«Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Λουίτζι Πιραντέλλο

Ένα γνωστό-άγνωστο έργο του Πιραντέλλο που ανεβαίνει 6η φορά σε Ελληνική σκηνή.

Πιραντέλλο

Με αφορμή τις τελευταίες 4 παραστάσεις του έργου το Σάββατο 14 Απριλίου στις 21:00, τη Κυριακή 15 Απριλίου στις 20:00, το Σάββατο 21 Απριλίου στις 21:00 και τη Κυριακή 22 Απριλίου στις 20:00, θεώρησα απαραίτητο να ωθήσω το κοινό να παρακολουθήσει αυτή την απρόσμενα καλή παράσταση.

“Ας είναι ένα συναισθηματικό δράμα”, φαίνεται να λέει ο Πιραντέλλο στο έργο. Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε συναισθηματικό δράμα γιατί έχουμε τον Πιραντέλλο και το μoναδικό θέατρο που γνωρίζει, είναι αυτό της κριτικής και του προβληματισμού. Η σκηνή του είναι σαν ένα δικαστήριο, ή σαν ένα πάγκο δικαστών. Όπως πολλά έργα του, το “Να ντύσουμε τους γυμνούς”, είναι εντελώς αντίθετο από μελό. Αντ ‘αυτού, έχουμε «χιούμοριστικό» υποβιβασμό της υπόθεσης που έχει τεθεί ενώπιόν μας. Ο όρος «χιούμορ» για τον Πιραντέλλο, σήμαινε η ασάφεια που προκαλούνταν όταν ο αυτοστοχασμός παρεμβαίνει στην πραγματικότητα. Kαι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δανειστούμε από το λεξιλόγιο του Μπρέχτ και να πούμε ότι το θέατρο του Πιραντέλλο επιτυγχάνει την «απομάκρυνση» μας από το γνωστό σε όλους heartbreak.
Σίγουρα είναι σαφές – ή θα έπρεπε να είναι – σε όσους γνωρίζουν το έργο του ότι στο Πιραντέλλο η πλοκή ή η ιστορία είναι μόνο εκεί για να χρησιμεύσει ως παράδειγμα, μια απλή απεικόνιση μιας πρόθεσης που αποτυπώνεται μπροστά στα μάτια μας. Στην ουσία, η ενέργεια είναι πάντα ένας φορέας μαθημάτων, όπως σε έναν ηθικό μύθο.

Advertising

Advertisements

Διαβάστε επίσης Το κλασσικό φιλμ-νουάρ: Οι Διαβολογυναίκες

Στο “Να ντύσουμε τους γυμνούς” η ανυπαρξία, για υποκειμενικούς ανθρώπους, και «αντικειμενική πραγματικότητα», είναι πολύ έντονη από την αρχή. Εμφανίζεται ως ωμή, σαν γυμνός εγωισμός , και στο τέλος μοιάζει σαν άγρια-ανθρωποκτονία.

Στο έργο αποτυπώνεται η θλιβερή περίπτωση της Ερσίλα Ντρέι ενός φτωχού, παρασυρμένου, εγκαταλελειμμένου κοριτσιού που πράττει απόπειρα αυτοκτονίας. Έχει οδηγηθεί σε αυτή τη πράξη από τύψεις ότι ήταν υπεύθυνη, ακούσια μεν, για το θάνατο ενός παιδιού. Προσπάθησε να φτιάξει “ένα σωστό μικρό φόρεμα” για να πεθάνει αποκαλύπτοντας πως έχει δηλητηριαστεί για την αγάπη. Δυστυχώς γι ‘αυτήν, όμως, είναι ακόμα ζωντανή, που επιτρέπει στους σκληρούς και αναίσθητους άνδρες να απογυμνώσουν από την πλάτη της το απαλό ένδυμα της και να την εκθέσουν, γυμνό, στο δημόσιο βλέμμα. «Γυμνή» κοινωνικά και οικονομικά και γεμάτη ψευδαισθήσεις.

H σκηνοθέτης της παράστασης είδε με μια σύγχρονη ματιά τη “γύμνια” της Ερσίλα. Σα μια γυναίκα θύμα, δολοφόνο ή και ψέυτρα, κρύβοντάς τη πίσω από ένα διαφανές πέπλο και παρουσιάζοντας τα διάφορα εγώ της με άλλες ηθοποιούς. Βίωσα τη ψυχική απογύμνωση του χαρακτήρα της Ερσίλα λες και συνέβαινε σε εμένα. Η δυναμική ερμηνεία της ηρωίδας σε συνδυασμό με τον εύθραυστο χαρακτήρα και ψυχοσύνθεσή της, συντέλεσαν σε ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Παράλληλα, οι άντρες ηθοποιοί, ο καθένας με τη δική του αυταπάτη, παραποιούν θεληματικά ή και άθελα τα γεγονότα της ζωής τους, προκειμένου να προφυλάξουν τον εαυτό τους. Ένα Πιραντελλικό έργο που σίγουρα θα ανακατέψει και αναδιαμορφώσει τις υποκειμενικές πραγματικότητες του καθενός.

Συντελεστές:

Advertising

Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη

Διαβάστε επίσης «Η Αγελάδα» του Ναζίμ Χικμέτ, από την ομάδα «Ατελείς»

Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Καλυβιανάκη

Σκηνικά-Κοστούμια: Fn’F

Παραγωγή: Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη

Advertising

Διανομή:

Λυδία Σγουράκη (Ερσίλια)

Απόστολος Χατζής (Λουντοβίκο Νότα)

Νίνα Τουμαζάτου (Ονόρια)