Λουίτζι Πιραντέλλο
Ο Λουίτζι Πιραντέλλο ήταν Ιταλός δραματουργός, μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1934. Σπούδασε φιλολογία στο Παρίσι και στη Βόννη και δίδαξε σαν καθηγητής της Ιταλικής Φιλολογίας στο ανώτερο Ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Αυτό που τον έκανε ευρύτερα γνωστό είναι το θεατρικό του έργο. Από τα πιο γνωστά του έργα είναι το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, και το Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Το Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε αν και έχει πιο απλή πλοκή από τα άλλα δύο σκιαγραφεί μία μεγάλη αλήθεια και διατηρεί την διαχρονικότητά του.
Πλοκή
Το Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε παίχτηκε για πρώτη φορά το 1917. Κάτω από το μικροσκόπιο μίας νοσηρά περίεργης κλειστής κοινωνίας μπαίνουν δύο διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας: Ένας καινούργιος υπάλληλος στη πόλη, η πεθερά του και μία..γυναίκα. Όλοι αναρωτιούνται ποια είναι αυτή η γυναίκα. Όταν προσπαθούν, από την ανάγκη να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους, να εξακριβώσουν την αλήθεια προκύπτουν δύο εκδοχές. Όσο η ιστορία προχωράει και οι δύο εκδοχές στηρίζονται με λογικά επιχειρήματα και διχάζουν την κοινή γνώμη. Όταν εμφανίζεται αυτή η γυναίκα αποδεικνύεται ότι η ταυτότητα της δεν έχει καμία σημασία.
Χαρακτήρες
Ο κύριος Πόνζα και η κυρία Φρόλα είναι τα κεντρικά πρόσωπα του έργου. Ο κύριος Πόνζα υποστηρίζει ότι η γυναίκα που ζει μαζί του είναι η δεύτερη γυναίκα του, που παριστάνει την πρώτη, για χάρη της μητέρας της, της κυρίας Φρόλα η οποία ισχυρίζεται ότι είναι ψυχικά ασθενής. Το ίδιο ισχυρίζεται και η κυρία Φρόλα για το γαμπρό της και ότι η γυναίκα αυτή είναι η κόρη της. Ο Λαουντίζι συγγενής της βασικής οικογένειας που ερευνά την υπόθεση είναι ο μόνος που δεν διακατέχεται από αυτό το νοσηρό πνεύμα περιέργειας και η ‘’κωμική ανάσα’’ του δράματος. Προσπαθεί να κρατήσει της ισορροπίας περιπαίζοντας παράλληλα όλους τους ‘’υπέρμαχους της αλήθειας’’. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε πράξη κλείνει με την αναφορά του στην αλήθεια και το σαρκαστικό του γέλιο. Τέλος η γυναίκα που εμφανίζεται στο τέλος δεν αποκαλύπτει την ταυτότητας της.
Το μήνυμα του έργου και η διαχρονικότητα του
Το έργο του Πιραντέλλο δείχνει πόσο ασυγκίνητη μένει μία κλειστή κοινωνία μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Η οικογένεια που μπαίνει στο στόχαστρο όπως αναφέρει έχει υποστεί μία τραγωδία, ένα δυστύχημα όπως αναφέρουν που προσπάθησαν πολύ να ξεχάσουν. Ωστόσο κανένας δεν δείχνει τη διάθεση να σεβαστεί το δράμα αυτής της οικογένειας. Το μήνυμα που δίνει ο Πιραντέλλο είναι ότι μπροστά στο προσωπικό δράμα του καθενός πρέπει να παραμένουμε βουβοί.
Στο έργο ακόμα και σήμερα μπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει και σημερινά μοτίβα της δυτικής κοινωνίας. Ο τρόπος που απεικονίζεται η τάση κάθε ανθρώπου να παίρνει θέση για τα ζητήματα της ζωής των άλλων και η γενικά η έλλειψη σεβασμού. Ο Πιραντέλλο αποτυπώνει ρεαλιστικά αυτή τη συνήθεια και οι χαρακτήρες συναντώνται αυτούσιοι σχεδόν στη κοινωνία ακόμα και σήμερα.
