Αν ποτέ βρεθείς στην πόλη των Ιωαννίνων, ίσως, καθώς περιπλανιέσαι στα στενά της να βρεθείς στην οδό Ανεξαρτησίας. Εκεί στο νούμερο 123 θα συναντήσεις το Beatnik (ή κατά κόσμον Λάρα). Συμβουλή μας: Μην το προσπεράσεις! Οι λόγοι είναι πολλοί και θα τους μάθεις όλους παρακάτω…
Πρόκειται για ένα μαγαζί φτιαγμένο από αγάπη, κάτι που θα αντιληφθείς από τα πρώτα σου βήματα μέσα στο χώρο. Με μια γρήγορη ματιά, θα δεις ότι δε μιλάμε για το πιο συνηθισμένο καφέ-μπαρ, καθώς σε κάθε του γωνιά θα βρεις κάτι διαφορετικό να σε κερδίσει. Η διακόσμηση και η διαρρύθμιση του μαγαζιού δεν σε αφήνουν ποτέ να βαρεθείς, αφού ανανεώνονται συνεχώς και σε ανύποπτο χρόνο. Σήμα κατατεθέν του είναι ότι αποτελεί στέκι για τους λάτρεις της μουσικής, δίνοντας μια μοναδική αισθητική στη συνολική ατμόσφαιρα του χώρου. O Γιώργος Βράνος, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, είναι ένας άνθρωπος με μεράκι για αυτό που κάνει και υπεύθυνος για την παραμικρή λεπτομέρεια και πινελιά στο χώρο, από τα κάδρα στους τοίχους μέχρι τον πάγκο του μπαρ που ο ίδιος έχει φτιάξει. Αν λοιπόν θέλεις να μάθεις τι πραγματικά είναι το Beatnik, ο μόνος που θα μπορούσε να στο περιγράψει καλύτερα είναι αυτός!
Επιμέλεια συνέντευξης: Γεωργία Καμίδου, Κική Παπαδαμιανού
- Γεια σου Γιώργο! Καταρχάς, να σε ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη που δέχτηκες να μας παραχωρήσεις. Εμείς το μαγαζί το έχουμε ζήσει και αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια σαν φοιτήτριες στα Γιάννενα. Για την ιστορία όμως και για κάποιον που θα έρθει πρώτη φορά εδώ, πες μας λίγα λόγια για το πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα;
Καλησπέρα και ευχαριστώ για την πρόσκληση… H αλήθεια είναι πως δεν θέλει και πολλή σκέψη για να ανοίξει κάποιος ένα καφέ-μπαρ στα Γιάννενα. Τελικά, κάπου το 2004 νοίκιασα αυτόν το χώρο και ανοίξαμε κάπου τον Ιούνιο του 2005.
- To Beatnik δεν είναι ένα απλό καφέ/μπαρ. Μιλάμε για έναν χώρο στον οποίο θα βρεις ένα music store, καθώς και ένα στούντιο μουσικής. Αυτή η πρωτότυπη ιδέα δημιουργήθηκε παράλληλα με το μαγαζί; Tι πραγματικά σημαίνει για εσένα;
Το στούντιο αρχικά φτιάχτηκε για εμάς και για φίλους. Πιστεύω πως είναι στις προτεραιότητες κάθε μουσικού να έχει το δικό του χώρο για τις πρόβες και τις ηχογραφήσεις του και έτσι κι έγινε. Το ένα έφερε το άλλο και πλέον στο χώρο έχουμε t-shirts μεταξοτυπία και στάμπα, που φτιάχνουμε μόνοι μας, βινύλια, cd, βιβλία, αφίσες, carte postal και μουσικά όργανα… Αναλώσιμα… Προσπαθώ εν τέλη να συλλέξω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα αφορούν έναν μουσικό…
- Πέρα από όλα αυτά, διατηρείς και ένα εργαστήριο συντήρησης και επισκευής μουσικών οργάνων. Μια τέχνη δυσεύρετη πλέον. Εσύ πώς απέκτησες αυτή τη γνώση;
Ζούμε στην εποχή που όλοι έχουμε πρόσβαση στη γνώση, μέσω διαδικτύου. Άλλα δεν φτάνει μόνο αυτό για να γίνει κάποιος μάστορας και σίγουρα δεν γίνεται μόνο με βιντεάκια στο youtube, αλλά και με βιβλία, ανταλλαγή απόψεων με παλιούς τεχνίτες. Βασικά θέλει να αγαπάς πολύ αυτό που θες να κανείς και θα τα καταφέρεις. Όνειρο μου ήταν να φτιάξω τις δικές μου κιθάρες. Αυτό που με τράβηξε πιθανόν είναι η αγάπη μου για το ξύλο. Ακόμη έχω να μάθω πολλά…
- Tα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι πραγματοποιούνται στο χώρο πολλά live από εγχώριες και μη μπάντες! Με ποιο κριτήριο επιλέγεις τις μπάντες που θα φιλοξενήσεις στο μαγαζί σου και τι σε ώθησε να καταπιαστείς και με αυτό το εγχείρημα;
Το βασικό κριτήριο για μένα είναι να έχει κάτι να μας πει. Η αλήθεια είναι πως με ενδιαφέρουν περισσότερο οι μπάντες με δικό τους υλικό. Κατά τα άλλα στην κλίμακα που το κάνουμε εμείς δεν περιέχει και μεγάλο ρίσκο, απλά μεταφέρουμε τα μηχανήματα από το στούντιο και παίζουμε. Είναι λίγο d.i.y η κατάσταση εδώ, κανείς μας δεν έχει πολλές απαιτήσεις κι έτσι όλα πηγαίνουν καλά.
- Έχοντας επιβιώσει τόσα χρόνια στο χώρο και δεδομένου της κρίσης που βιώνει η χώρα τα τελευταία χρόνια, ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις αντιμετωπίσει;
Να πείσω τους φίλους μου να κλείσουν την τηλεόραση για να σωθούν, να δουν ποιο είναι το όνειρό τους και να το κυνηγήσουν, όσο άπιαστο και να φαίνεται. Πολύς κόσμος χάθηκε μέσα στο χαζοκούτι και περιμένει ούτε κι αυτός ξέρει τι και από ποιον… Η δυσκολία μου είναι να καταλάβω πως πολλοί νέοι άνθρωποι τα παρατάνε και δέχονται την μοίρα τους αμαχητί.
- Λένε, ότι πίνεις ποτό για να ξεχάσεις και καφέ για να θυμηθείς. Δουλεύοντας λοιπόν τόσα χρόνια στη νύχτα πιστεύεις ότι ο άνθρωπος αλλάζει τότε;
Αλλάζει, αυτό είναι βέβαιο. Κάνει πράγματα που δεν θα τολμούσε να κάνει αν δεν είχε πιει, τολμά να χαρίσει ένα λουλούδι, ή καμία φορά αρπάζεται με το παραμικρό. Νομίζω πως το αλκοόλ θέλει μεγάλη προσοχή, πρέπει να ξέρει καλά τα όριά του ο καθένας.
- Aν σε γνωρίσει κάποιος καλύτερα παρατηρεί ότι κάνεις πολλά πράγματα παράλληλα. Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;
Κανένας δεν γνωρίζει το μέλλον, είναι πολλά αυτά που θέλω να κάνω και δεν με φτάνουν δυο ζωές άλλα δεν πειράζει, όσα προλάβουμε. Το νόημα για μένα είναι η δημιουργία, χωρίς αυτήν η ζωή είναι βαρετή και άχρηστη σαν ένα τασάκι σε ποδήλατο! Και πάλι ευχαριστώ και καλή συνέχεια.
Μετά από πέντε και κάτι χρόνια σε αυτή την πόλη, αν μας ρωτήσει κανείς ποιο είναι το πιο ζεστό καφέ των Ιωαννίνων, εμείς θα του πούμε το Beatnik! Ύστερα από αυτή η συνέντευξη, καταλαβαίνετε το γιατί…
Υ.Γ.: Αν στην πόρτα δεις να σε υποδέχονται ο Django και ο Ζαχαρίας, οι τετράποδοι φύλακες του μαγαζιού, μη φοβηθείς! Φέρε και τον δικό σου!
[punica-divider]
Χρήσιμα links:
Facebook: Beatnik
