Όσο η έρευνα για εξωπλανήτες προχωρά, τόσο αναπτύσσεται και μια φιλολογία γύρω από το πόσο όμοιοι είναι με τη Γη. Σύμφωνα με μια νέα θεωρία, η Γη ίσως να μην είναι και το καλύτερο δείγμα βραχώδη πλανήτη, τουλάχιστον ως προς την προέλευση και την γέννηση τους.
Η ανάλυση εξωπλανητών, και ειδικά κάποιων θερμών από αυτούς, δείχνει ότι ξεκίνησαν ως αέριοι γίγαντες (όπως είναι αυτή τη στιγμή οι 4 μεγάλοι πλανήτες Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας), και μάλιστα οι περισσότεροι είχαν το μέγεθος του Ποσειδώνα. Η τωρινή τους κατάσταση οφείλεται στο ότι τα μητρικά άστρα τους «τίναξαν» την βαριά ατμόσφαιρα τους. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν να μείνει μόνο ο βραχώδης πυρήνας. Το συμπέρασμα αυτό, το οποίο δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο μήνα, δείχνει ότι η δημιουργία των περισσότερων εξωπλανητών δεν ήταν η ίδια με αυτή της Γης. Αυτό δείχνει επίσης ότι δεν είναι κατάλληλοι πλανήτες για την αναζήτηση ζωής.
Οι παρατηρήσεις μέχρι στιγμής κατηγοριοποιούν τους πλανήτες αυτούς σε δυο μεγάλες κατηγορίες, τις υπεργαίες και τους μίνι-Ποσειδώνες. Οι υπεργαίες έχουν μέγεθος από 1 μέχρι 1,5 φορές το μέγεθος της Γης, και οι μίνι-Ποσειδώνες από 2,5 μέχρι 4 φορές. Αυτό μας δείχνει ότι υπάρχει ένα σαφές κενό ανάμεσα στα δυο είδη των πιο κοινών πλανητών όμοιων με τη Γη.
Οι περισσότεροι εξωπλανήτες όμοιοι με την Γη που ανακαλύφθηκαν, έχουν πολύ μικρή περίοδο γύρω από το άστρο τους. Το έτος τους διαρκεί από 2 μέχρι 100 μέρες, οπότε η απόσταση τους από το άστρο τους είναι πολύ μικρή. Αυτό καθιστά πολύ υψηλή την θερμοκρασία τους. Λόγω του μεγέθους τους όμως, συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία γαιωδών πλανητών. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι αν όλοι αυτοί οι πλανήτες έχουν δημιουργηθεί από την αρχή έτσι ή ανήκουν στην κατηγορία των μίνι-Ποσειδόνων, οι οποίοι έχουν ξεγυμνωθεί από τους αστρικούς ανέμους.
Η λύση του προβλήματος
Το πρόβλημα σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα λύσουν τα ίδια τα άστρα. Το μέγεθος των μητρικών άστρων θα καθορίσουν αν οι εξωπλανήτες αυτοί ανήκουν στην ίδια κατηγορία με την Γη ή όχι. Μελετήθηκαν 117 εξωπλανήτες με τα μεγέθη των άστρων τους να είναι γνωστά. Μετρήθηκε το μέγεθος τους ξανά, με μεγαλύτερη ακρίβεια και αποδείχτηκε ότι το κενό ανάμεσα στις 1.5 και 2.5 γαίες υπήρχε. Στην συνέχεια έκαναν μια αντιπαραβολή με τα μεγέθη των άστρων τους. Οι πλανήτες που ήταν βραχώδεις και ήταν αρκετά κοντά στο άστρο, θα έπρεπε να είναι μικροί σε μέγεθος. Αυτό συμφωνεί με το μοντέλο δημιουργίας ενός πλανητικού συστήματος. Αναγνωρίστηκαν όμως και πολλοί πλανήτες που ήταν πολύ κοντά στο άστρο τους. Ήταν μεγάλοι και μάλιστα οι πιο απομακρυσμένοι πλανήτες ήταν μικρότεροι. Αυτό έδειξε ότι οι πλανήτες αυτοί στο παρελθόν μάλλον ήταν αέριοι γίγαντες, οι οποίοι υποβαθμίστηκαν από την πνοή του μητρικού τους άστρου.
Αυτό αποδεικνύει ότι η αναζήτηση των αδερφών πλανητών της Γης περιπλέκεται. Η δημιουργία πλανητικών συστημάτων είναι μια διαδικασία που έχει πολλές εκδοχές.
