Το Σώμα μου και οι Αφίσες στα Μετρό
Το σώμα που μου ανήκει είναι αυτό μέσα στο οποίο ξυπνάω κάθε μέρα. Είναι αυτό μέσα στο οποίο υπάρχω και ζω. Το αγαπάω, το φροντίζω και νιώθω ασφάλεια με το πώς είναι, πριν δημιουργήσω μέσα του μια καινούργια ζωή. Ο λόγος γίνεται για το δικαίωμα της έκτρωσης, που πλέον έχει νομιμοποιηθεί στην Ελλάδα. Ωστόσο, το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω», που στηρίζεται σε 19 Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία, μαζί με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, έχουν διαφορετική άποψη. Μέσα σε μία μέρα υψώθηκαν πυρσοί διαμαρτυρίας και αφίσες με το μήνυμα: Διάλεξε τη ζωή.
Η έκτρωση, από το σύνθετο ρήμα εκ-τιτρώσκω παραπέμπει σε δολοφονία και πληγώνει το ακόμα αγέννητο παιδί. Πλήθος βομβαρδιστικών ερωτήσεων ξεχύθηκαν μέσα από τις αφίσες, οι οποίες περιέγραφαν την πορεία ανάπτυξης του εμβρύου. Και θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: άραγε πρόλαβαν να τρομοκρατήσουν κάποια γυναίκα, η οποία είχε άλλα σχέδια στο μυαλό της; Και πώς ένιωσε αυτή η γυναίκα, όταν της αφαιρέθηκε-έστω και λεκτικά μέσα από ένα μήνυμα- το δικαίωμα του χρόνου, της ασφάλειας και της επιλογής;
Φυσικά, οι αφίσες κατέβηκαν γρήγορα. Ο εκπρόσωπος Τύπου του Π.Α.Σ.Ο.Κ. και τους κινήματος Αλλαγής, Παύλος Χρηστίδης ζήτησε εξηγήσεις. Υπογράμμισε δε ,πως η μητρότητα αποτελεί πλέον ελεύθερη επιλογή, χαρακτηρίζοντας τις αντίθετες αντιλήψεις μεσαιωνικές. Όμως, δεν είναι τόσο η ίδια η δράση που θα έπρεπε να μας φοβίζει, όσο οι αντιλήψεις ορισμένων ανθρώπων για την οικογένεια και για την ευθύνη της δημιουργίας μιας καινούριας ζωής.
Το δικαίωμα στην Έκτρωση πέρα από την Ελλάδα
Το παράδειγμα προς αποφυγή δεν βρίσκεται και πολύ μακριά μας. Μάλιστα, υπάρχει σε μέρη, όπως οι Η.Π.Α., που θα χαρακτηρίζαμε πολιτισμένα. Ωστόσο, από τις πρώτες κινήσεις του Προέδρου Τραμπ ήταν η απαγόρευση των εκτρώσεων. Περιστοιχισμένος από άνδρες συμβούλους ανέλαβε να αποφασίσει για τη μοίρα των γυναικείων σωμάτων και να οδηγήσει πολλές γυναίκες σε επισφαλείς λύσεις. Μάλιστα, σε ορισμένες Πολιτείες της Αμερικής έχει απαγορευτεί η άμβλωση ακόμα και σε περιπτώσεις βιασμών. Επίσης, σε Χιλή, Νικαράγουα και Ελ Σαλβαδόρ η έκτρωση απαγορεύεται δια νόμου, ακόμα και στην περίπτωση που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας.
Ας μη ξεχνάμε τη Μαύρη Δευτέρα στην Πολωνία, όταν στις 3 Οκτωβρίου του 2016 γυναίκες συμμετείχαν στο κίνημα κατά του νομοσχεδίου της έκτρωσης με σήμα μια κρεμάστρα, συχνός τρόπος επισφαλούς άμβλωσης. Συγχρόνως, παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν γυναίκες στην Ιρλανδία, όπου η παράνομη έκτρωση τιμωρείται με φυλάκιση 14 χρόνια ή στην Ινδία που το δικαίωμα έκτρωσης ανήκει μόνο σε παντρεμένες και μέχρι την 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης τους.
Και εκεί που νομίζαμε ότι απέχουμε πολύ από κρεμάστρες, γροθιές στην κοιλιά, χημικές συνταγές και άνευ προηγουμένου αιμορραγίες που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και στον θάνατο, εδώ είμαστε! Αιωρούμαστε ανάμεσα σε ιδέες που δε θα έπρεπε να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Προβληματιζόμαστε έντονα για το πώς θα ήταν αν δεν μας επιτρεπόταν να λάβουμε την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη. Φοβόμαστε για το μέλλον.
Το δικαίωμα της επιλογής
Στη φράση Διάλεξε τη Ζωή, αυτό ως μοναδική απάντηση: Διάλεξε τον άνθρωπο. Η αφίσα, για το μήνυμα που θέλει να περάσει, χρησιμοποιεί λάθος ρήμα. Διότι, τελικά παραδέχεται από μόνη της την ήττα της. Μπορούμε να διαλέξουμε! Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να γίνει μητέρα όταν αυτή μπορεί και θέλει.
Γιατί, η λέξη μαμά και γενικότερα η λέξη γονιός έχει ένα άλλο βαθύτερο νόημα. Επιλέγεις να κάνεις παιδί, όταν είσαι ολοκληρωμένος ως άνθρωπος και θέλεις να δημιουργήσεις έναν άνθρωπο, ο οποίος με τη βοήθειά σου θα νιώθει και αυτός ολοκληρωμένος. Δεν σπέρνουμε παιδιά, για να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Ούτε κάνουμε σε κανέναν χάρη όταν δίνουμε σε ένα πλάσμα μια ζωή μολυσμένη, ακατάλληλη, μη βιώσιμη ή ακόμα χειρότερα: όταν του δίνουμε για γονιό κάποιον που δεν ξέρει αν όντως θέλει να είναι γονιός. Και σίγουρα, με το να κάτσουμε να δούμε πειραματικά αν μπορούμε να γίνουμε γονείς, θα καταστρέψουμε πολλές ζωές, όπως γίνεται κάθε φορά με το πρώτο πείραμα.
Η οικογένεια δεν έχει διαστάσεις θρησκευτικές, πολιτικές ή νομικές. Είναι κάτι πολύ προσωπικό, που δεν χωράει πειράματα ή αναστολές. Και αν διστάζουμε ακόμα για το τι είναι σωστό, ας θυμηθούμε τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου προς την κόρη του:« Κοιμήσου κοριτσάκι, είναι μακρύς ο δρόμος. Πρέπει να μεγαλώσεις. Είναι μακρύς μακρύς ο δρόμος». Και ας σκεφτούμε: Είμαστε έτοιμοι να διανύσουμε έναν τόσο μακρύ δρόμο μέχρι να μεγαλώσει, χωρίς ποτέ να πάρουμε τίποτα για αντάλλαγμα;
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
- Το δικαίωμα στην έκτρωση μέσα στον πόλεμο της Πατριαρχίας, αναρτήθηκε από: manifesto-library.espivblogs.net (Τελευταία πρόσβαση: 23/1/2020)
- Τι συμβαίνει με τις αφίσες στα μετρό που «ποινικοποιούν» την άμβλωση,αναρτήθηκε από: athensvoice.gr (Τελευταία πρόσβαση: 23/1/2020)
- Πρωινό Άστρο, Γιάννης Ρίτσος,αναρτήθηκε από: Politeianet.gr
