Τι κι αν τα συναισθήματά μας είναι ψευδαισθήσεις; Τι κι αν ό,τι νιώθουμε γίνεται σκόπιμα από μέρους μας κι όχι πράγματι από τη φύση μας; Ή τι κι αν όλα ξεκινούν συναισθηματικά από ψευδαισθήσεις που πλάθουν εν τέλει την πραγματικότητά μας;
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα… Τώρα που πήρα το πτυχίο μου, πρέπει να νιώθω χαρά. Τώρα που είμαι σε σχέση, πρέπει να έρθει η ώρα που θα νιώθω έρωτα και αγάπη. Τώρα που έχασα τον συγγενή μου, παρόλο που δεν τον έβλεπα συχνά, πρέπει να νιώθω θλίψη και πόνο. Τι είναι αληθινό και τι όχι;
Ας δούμε τι πιστεύετε εσείς γι’ αυτό…
Η αναγνώστρια είπε:
«Αν το πάρουμε από την επιστημονική πλευρά, κάποια συναισθήματα δεν είναι ψευδαισθήσεις. Το ανθρώπινο σώμα είναι προγραμματισμένο όταν λαμβάνει ένα εξωτερικό ερέθισμα να αντιδρά όπως θεωρεί εκείνο ότι είναι πιο σωστά για το ίδιο. Βέβαια, λόγω της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις σε ένα ίδιο ερέθισμα. Αλλά υπάρχει αντίδραση, άρα υπάρχει το συναίσθημα. ‘Η και όχι. Γιατί πολλές φορές μπορούμε να αλλάξουμε το πώς νιώθουμε, να δούμε πιο αισιόδοξα η πιο απαισιόδοξα κάτι. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρξε η χαρά ή η θλίψη εξ αρχής; Προσωπικά, πιστεύω ότι τα συναισθήματα υπάρχουν και ονομάστηκαν έτσι για να εξυπηρετούν την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να εκφράσει το πως νιώθει. Είτε είναι προϊόν του σώματος είτε «ψευδές» δημιούργημα του μυαλού, τα συναισθήματα υπάρχουν και τα χρειαζόμαστε»
Η άποψη αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως μια περαιτέρω εξήγηση του εξής γνωμικού από τον Ρόμπερτ Κιγιοσάκι, “Τα συναισθήματα είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπους. Μας κάνουν πραγματικούς. Η λέξη «συναίσθημα» σημαίνει ενέργεια σε κίνηση. Να είστε ειλικρινείς σχετικά με τα συναισθήματά σας και να χρησιμοποιείτε το μυαλό και τα συναισθήματά σας προς όφελός σας, όχι εναντίον σας”. Οτιδήποτε μπορούμε να το ελέγξουμε, οτιδήποτε μας δίνει ουσία απέναντι στην πραγματικότητα έρχεται αναντίρρητα σε αντίθεση από την ψευδαίσθηση.
Η αναγνώστρια είπε:
«Πριν απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή θα πρέπει να σκεφτούμε το κριτήριο πίσω από τα συναισθήματα και αν προέρχονται από το μυαλό ή την ψυχή μας. Αν μιλάμε για το μυαλό τότε σίγουρα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα συναισθήματά μας να είναι ψευδαισθήσεις κι αυτό συμβαίνει επειδή είναι δημιούργημα του εγκεφάλου μας. Εάν με κάποιο τρόπο αφαιρέσουμε τα μέρη του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για τα συναισθήματα, δεν θα έχουμε πλέον συναισθήματα. Επομένως, μιλάμε για ψευδαίσθηση. Μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να νιώσει ορισμένα πράγματα και αν βάλεις το μυαλό σου σε αυτό θα καταλήξεις να νιώθεις αυτά τα συναισθήματα. Αν μιλάμε για την ψυχή, τότε σίγουρα τα συναισθήματα δεν είναι ψευδαισθήσεις, μιας και το συναίσθημα αποτελεί τη μόνη απόδειξη για την ύπαρξή μας. Μπορείς να ξεχάσεις ποιος είσαι κάποια στιγμή, που βρίσκεσαι, τι έχεις κάνει… αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξεχάσεις τι νιώθεις ή τι ένιωθες κάποτε»
Πίσω από τον ορισμό των συναισθημάτων, όλα ξεκινούν από την ψυχή. Τα συναισθήματα μας είναι ο πιο γνήσιος δρόμος που μας οδηγεί στη βεβαιότητα της ύπαρξής μας και στην πραγματικότητα.
Μπορεί κάποιες φορές να αδυνατούμε να εξηγήσουμε τι νιώθουμε ή να μπερδεύουμε τα συναισθήματα μας και να παρεξηγούμε καταστάσεις, να χάνουμε για λίγο τον έλεγχο μα όλα αυτά μας κάνουν ανθρώπινους. Είμαστε τα συναισθήματα μας. Είμαστε η ψυχή μας. Είναι ευχή και κατάρα να νιώθουμε τόσα πολλά και μπλεγμένα συναισθήματα ή κι απλώς ένα χαοτικό κενό, αλλά αυτή είναι και η πραγματικότητα, αυτή είναι η ζωή.
