Εισαγωγικό Σημείωμα από την Αρχισυντάκτη:
“Ταξίδια για Παιδιά: Ο Μαξ στην Κύπρο. Η θεματική Ταξίδια για Παιδιά, αφορά άρθρα με τις ιστορίες ενός 9χρονου αγοριού, του Max, ενός φανταστικού ήρωα που παρουσιάζει έναν προορισμό κατάλληλο για παιδιά, μέσα από ένα μικρό μυθιστόρημα-άρθρο.
Καλή ανάγνωση!”
Παναγιώτα Δήμητρα Γκάγκλου Δανιήλ, Αρχισυντάκτης στήλης Ταξιδιών
Ντριιιιιν! Σάββατο και ο πρώτος που βγαίνει από την τάξη σίφουνας σωστός, είναι ο Μαξ! Κάθε Σάββατο παρακολουθεί μαθήματα ελληνικών στο ελληνικό σχολείο. Του αρέσουν τα ελληνικά, μα πιο πολύ του αρέσει το σχόλασμα. Μαζί με τον Ζαχαρία και τη Μαίρη παίρνουν cupcakes από το φούρνο δίπλα από το σχολείο και πηγαίνουν στην παιδική χαρά για παιχνίδι και ταξιδο-κουβέντα. Αυτή τη φορά το θέμα τους είναι η Κύπρος!
-Λοιπόν, Μαξ, πως πέρασες στην Κύπρο;
-Κα-τα-πλη-κτι-κά! Πρώτα επισκεφτήκαμε τη Λευκωσία, που αποτελεί την «καρδιά» του νησιού! Είναι η μόνη διχοτομημένη πρωτεύουσα, αφού το βόρειο τμήμα της κατοικείται από Τούρκους. Το κέντρο της Λευκωσίας το «αγκαλιάζουν» μεσαιωνικά τείχη και σε συνδυασμό με τους πλακόστρωτους δρόμους νομίζεις πως βρίσκεσαι σε σκηνικό από ταινία εποχής. Χαζέψαμε αρκετή ώρα στα μαγαζιά και η μαμά -που ξέρει καλά τα ελληνικά- έπιασε κουβέντα με τους γελαστούς εμπόρους. Δε χόρταινα να ακούω αυτή την γρήγορη, τραγουδιστή προφορά τους. Όταν είχε βραδιάσει επισκεφθήκαμε την πύλη Αμμόχωστου. Η πρόσοψη της φωτισμένη έδειχνε διπλά εντυπωσιακή! Η πύλη αρχικά είχε χτιστεί για την υπεράσπιση της πόλης από τους εχθρούς. Σήμερα λειτουργεί ως χώρος εκδηλώσεων.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε την Λάρνακα με πρώτο προορισμό μας την Αλυκή. Το χειμώνα η Αλυκή γεμίζει με νερό και φιλοξενεί χιλιάδες φλαμίνγκο. Έμαθα, μάλιστα, πως τα φλαμίνγκο χρησιμοποιούν τη λίμνη ως ενδιάμεση στάση στο μεταναστευτικό ταξίδι τους. Ξεκουράζονται, ψάχνουν για καμιά γαρίδα και έπειτα συνεχίζουν για τον τελικό προορισμό τους. Λυπήθηκα λιγάκι γιατί τώρα που πήγαμε το νερό είχε εξατμιστεί και δεν είδαμε ούτε ένα φλαμίνγκο. Ωστόσο, η Αλυκή θύμιζε χιονισμένο τοπίο και δεν χάσαμε ευκαιρία να βγάλουμε τα παπούτσια μας και να περπατήσουμε ξυπόλητοι στο αλάτι. Ακολούθησαν δυο-τρεις θεαματικές τούμπες, αλλά αργότερα κατάφερα να μη γλιστράω και ένιωθα σωστός πιγκουίνος!
Αργότερα, πήγαμε στις Φοινικούδες, μια παραλία που δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από το Μαϊάμι! Τα ψηλά κύματα έδιναν στο τοπίο μια ιδιαίτερη, άγρια ομορφιά. Εκεί, βρίσκεται ο πιο διάσημος παραλιακός πεζόδρομος που έχει στην Κύπρο με πανύψηλους φοίνικες δεξιά και αριστερά του. Αφού πήραμε από ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι (και η μαμά έλεγε για 100η φορά πως εμείς -και μόνο εμείς- φταίμε που χάλασε και πάλι τη δίαιτα της), διασχίσαμε τον πολυσύχναστο πεζόδρομο ξεκινώντας από τη μαρίνα με τα σκάφη και φτάνοντας μέχρι το φρούριο της Λάρνακα.
-Τελικά στο βοτανικό πάρκο και στο λαβύρινθο, στο χωριό Αυγόρου που σου είχα πει πήγατε?
-Ναιιι! Κατάφερα τους γονείς μου και προλάβαμε , Μαίρη! Ήταν τόσο παραμυθένιο όσο το περιέγραφες! Νιώθω ακόμα τη μυρωδιά της λεβάντας από τους κήπους εκεί. Μας έκαναν ξενάγηση και στο τέλος … παιχνίδι! Ήταν τέλεια! Τα μονοπάτια του κήπου θύμιζαν όντως λαβύρινθο και έπρεπε να βρούμε την έξοδο! Δε θέλω να το παινευτώ, αλλά βρήκα την έξοδο πρώτος από όλους! Στο τέλος μας πρόσφεραν ζεστό τσάι με πολύχρωμα βότανα από τον κήπο.
Η επόμενη μέρα ήταν φοβερή! Σηκωθήκαμε πρωί, βάλαμε τα ορειβατικά μας μποτάκια και ξεκινήσαμε για πεζοπορία στο όρος Τροόδος. Τρελαίνομαι για βόλτες στον ήλιο και τη φύση! Περπατήσαμε ανάμεσα στα πεύκα και θαυμάσαμε την πανοραμική θέα του νησιού. Θα ανεβαίναμε και ψηλότερα αν ο αδερφός μου δεν γκρίνιαζε πως κουράστηκε τόσο πολύ. Τότε θύμωσα λίγο, τον είπα «τεμπέλη» και από τότε θίχτηκε και δε μου έχει ξαναμιλήσει…
Στις πλαγιές της οροσειράς είναι τα Λεύκαρα, ένα από τα πιο όμορφα χωριά που μπορεί να καμαρώνει κανείς στην Κύπρο. Μετά την πεζοπορία κάναμε μια βόλτα εκεί. Υπήρχαν πολλοί τουρίστες. Ακόμα, τα Λεύκαρα φημίζονται για τα κεντήματα τους. Η μαμά αγόρασε ένα και χάρηκε πολύ, αν και δε καταλαβαίνω γιατί ενθουσιάζεται τόσο με αυτά, αλλά η μαμά είναι μία και δεν της πάω κόντρα.
Την τελευταία μέρα την περάσαμε στη Λεμεσό. Μου άρεσε τόσο πολύ ο κοσμοπολίτικος αέρας εκεί και δε θα ξεχάσω το χρυσοκόκκινο ηλιοβασίλεμα στη μαρίνα. Αποχαιρετήσαμε την Λεμεσό με μια γρήγορη επίσκεψη στο κάστρο της. Σήμερα εκεί στεγάζεται το μεσαιωνικό μουσείο Κύπρου.
Η Κύπρος ήταν υπέροχη αλλά το ξέρατε εσείς πως εκεί τα αμάξια έχουν ανάποδο τιμόνι και οδηγούν επίσης ανάποδα!; Μπερδεύτηκα πολλές φορές! Ευτυχώς ο μπαμπάς έδειχνε κουλ με την οδήγηση, αν και όταν γυρίσαμε σπίτι τον άκουσα να λέει στη μαμά «στο επόμενο ταξίδι να πάμε κάπου που θα οδηγούν κανονικά».
