«Και εκείνοι χόρευαν, κι όσοι τους είδαν τους πέρασαν για τρελούς, αλλά ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική». Friedrich Nietzsche
Η θεατρική παράσταση «Χορεύοντας στο σκοτάδι» αποτελεί τη μεταφορά από τον κινηματογράφο στο θέατρο της ταινίας «Dancer in the Dark» του σκηνοθέτη Lars Von Trier που κέρδισε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες για Oscar και Χρυσές Σφαίρες. Διασκευασμένο από τον Patrick Ellsworth παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα μεταφρασμένο από τον Αντώνη Γαλέου και σκηνοθετημένο από τον Δημήτρη Καρατζιά. Μια παράσταση-πρόταση προβληματισμού για τους θεατές. Ποιος θα επικρατήσει στη μάχη δικαίου; Θα επικρατήσει το δίκιο του ατόμου ή το δίκιο του εκάστοτε δυνατού; Ποιος είναι ο πραγματικά δυνατός στην παρακμιακή κοινωνία που ζούμε;
«Όποιος παλεύει και μάχεται με τέρατα θα πρέπει να προσέξει, να μην γίνει κι ο ίδιος τέρας. Διότι, όταν κοιτάς συνεχώς την άβυσσο, θα έρθει η στιγμή που η άβυσσος θα σου ανταποδώσει το βλέμμα». Friedrich Nietzsche
Πρόκειται για την ιστορία μιας μετανάστριας από την Τσεχία, της Σέλμα, που χάνει σταδιακά την όραση της καθώς πάσχει από μια σπάνια κληρονομική νόσο. Για τον γιο της Τζιν μόνη ελπίδα να γλυτώσει από την ασθένεια είναι η χειρουργική επέμβαση. Έτσι, η Σέλμα που εργάζεται στην τοπική βιομηχανία ξυλείας προσπαθεί σκληρά να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό προκειμένου να εγχειριστεί το παιδί της. Η αγάπη της για τη μουσική και το χορό ασκούν μεγάλη επίδραση και φωτίζουν την ερημιά της ζωή της. Η μόνη χαρά της είναι τα μιούζικαλ. Μέσα από αυτά ζει στο φανταστικό κόσμο του αμερικανικού ονείρου, είτε τοποθετώντας τον εαυτό της στη θέση των πρωταγωνιστών που παρακολουθεί, είτε συμμετέχοντας σε μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση. Συμπαραστάτες στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης και του ονείρου έχει δυο ανθρώπους που πραγματικά τη νοιάζονται και τη βοηθούν και αυτοί είναι η συνάδελφός της Κάθυ και ο ερωτευμένος μαζί της Τζέφ. Όλα θα αλλάξουν όταν τα χρήματά της κάνουν φτερά και η ίδια βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατηγορία της κλοπής.
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος στο βιβλίο του με τίτλο το Δίκιο της πυγμής αναφέρει πως: «Η δύναμη αλλά και η αδυναμία» που προβάλει η θεωρία του Δίκιου της πυγμής «είναι το επιχείρημά της ότι η βία που επιβάλλει τον ισχυρό και εξοντώνει τον αδύνατο δεν είναι μόνο γεγονός αλλά αξία· …». Συνεχίζοντας στο δοκίμιό του Η δύναμη της μάζας, που περιλαμβάνεται στο παραπάνω βιβλίο. Ο Ευάγγελος Παπανούτσος θεωρεί «… Ό, τι χαρακτηρίζει αυτόν τον ανθρώπινο τύπο είναι ο δεινός αγώνας να δαμάσει τα ένστικτά του είτε με την απεγνωσμένη αντίσταση στην πίεσή τους, είτε με το πονηρό ξεγέλασμα τους. Φυσικά μια τέτοια νίκη δεν είναι καθόλου εύκολη, ούτε πάντοτε δυνατή· και σχεδόν κατά κανόνα πληρώνεται με αιματηρές θυσίες. … Οπωσδήποτε «παλεύονται», καθώς λέμε, τα ένστικτά μας και αυτό έχει πελώρια σημασία. Όπως τα άλλα έτσι και το «ένστικτο της αγέλης» στην περίπτωσή μας. Το οργανωμένο πλήθος, η κοινωνική ομάδα, μας στηρίζει, μας προστατεύει αλλά και θολώνει την όραση, μηχανοποιεί τη συμπεριφορά, δένει τη σκέψη, αποδυναμώνει τη φαντασία μας με τα πολυκαιρισμένα σχήματα των απρόσωπων εννοιών και αξιών της. Από τη δουλεία αυτή σώζεται μόνο ο επώνυμος άνθρωπος που θα ορθώσει την κεφαλή του πάνω από τον ορίζοντα της μάζας και θα τολμήσει ν’ αντικρίσει με τις δικές του διανοητικές δυνάμεις τα πράγματα, με τη δική του βούληση τις περιπλοκές της ζωής, με τη δική του ευαισθησία το θέαμα του κόσμου. Για έναν τέτοιον άθλο, όμως, χρειάζονται δύο σπάνιες ικανότητες: ανδρεία και εντιμότητα, ηθική ανδρεία και πνευματική εντιμότητα, που δυστυχώς για το γένος μας είναι των λίγων, των πολύ λίγων, ο κλήρος. Μόνο έτσι σπάζει ο άνθρωπος τα δεσμά της πλάνης και κατακτά την ελευθερία της αλήθειας.»
Ο σκηνοθέτης διαχειρίζεται την τραγικότητα της ζωής της Σέλμα χωρίς μελοδραματικές εξάρσεις. Οι εναλλαγές των σκηνών ισορροπούν το μουσικοχορευτικό στοιχείο με το δράμα που εκτυλίσσεται επί σκηνής. Οι ηθοποιοί ζουν την κάθε στιγμή του έργου και αυτό γίνεται φανερό στο κοινό που τους παρακολουθεί. Η Δήμητρα Κολλά καταφέρνει να ενσαρκώσει με επιτυχία τη Σέλμα και να αναδείξει μικρές πτυχές της ζωής που τη σημάδεψαν από την παιδικής της ηλικίας και διαμόρφωσαν τον ενήλικο χαρακτήρα και την συμπεριφορά της. Η πρωταγωνίστρια με την όμορφη φωνή της όπως και όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης ταξιδεύουν τους θεατές στις μικροχαρές της ζωής, στον κόσμο του πόνου, της αξιοπρέπειας, του καταναλωτισμού, των χαμένων αξιών και της σκληρής πραγματικότητας. Το λυρικό στοιχείο μεταφέρεται μέσα από την πρωτότυπη μουσική και τους στίχους που δίνουν άξια στην παράσταση τον τίτλο ενός ιδιαίτερου μιούζικαλ.
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί:
Δήμητρα Κολλά, Αντώνης Σταμόπουλος, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Στέλιος Καλαϊτζής, Θοδωρής Αντωνιάδης, Πωλ Ζαχαριάδης, Σωτήρης Μεντζέλος, Ράσμι Σούκουλη, Ορνέλα Λούτη
Η παράσταση δίνεται στον: Πολυχώρο VAULT (Μελενίκου 26, Γκάζι) έως την Τρίτη 28 Μαΐου 2019 τις Δευτέρες στις 20:00 και τις Τρίτες στις: 21:15.
Τιμή εισιτηρίου: 15€, μειωμένο 12€. Τα τηλέφωνα για πληροφορίες και κρατήσεις είναι: 213 0356472/6949534889. Ωράριο επικοινωνίας: 11:00΄-14:00΄ και 17:00΄-21:00΄.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Λαρς Φον Τρίερ,
Διασκευή: Πάτρικ Ελσουέρθ
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική – Τραγούδια παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης
Στίχοι Τραγουδιών: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Κινησιολογία – Χορογραφίες: Έλιο Φοίβος Μπέικο
Σκηνικά: Δημήτρης Καρατζιάς, Μάνος Αντωνιάδης
Κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης
Κοστούμια γυναικών: Μάριος Βουτσινάς
Κοστούμια ανδρών: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιέλενα Γκάγκιτς
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Επικοινωνία παράστασης : Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: VAULT
