Πρόκειται για μια ταινία που αποτελούσε τον διακαή πόθο του Mel Gibson για χρόνια. Πέρασε από άπειρα εμπόδια , αλλά τελικά κατάφερε να είναι έτοιμη το 2019. Το “The Professor and the Madman”, αφηγείται μια πολυεπίπεδη αληθινή ιστορία εποχής. Ο Farhad Safinia έκατσε πίσω από την κάμερα, δίνοντας οδηγίες στους απίστευτα εκφραστικούς και γεμάτους χημεία Sean Penn και Mel Gibson. Αυτό το δύσκολο κινηματογραφικό εγχείρημα είναι τελικώς ικανοποιητικό και συγκινεί τον θεατή από την αρχή ως το τέλος.
Το 1872 ο σκωτσέζος ριζοσπαστικός φιλόλογος Τζέιμς Μάρεϊ παίρνει το χρίσμα από την Οξφόρδη για την συγγραφή του πρώτου ολοκληρωμένου λεξικού της αγγλικής γλώσσας. Πιεσμένος από το χρονικό περιθώριο και την εύρεση της ετυμολογίας των λέξεων βρίσκει μια ανέλπιστη βοήθεια. Αυτή έρχεται από το πρόσωπο ενός Αμερικάνου γιατρού, ο οποίος είναι τρόφιμος σ’ ένα φρενοκομείο για εγκληματίες.
Το “The Professor and the Madman” είναι μια ταινία σεναρίου που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους χαρακτήρες της. Ο Sean Penn, ίσως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς εν ζωή, αναλαμβάνει έναν δύσκολο ρόλο. Παίζει τον ψυχασθενή, αλλά ευφυέστατο γιατρό που δεν ξεπέρασε ποτέ το πλήγμα που του άφησε ο πόλεμος. Τα καταφέρνει περίφημα, αφού πρόκειται για έναν ρόλο που απαιτεί εγρήγορση και συνεχή αλλαγή συναισθημάτων. Το εντυπωσιακό είναι ,όμως, ότι ο ώριμος ερμηνευτικά Mel Gibson με τον σχεδόν «Άγιο» χαρακτήρα του κλέβει τελικά την παράσταση.
Όπως κάθε ταινία εποχής που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και αυτή δίνει μεγάλη σημασία στις τοποθεσίες, στα σκηνικά και τα κουστούμια. Η φωτογραφία τις περισσότερες φορές εντυπωσιάζει και το λιτό ορχηστρικό σάουντρακ βοηθάει πολύς στις μεταβάσεις. Η ταινία είναι ρεαλιστική και χτίζει ιδανικά τις παράλληλες ιστορίες του σεναρίου. Στο τέλος βέβαια, δείχνει να μην μπορεί να τις διαχειριστεί και να χάνει τις ισορροπίες που έχει σχηματίσει μέχρι τότε. Αυτό δεν της κοστίζει ,όμως, αφού οι ερμηνείες και η συνολικά καλή της εικόνα αποχαιρετούν τον θεατή άκρως ευχαριστημένο.
Το “The Professor and the Madman” είναι μια ταινία αφιερωμένη στο πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος αν πιστέψει στις ικανότητες του και αμφισβητήσει τον εκάστοτε καθωσπρεπισμό. Είναι μια ταινία για τις δεύτερες ευκαιρίες που αξίζουν όλοι, ανεξαρτήτως του παρελθόντος τους. Τέλος, το σημαντικότερο μήνυμα που προσπαθεί να περάσει είναι αυτό της σημαντικότητας του ανθρωπισμού. Αυτό που φαίνεται και πρέπει να έχει σημασία είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και η αλληλεγγύη μεταξύ των σκεπτόμενων ατόμων.
