Παρακολουθήσαμε τον “Κήπο” του διακεκριμένου Καναδού συγγραφέα και ηθοποιού Bruce Gooch, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά με πρωταγωνιστές τον Στέλιο Μάινα και την Κάτια Σπερελάκη. Το έργο θα μάς θυμήσει την αδιαπραγμάτευτη δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης. Δυο μοναχικοί άνθρωποι συναντιούνται υπό το νοσταλγική μουσική υπόκρουση της δεκαετίας του ΄70.
Ο Μπάρι Κάρλσον ( Στέλιος Μάινας), βετεράνος του Βιετνάμ, οικοδόμος στο επάγγελμα, βρίσκεται στο διαμέρισμά του, όπου αναρρώνει μετά από μια εγχείρηση στο γόνατο. Η παράσταση ξεκινά με τον Μπάρι στο σαλόνι του σπιτιού του, εξουθενωμένο ψυχικά και σωματικά, και εθισμένο στο αλκοόλ. Η Λουίζ (Κάτια Σπερελάκη) είναι μια κυρία σοβαρή, με ποιητικές ευαισθησίες και εργαζόμενη στο “Βοήθεια στο Σπίτι”. Ο ανιψιός της πρώην γυναίκας του Μπάρι, προσέλαβε τη Λουίζ για να τον βοηθήσει να αναρρώσει μετά την επέμβαση.
Η Λουίζ προσπαθεί μάταια να πάρει τηλέφωνο στο σπίτι του Μπάρι, ενώ όταν χτύπησε το κουδούνι δεν της άνοιξε κανείς. Ο ανιψιός της πρώην γυναίκας του Μπάρι είχε προμηθεύσει τη Λουἰζ με κλειδιά, οπότε εκείνη αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα. Οταν ο Μπάρι αντιλαμβάνεται πώς κάποιος εισβάλλει απρόσμενα σπίτι του,εκνευρίζεται, θεωρεί πως τον ληστεύουν και επιτίθεται στην Λουίζ με περίστροφο. Από την άλλη μεριά η Λουίζ θίγεται πολύ, τρομάζει και φεύγει, μη θέλοντας να τον ξαναδεί μπροστά της.
Ο Μπάρι, μετανιωμένος για τη συμπεριφορά του, αποφάσισε να βρεί την Λουίζ, και να της ζητήσει συγνώμη. Ο Μπάρι θα ψάξει στο Central Park, όπου η Λουίζ καθόταν και έγραφε τα ποιήματά της. Οταν τελικά Ο Μπάρι βρίσκει τη Λουίζ, θα της ζητήσει συγνώμη και θα της προσφέρει ένα δώρο ως ένδειξη συμφιλίωσης. Ο Μπάρι προσπάθησε πολύ να καταφέρει την Λουίζ να πάρει το δώρο του και αφού το καταφέρνει, εκείνη θα του δώσει μια πρόσκληση για τη βραδιά ποίησης που πραγματοποιείται την Ημέρα των Χριστουγέννων.
Η ιστορία θα εξελιχθεί δραματικά και αναπάντεχα όπως η ίδια η ζωή. Την ημέρα των Χριστουγέννων ο Μπάρι θα παρευρεθεί στη Λέσχη της Ποίησης, ντυμένος Αγιος Βασίλης. Η Λουίζ, αν και έφτασε ως τη Λέσχη, μόλις είδε τον Μπάρι, προσπάθησε να τραπεί σε φυγή. Οταν ο Μπάρι έτρεξε να βρεί τη Λουίζ, εκείνη δεν θυμόταν τίποτα. Η Λουίζ έπαθε εγκεφαλικό και αμνησία, δεν μπορούσε καλά να περπατήσει και ήταν επείγουσα ανάγκη η νοσηλεία της. Ο Μπάρι ήταν ο μόνος άνθρωπος που την πήγε στο νοσοκομείο και έμεινε σπίτι της, προσπαθώντας να την συνεφέρει.
Οι δυο πρωταγωνιστές καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να συνυπάρξουν. Η Λουίζ με την έμφυτη τρυφερότητά της και την ποιητική της ευαισθησία είναι άνθρωπος που θα βοηθούσε οποιονδήποτε αφιλοκερδώς. Από την άλλη μεριά, ο Μπάρι σκληρός και δύστροπος, σχεδόν μισάνθρωπος οδηγήθηκε σε ακραίες συμπεριφορές λόγω της σκληρότητας του πολέμου που βίωσε. Ο “Κήπος” θα αποτελέσει τόπο συνάντησης συναισθημάτων, επίλυσης διαφορών και εν τέλει τρυφερότητας για την ύπαρξη. Αν και οι δύο χαρακτήρες είναι διαφορετικοί, η κούραση των βιωμάτων τους, η μοναξιά και η ανάγκη να έχουν κάποιον δἰπλα τους, αποτελεί το σημαντικότερο κοινό τους. Η λύτρωση των ηρώων έρχεται οταν ο Μπάρι γίνεται καλύτερος άνθρωπος, ενδιαφέται για την ποίηση, και η Λουίζ εκδηλώνει την ανάγκη της για βοήθεια και συντροφικότητα. Η δύναμη της αγάπης αλλά και της αλληλεγγύης για τον συνάνθρωπο θα γεφυρώσει τις όποιες διαφορές τους και θα τους φέρει κοντά.
Οι ερμηνείες και των δύο ηθοποιών ειναι εξαιρετικές. Ο Στέλιος Μάινας καλείται να υποδυθεί ένα δύσκολο ρόλο καθώς αλλάζει ρούχα και μεταφέρει σκηνικά, ενώ η άνεση του φανερώνει τόσο την εμπειρία του όσο και το ταλέντο του. Η Κάτια Σπερελάκη, λιτή και απέριττη, γεμάτη ευαισθησίες, περνάει ακέραιο το χαρακτήρα της Λουίζ. Τόσο η ενδυματολογία όσο και η μουσική της παράστασης παραπέμπει στην δεκαετία του ΄70 με χαρακτηριστικό τραγούδι το “I beg your pardon”της Lynn Anderson.
Η απλή σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη Μυλωνά δένει όμορφα με τον” Κήπο” των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών ενώ η ανατρεπτική δραματική πλοκή στο τέλος, δημιουργεί ερωτηματικά στον θεατή, αν τελικά όλη αυτή την ιστορία την είχε φανταστεί ο Μπάρι..
Είναι αληθινή, αν και δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια.
Και τι είναι η αλήθεια;
