Το ξανθό χρώμα των μαλλιών οφείλεται στην έλλειψη μιας χρωστικής ουσίας που ονομάζεται ευμελανίνη. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει μια γενική πεποίθηση ότι οι ξανθιές στερούνται επίσης κάτι άλλο: νοημοσύνη.
Ποιος δεν έχει ακούσει ότι οι ξανθιές είναι χαζές; Σχεδόν όλοι μας έχουμε ακούσει αυτή τη φράση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την έχουμε χρησιμοποιήσει ακόμη. Αλλά ποια είναι η αλήθεια σε αυτό; Είναι μύθος ή υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι οι ξανθιές είναι λιγότερο έξυπνες;
Αυτό το στερεότυπο, το οποίο επηρεάζει ιδιαίτερα τις γυναίκες, επικεντρώνεται σε δύο πεποιθήσεις: ότι οι ξανθιές είναι σέξι και ότι οι όμορφες είναι χαζές. Είναι μια λίστα ιδεών που κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι ελκυστικοί άνθρωποι δεν χρειάζεται να καταφύγουν στη νοημοσύνη τους για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Τα στερεότυπα και η αλήθεια για τις ξανθιές
Τα στερεότυπα είναι κοινωνικά κατασκευάσματα που έχουν δημιουργηθεί απέναντι σε μία συγκεκριμένη ομάδα ατόμων, τα οποία φυσικά είναι βασισμένα σε γενικεύσεις, προκαταλήψεις, μύθους και απλοποιημένες ή υπερβολικές αντιλήψεις με στόχο την απομόνωση της εκάστοτε ομάδας.
Τα στερεότυπα μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τον τύπο του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα: ταξικά, θρησκευτικά, φυλετικά κ.α.
Αν μεταφερθούμε στον εικοστό αιώνα, ίσως η πρώτη εικόνα της χαζής ξανθιάς και αυτή που έχει επηρεάσει περισσότερο την τρέχουσα πεποίθηση είναι ο χαρακτήρας της Lorelei Lee, η οποία έδωσε ζωή στη Marilyn Monroe.
Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα “They Prefer Blondes” αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας συνοδού για πλούσιους άνδρες. Αυτή η οξυγονωμένη, διαμαντένια ξανθιά είναι επιφανειακή και όχι ανόητη, αλλά συνέβαλε πολύ στον δημοφιλή μύθο ότι οι ξανθιές είναι πιο ελκυστικές και φιλελεύθερες από τις μελαχρινές.
Η showbiz έχει συμβάλλει ενεργά στην εξάπλωση της εικόνας της όμορφης ξανθιάς πρωταγωνίστριας που δεν φημίζεται ιδιαίτερα για το μυαλό της, μα για τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά. Ο κύριος στόχος της είναι τα χρήματα και συχνά επιδιώκει να βρίσκεται στο επίκεντρο και να τραβάει τα βλέμματα.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτιμούσε να επιλέγει ξανθές γυναίκες για σημαντικούς ρόλους στις ταινίες του, καθώς πίστευε ότι το κοινό θα τις υποψιαζόταν λιγότερο, συγκρίνοντάς τες με «λευκό φρέσκο χιόνι που δείχνει τα ματωμένα ίχνη», εξ ου και ο όρος «ξανθιά του Χίτσκοκ».
Ιστορική αναδρομή
Στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα, είναι συχνά στερεότυπο ότι οι άνδρες βρίσκουν τις ξανθές γυναίκες πιο ελκυστικές από τις γυναίκες με άλλα χρώματα μαλλιών. Για παράδειγμα, η Anita Loos διέδωσε αυτή την ιδέα στο μυθιστόρημά της του 1925 «Gentlemen prefer Blondes» .Οι ξανθιές συχνά θεωρείται ότι διασκεδάζουν περισσότερο και είναι πάντα πρόσχαρες. Για παράδειγμα, σε μια διαφήμιση της Clairol για βαφή μαλλιών, χρησιμοποιούν τη φράση «Είναι αλήθεια ότι οι ξανθιές διασκεδάζουν περισσότερο;».
Από την άλλη μεριά, μια ξανθιά γυναίκα συχνά θεωρείται ότι κάνει ελάχιστη χρήση της νοημοσύνης και ως «γυναίκα που βασίζεται στην εμφάνισή της και όχι στην ευφυΐα». Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι τείνουν να υποθέτουν ότι οι ξανθιές είναι λιγότερο σοβαρές και λιγότερο έξυπνες από τις μελαχρινές, όπως αντικατοπτρίζεται στα «αστεία με ξανθιές».
Η ρίζα αυτής της έννοιας μπορεί να εντοπιστεί στην Ευρώπη, με την εν λόγω «χαζή ξανθιά» να είναι μια Γαλλίδα εταίρα ονόματι Rosalie Duthé, σατιρισμένη σε ένα θεατρικό έργο του 1775 «Les Curiosités de la Foire» για τη συνήθειά της να σταματά πολύ πριν μιλήσει, εμφανιζόμενη όχι μόνο ηλίθια αλλά κυριολεκτικά χαζή.
Σύντροφος των Γάλλων βασιλιάδων και της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας, έχει ονομαστεί «η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη χαζή ξανθιά». Η Duthé ήταν ένα συχνά ζητούμενο θέμα για πορτρέτα, συμπεριλαμβανομένων μερικών και πλήρων γυμνών, πολλά από τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές.
Τα στερεότυπα δημιουργούν δυστυχώς μια λάθος εικόνα για συγκεκριμένες ομάδες της κοινωνίες, που διαιωνίζουν ένα κύμα αρνητικού χιούμορ από γενιά σε γενιά. Το χρώμα των μαλλιών είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή, η οποία δεν συνδέεται σε καμία περίπτωση με τις νοητικές ικανότητες του ατόμου.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
History’s First “Dumb Blonde”. Ανακτήθηκε από https://www.factinate.com/editorial/rosalie-duthe-dumb-blonde/ (τελευταία πρόσβαση 9.4.2023)
Somos rubias y… ¿tontas?. Ανακτήθηκε από https://www.dw.com/es/somos-rubias-y-tontas/a-1269183 (τελευταία πρόσβαση 9.4.2023)
