Τι σημαίνει καλοσύνη;
Καλοσύνη: Μία τόσο οικεία λέξη σε όλους μας, αλλά εξίσου βαρυσήμαντη και πολυδιάστατη. Υπάρχουν καλοί άνθρωποι στις μέρες μας; O κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος; Και αν ναι, πόσο εκτιμητέο και ωφέλιμο είναι το γεγονός αυτό και σε ποιες περιπτώσεις η καλοσύνη μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης; To παζλ του καλού ανθρώπου συμπληρώνεται από εκατοντάδες κομμάτια ,με σημαντικότερα εκείνα της ανιδιοτέλειας και της ενσυναίσθησης
Τα προνόμια της καλοσύνης
Η καλοσύνη λοιπόν είναι μία ευρύτερη έννοια, που συναπαρτίζεται από πολλές διαφορετικές πτυχές. Θα μιλήσουμε οπότε για τους 2 σημαντικότερους -κατά τη γνώμη μου- πυλώνες της (ανιδιοτέλεια, ενσυναίσθηση) και το πώς ωφελούν το άτομο και τους γύρω του. Ο ανιδιοτελής άνθρωπος δε σαγηνεύεται από τις σειρήνες του συμφέροντος και του προσωπικού οφέλους. Είναι αλτρουιστής, πολύ δοτικός και με ευγενή κίνητρα φροντίζει πάντα για τους γύρω του, χωρίς να νοιάζεται για τη ‘’δράση- αντίδραση’’.
Ο άνθρωπος που διακατέχεται από ενσυναίσθηση, έχει την ικανότητα να ταυτίζεται συναισθηματικά με τους γύρω του, κατανοώντας ή μη τη στάση τους και σεβόμενος τη διαφορετικότητα.
Τι έχει να κερδίσει το ίδιο το άτομο από αυτά του τα εφόδια; Σίγουρα τη συμπάθεια, την εκτίμηση και την ψυχή που θα παραδώσει. Οι γύρω του; Έναν άνθρωπο που τους καταλαβαίνει, τους συμπονεί, χωρίς ανταλλάγματα. Ωστόσο ‘’Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος’’ λένε.
Πότε μπορεί να γίνει η καλοσύνη αντικείμενο εκμετάλλευσης:
Η καλοσύνη κάποιου οπότε μπορεί να καταπατηθεί για ποικίλους λόγους και με διάφορους τρόπους, εσκεμμένα ή μη. Αυτό έχει να κάνει τόσο με το χαρακτήρα του ‘’θύτη’’, όσο και με τα περιθώρια που αφήνει ακούσια το ‘’θύμα’’, να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο πρώτος είτε λόγω γενικότερης χειριστικής συμπεριφοράς, είτε επειδή εκλαμβάνει ως δεδομένη πλέον και μη μεταβαλλόμενη την ευνοϊκή στάση του δεύτερου, εκμεταλλευόμενος το γεγονός αυτό, είναι σε θέση να φέρεται με αχαριστία, υπεροψία και υποτίμηση απέναντι στον ‘’ευεργέτη’’ του.
Ό,τι δίνεις παίρνεις (;)
Όταν λοιπόν ο καλόψυχος και ανιδιοτελής άνθρωπος αντιλαμβάνεται την αδικία που υφίσταται, πως πρέπει να το διαχειριστεί; Με εκδικητικότητα; Να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα; Να γίνει ίδιος και χειρότερος με αυτόν, παραμερίζοντας τα πιστεύω του και σπιλώνοντας τη ορθή μέχρι τότε στάση του και την ψυχή του; Mε απογοήτευση και εκμηδένιση; Θεωρώντας πως ως εύκολη λεία χειραγώγησης , πλέον έχει αποτύχει ως άνθρωπος; Πως δεν αξίζει οι άνθρωποι να τον αγαπούν και να τον εκτιμούν γ’ αυτό που είναι πραγματικά, χωρίς να τον χρησιμοποιούν; H μήπως βλέποντάς το εγωιστικά και πεσιμιστικά και μη θέλοντας να αποτελεί πια πειθήνιο όργανο κανενός, να ενστερνιστεί μία κοινωνικά απρόσφορη συμπεριφορά απέναντι σε όλους;
Πώς να μείνεις ακλόνητος
To μόνο σίγουρο είναι ότι έχοντας το γνώθι σ’ αυτό και την πρέπουσα αυτοεκτίμηση, να αντιληφθείς πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είσαι και πόσο τυχεροί είναι οι γύρω σου που σε έχουν, ακόμη και αν οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να το συνειδητοποιήσουν. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν ευθύνεσαι για την τοξικότητα που υπάρχει. Συνέχισε να φέρεσαι, όπως θα ήθελες να σου φέρονται. Έχε τα καλά εσύ με τη συνείδησή σου και αδιαφόρησε για οποιαδήποτε άδικη συμπεριφορά. Τέλος μην αναλώνεσαι στην προσπάθεια παράδοσης μαθημάτων συμπεριφοράς και των βασικών τρόπων. Δεν θα αλλάξεις εσύ τον κόσμο, όσο και να το επιθυμείς!
Συμπέρασμα
Στις μέρες μας λόγω της κατάπτωσης των ηθών που μαστίζει την κοινωνία μας, αποτελούν ολοένα και πιο σύνηθες φαινόμενο οι διαφόρων ειδών μη αποδεχτές συμπεριφορές και η καλοσύνη συχνά πέφτει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Το θέμα είναι: Πόσο διαχειρίσιμη είναι η αποδοχή ενός τέτοιου προτύπου συμπεριφοράς , ποιος είναι ο αντίκτυπος που έχει και πόσο δυνατοί είμαστε, ώστε να μείνουμε αμετάβλητοι μπροστά σε έναν κόσμο που αλλάζει; Όλα μπορούν να επιτευχθούν, εάν είσαι συνειδητοποιημένος και παραμένεις πιστός στα ιδεώδη σου!
