Από μικρή θυμάμαι στις γιορτές τις γυναίκες να πίνουν τα λικέρ της γιαγιάς μου. Αυτό ήταν το ποτό για εκείνες, ενώ οι άντρες είχαν τις πιο “βαριές” επιλογές, ουίσκι, τσίπουρο, και άλλα ποτά. Εγώ είχα το ρόλο του σερβιρίσματος, και έτσι όταν έφτανα στις γυναίκες ρωτούσα με άνεση και σιγουριά ποιο από τα λικέρ της γιαγιάς μου θα προτιμήσουν έχοντας το αίσθημα ότι μου είχαν αναθέσει μια σημαντική δουλειά για την ηλικία μου.
Παραταγμένα στη σειρά πάνω στο ξύλινο μπαρ που χώριζε το σαλόνι με την κουζίνα, σε ζωγραφισμένα μπουκάλια με διάφορα πολύχρωμα σχέδια, κυρίως λουλούδια και αφηρημένες καμπύλες, κι εκείνα φτιαγμένα από τη γιαγιά μου και το μεράκι της. Διάφορα χρώματα λικέρ ανάλογα με τα φρούτα της εποχής, σε ανάγλυφα κολονάτα ποτήρια, γέλια και συζητήσεις από τους μεγάλους κι εγώ με την αδερφή μου, αν στην παρέα δεν υπήρχαν άλλα παιδία να παίξουμε μαζί τους, καθόμασταν σε μια γωνιά στην κουζίνα και τους παρατηρούσαμε όλους πώς κρατάνε τα ποτήρια τους, πώς γελάνε και σκεφτόμουν πως όταν μεγαλώσω θέλω κι εγώ να πίνω τα λικέρ της γιαγιάς μου σαν εκείνους.
Τι είναι όμως το λικέρ ή αλλιώς ηδύποτο που επιλέγουν κάποιοι για το ποτό τους ?
Η λέξη liqueur (λικέρ) προέρχεται από το λατινικό απαρέμφατο liquifacere (υγροποιώ). Ο όρος ηδύποτο (εκ του αρχαιοελληνικού επιθέτου ἡδύς = γλυκός) δηλώνει το οινοπνευματώδες ποτό με γλυκιά γεύση.
Τα λικέρ προέρχονται ιστορικά από τα βότανα, που χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς σκοπούς, συνήθως ως εκχυλίσματα για την παρασκευή ιαμάτων. Χρονολογούνται από το 13ο αιώνα και πρωτοεμφανίστηκαν κυρίως στην Ιταλία, ενώ συχνά παρασκευάζονταν από μοναχούς, όπως π.χ. το γαλλικό σαρτρέζ (Chartreuse). Σήμερα τα λικέρ φτιάχνονται όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες του κόσμου, χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και σε πολλά κοκτέιλ, ενώ σερβίρονται με διαφορετικούς τρόπους.
Είναι οινοπνευματώδες ποτό που φτιάχνεται από αλκοόλη γεωργικής προέλευσης και αρωματίζεται με διάφορα βότανα, φρούτα , καρυκεύματα, ξηρούς καρπούς που κατά την παρασκευή τους δεν υπόκεινται σε ζύμωση. Ωστόσο, μερικά μετά την ανάμειξη των υλικών τους αφήνονται για κάποιο χρόνο, ώστε να δέσουν οι γεύσεις.
Οι αγαπημένες συνταγές λικέρ της γιαγιάς μου είναι :
Λικέρ τριαντάφυλλο
Υλικά συνταγής
- 300 γρ ροδοπέταλα μαγιάτικα από εκατόφυλλα τριαντάφυλλα μυρωδάτα
- 750 γρ ζάχαρη
- 750 ml τσίπουρο
Εκτέλεση
Πλένουμε απαλά τα ροδοπέταλα και τα απλώνουμε σε καθαρή πετσέτα να στεγνώσουν. Τρίβουμε χρησιμοποιώντας τα χέρια μας τα ροδοπέταλα με τη ζάχαρη ελαφρά. Τοποθετούμε το μείγμα σε μεγάλο γυάλινο βάζο και προσθέτουμε το τσίπουρο. Κλείνουμε αεροστεγώς το βάζο και το αφήνουμε στον πάγκο της κουζίνας μας 25 μέρες. Κουνάμε λίγο ανά διαστήματα για να λιώσει η ζάχαρη. Μετά την παρέλευση των ημερών φιλτράρουμε το λικέρ με τουλπάνι και το φυλάμε σε μπουκάλια. Το χρώμα του είναι μια λαμπερή ανοιχτή απόχρωση του κόκκινου με ροζ ανταύγειες και στη μύτη τα αρώματα είναι έντονα, θυμίζουν τα γνωστά σε όλους μας λουκούμια τριαντάφυλλο .
Λικέρ κυδώνι
Υλικά συνταγής
- 200 ml νερό
- 400 γρ ζάχαρη
- 400 γρ ώριμο κυδώνι
- 400 ml τσίπουρο
- ένα ξυλάκι κανέλα
- 5 μικρά γαρύφαλλα
Εκτέλεση
Πλένουμε καλά τα κυδώνια και τα κόβουμε πρώτα στα τέσσερα, μετά στα οχτώ, και αν μπορούμε, κόβουμε κάθε κομμάτι ξανά στη μέση. Αφαιρούμε τις καρδιές και τα κουκούτσια, μαζί με το σκληρό που τα περιβάλλει. Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το νερό, τη ζάχαρη, την κανέλα, τα γαρύφαλλα και τα κυδώνια, ανάβουμε τη φωτιά και τα αφήνουμε να βράσουν για 10 λεπτά. Κατεβάζουμε από τη φωτά και ρίχνουμε το τσίπουρο. Έπειτα, τοποθετούμε την κατσαρόλα στη φωτιά να βράσει για 15 λεπτά. Αφήνουμε στον πάγκο της κουζίνας για 2 μέρες και μετά το πέρας των ημερών στραγγίζουμε με τουλπάνι και τοποθετούμε σε μπουκάλια. Το χρώμα του είναι λεμονί, με έντονο άρωμα και μακρά επίγευση.
Καλή επιτυχία σε όσους τα προσπαθήσουν και εις υγείαν σε όσους πίνουν τα δικά τους λικέρ!
