Αεικίνητος, μέσα σε ένα ρυθμό που παρασέρνει, βαθιά εκφραστικός, εννοεί κάθε λέξη που τραγουδάει. Αν τον δεις τυχαία σε κάποιο live θα φροντίσεις η επόμενη φορά να μην είναι τυχαία. Ο Γιώργος Αστρίτης είναι η επιβεβαίωση πως αν κάνεις αυτό που αγαπάς θα το κάνεις καλά. Και ο Γιώργος αγαπά πολύ τη μουσική. Τόσο που θέλει να την αγγίζει, να την προσεγγίζει και να τη μεταδίδει με απόλυτο σεβασμό. Το MaxMAg καλωσορίζει το Γιώργο Αστρίτη σε μία ζεστή κουβέντα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ντέμη Ρούσσα
Γιώργο καλώς ήρθες στην παρέα του MaxMag. Βρίσκω ανάμεσά μας κάτι κοινό. Είμαστε και οι δύο πολιτικοί μηχανικοί που απαρνηθήκαμε τα μπετά για να κάνουμε αυτό που μας λέει η καρδιά μας. Αυτό συνέβη και σε σένα;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ανέκαθεν η ζωή μου όλη ήταν η μουσική επομένως δεν ακολούθησα το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού. Το ότι πήρα το πτυχίο μου τελικά μετά από κάποια χρόνια , δεν με απέτρεψε στο να σπουδάσω πάνω στη μουσική και να εξελιχθώ σε αυτό που πραγματικά γεννήθηκα να κάνω. Σήμερα είμαι κάτοχος πτυχίου Αρμονίας, Αντίστιξης και Σύγχρονου τραγουδιού ενώ παράλληλα σπουδάζω τζαζ πιάνο
Η μουσική είναι ένας κόσμος μαγικός. Εσύ πως βιώνεις αυτή σου την επαφή με τις νότες, το κοινό, το μοίρασμα;
Η μουσική και εν συνεχεία η σύνθεση προέκυψε αρχικά καθαρά για προσωπική τέρψη θα έλεγα διότι ως εσωστρεφής στις αρχές ήταν κάτι που με γέμιζε και με ταξίδευε σε έναν τελείως δικό μου μικρόκοσμο. Στην πορεία όμως το να μοιράζομαι όλα αυτά τα συναισθήματα με το κοινό με έκανε να θέλω να συνεχίζω αυτό το όμορφο ταξίδι της μουσικής που πάντα είχε να μου δώσει κάτι παραπάνω. Πλέον η διάδραση με τον απλό θεατή πάντα με γοητεύει και το βλέπω και σαν στοίχημα με τον εαυτό μου στο να γίνομαι ολοένα και καλύτερος.
Γιώργο έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης. Ποια ήταν εκείνη η συνεργασία που σε έκανε να πετάξεις;
Σταμάτης Κραουνάκης, Χρήστος Θηβαίος, Θεοδοσία Τσάτσου, είναι τα τρία ονόματα που δεν μπορώ να παραλείψω από την πορεία που έχω κάνει μέχρι στιγμής στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Ένα ντουέτο το ¨ Ψεύτικα λόγια δεν θα βρω με την μαγική φωνή της Θεοδοσίας, σε μουσική και στίχους δικούς μου, ο Γάτος της Λίνας Νικολακοπούλου σε μια ανατρεπτική ροκ διασκευή που επιμελήθηκε ο συνεργάτης μου Γιώργος Καμάρας σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και τέλος μια σειρά εμφανίσεων με το Χρήστο Θηβαίο. Η κάθε μία από αυτές τις συνεργασίες συνθέτουν αυτό που είμαι σήμερα, συνεπώς όλες είχαν να μου δώσουν πάρα πολλά.
Μίλησέ μου για τα πρώτα σου βήματα. Πως ξεκίνησες, τι ζητούσες, τι θυσίασες; Και τελικά τι θα συμβούλευες έναν νεότερο που έχει το ίδιο όνειρο με σένα;
Ξεκίνησα με το πιάνο στην αρχή στα πέντε μου χρόνια και μετέπειτα στην ηλικία των δεκαπέντε ετών όταν άρχιζα να πρωτοτραγουδάω σε μουσικά γκρουπάκια που είχα τότε, ήρθε η μεγάλη στιγμή που είπα στον εαυτό μου, αυτό θέλω να κάνω. Δεν θεωρώ ότι θυσίασα κάτι για να με κερδίσει η μουσική, πιστεύω πως αν δεν έκανα μουσική θα ήταν μια τεράστια θυσία για κάτι που υπεραγαπάω. Στα νέα παιδιά που αγαπάνε την μουσική θα τα συμβούλευα αν ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο ως επάγγελμα ποτέ να μην πάψουν να το βλέπουν σαν χόμπι, γιατί μονό τότε η αγάπη και το πάθος για δημιουργία θα μένει αναλλοίωτο στο χρόνο. Όποιος το δει μόνο ψυχρά επαγγελματικά θεωρώ πως δεν θα κρατήσει στο χρόνο.
Τελικά ένας μουσικός, ένας τραγουδιστής καλείται να υπηρετήσει ένα είδος; Πως ξεμπλέκει από τις ταμπέλες και τα κουτάκια που βάζει η μουσική βιομηχανία;
Δεν θεωρώ πως είμαστε όλοι καλοί σε όλα τα είδη μουσικής ώστε να τα υπηρετήσουμε επιτυχώς και με αξιοπρέπεια .Η μουσική είναι απέραντη και οφείλουμε να ακολουθούμε το ένστικτό μας και να διατηρούμε το δικό μας προσωπικό στυλ που μας εκφράζει. Σαφώς είμαστε ανοιχτοί σαν μουσικοί σε κάποια είδη που διαφέρουν λίγο από το δικό μας ύφος αρκεί να είναι κάτω από έναν κοινό λογικό παρονομαστή και να μην αλλοιώνουν την αισθητική μας.
Γιώργο όταν γράφεις βρίσκεσαι σε έναν δικό σου κόσμο; Αυτόν τον κόσμο τον μοιράζεσαι;
Όπως είπα και νωρίτερα όταν γράφω κλείνομαι στον εαυτό μου. Στην πορεία όμως αν δεν μοιραστώ όλο αυτό που πηγάζει απο μέσα μου νοιώθω ότι υπάρχει μια μεγάλη εκκρεμότητα. Η συναυλία για μένα πλέον είναι μιας μορφής επικοινωνία που γινόμαστε όλοι μια αγκαλιά όπου μπορώ να τραγουδώ τις σκέψεις μου, τους φόβους μου, τα θέλω μου και με κάνει να νοιώθω πως ταυτίζομαι με κάποιους εκεί έξω.
Ποιο τραγούδι αγαπάς πολύ να ερμηνεύεις ή να παίζεις;
Ένα τραγούδι που λατρεύω να ερμηνεύω είναι το imagine του john lennon.Μες στην απλότητα του περνάει τόσα πολλά μηνύματα που πάντα το συμπεριλαμβάνω στις μουσικές μου εμφανίσεις. Είναι ένας ύμνος που μιλάει για έναν ιδανικό κόσμο, γεμάτο αγάπη , ισότητα, ανιδιοτέλεια και παγκόσμια ειρήνη .
Αν είχες την επιλογή να γεννηθείς σε μία άλλη χώρα κάποια άλλη στιγμή , πότε και ποια θα ήταν αυτή;
Αν είχα την επιλογή θα έδινα τα πάντα να γεννηθώ την δεκαετία του 50,να βρίσκομαι κάπου στην Αγγλία ,ίσως στο Λίβερπουλ και κάπου εκεί γύρω στην εφηβεία μου να πήγαινα στην πρώτη συναυλία των Beatles. Ζητάω πολλά;
Θέλω να μας περιγράψεις την πιο αστεία και την πιο δυνατή στιγμή σου επί σκηνής.
Η πιο αστεία στιγμή μου επί σκηνής ήταν όταν πάνω στο άγχος μου σε μια παρουσίαση προσωπικής μου δουλειάς μπέρδεψα την τονικότητα ενός τραγουδιού μου και άρχιζα να κάνω έντονους μορφασμούς στους συνεργάτες μου λέγοντάς τους ότι πάει κάτι λάθος με το κομμάτι. Όταν διαπίστωσα ότι εγώ είχα λάθος, τους ζήτησα συγνώμη και είπα στον εαυτό μου ”Ρε μπιπ συγκεντρώσου μην είσαι ντίβα ”.
Η πιο δυνατή μου στιγμή επί σκηνής ήταν το 2015 στην Σαντορίνη όπου έπαιζα με το συγκρότημά μου rock&roll σε ένα γνωστό beach bar.Το μαγαζί είχε το πιο ζεστό κοινό που μπορούσε να υπάρξει τη δεδομένη στιγμή και σαν μικρός και ταπεινός καλλιτέχνης που είμαι ένιωσα ότι βρίσκομαι στο Woodstock
Εσύ, Γιώργο, τι μουσική ακούς. Θα εκπλαγούμε;
Ίσως και να εκπλαγείτε με το τι μουσική ακούω. Ακούω σχεδόν τα πάντα. Ακούω ότι με γεμίζει. Η ποιότητα στην μουσική δεν συμβαδίζει με κάποιο ύφος. Από ελληνικό ροκ μέχρι ελαφρολαϊκό ρεμπέτικο και απο κλασσική μουσική μέχρι σόουλ τζαζ. Μέσα σε όλα αυτά τα αντιφατικά και συνάμα αλληλένδετα είδη μουσικής περικλείεται ένας απέραντος πλούτος που συνεχώς θα εξερευνώ και πάντα θα γοητεύομαι.
Ο Γιώργος Αστρίτης εδώ στο fb
