάς έχουμε ξεστομίσει, αλλά λίγοι έχουμε πραγματοποιήσει «Να ταΐσει τους ανθρώπους που πεινάνε». Άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο και ο λόγος για τον Ζαχίρ Ναβαρί, από το Αφγανιστάν. Τον γνωρίσαμε μέσα από τις οθόνες μας, όταν πριν από σχεδόν δύο χρόνια μας συστήθηκε σαν υποψήφιος του Master Chef και η ιστορία του κάθε άλλο παρά ασυγκίνητους μας άφησε.
Μέσα σε αυτά τα 18 λεπτά που του δόθηκαν, ο Ζαχίρ μοιράστηκε με το τηλεοπτικό κοινό ένα μέρος από τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε. Παρουσίασε την προσφυγιά, τον ρατσισμό που δέχτηκε και το διαρκές αίσθημα πως παντού θα είναι ξένος. Όνειρο ζωής για εκείνον ήταν να σπουδάσει μαγειρική. Ένα όνειρο που φαινόταν άπιαστο. Βρήκε όμως τη λύση και τα κατάφερε κι αφού κατάφερε να γίνει μάγειρας οι δυσκολίες δεν σταμάτησαν εκεί. Η εύρεση εργασίας συνέχισε να φαντάζει ακατόρθωτη. Έτσι, το τηλεοπτικό πρόγραμμα αυτό, του έδωσε το βήμα να πραγματοποιήσει όσα ονειρεύτηκε. Και μάλιστα να καταφέρει να βγει από το παιχνίδι όντας βελτιωμένος και ένας από τους πιο συμπαθείς παίχτες.
Όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα…
Σήμερα λοιπόν ο Ζαχίρ εργάζεται ως μάγειρας σε ένα εστιατόριο. Δεν ξέχασε όμως το όνειρό του που εδώ και ένα μήνα κάνει πραγματικότητα. Βρέθηκε στη συλλογική κουζίνα «ο Άλλος άνθρωπος» και βοηθάει συνανθρώπους του που το έχουν ανάγκη και που βρίσκονται στη θέση που ήταν κάποτε κι ο ίδιος. Μαγείρεψε με την ομάδα του και μοίρασε 2000 μερίδες φαγητό σε οικογένειες που το έχουν ανάγκη, αλλά και αστέγους. Η πράξη του αυτή είναι ικανή να συγκινήσει και τον πιο σκληρό άνθρωπο. Το είπε και το έκανε ο Ζαχίρ, πέτυχε το στόχο του. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε όσα πέρασε και περνάνε άλλοι άνθρωποι.
Κι αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που μαγείρεψε για τους συνανθρώπους του. Το έχει ξανακάνει σε Αθήνα, Μόρια και άλλα μέρη. Γιατί ο Ζαχίρ δεν ξεχνάει από που ξεκίνησε. Ας γίνουμε όλοι σαν τον Ζαχίρ. Να κάνουμε εμείς οι ίδιοι τη διαφορά που θέλουμε να δούμε γύρω μας. Να δώσουμε στην λέξη «άνθρωπος» την πραγματική της σημασία για έναν καλύτερο κόσμο… Για να λεγόμαστε, ” Άνθρωπος” με «Α» κεφαλαίο και με όλη τη σημασία της λέξης.
Πηγές άρθρου:
- provocateur.gr (Τελευταία πρόσβαση: 8/12/2020 στις 21:25)
- tlife.gr (Τελευταία πρόσβαση: 8/12/2020 στις 21:26)
