Στις εποχές που ζούμε, ένα ερώτημα μας βασανίζει καθημερινά, υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο; Ένας περαστικός, ο Ίαν μας απέδειξε ότι υπάρχει ακόμα, όταν περνούσε από το σημείο, που μια μαμά πήγαινε βόλτα με το πεντάχρονο γιο της. Το παιδί είναι αυτιστικό και είχε εκείνη τη στιγμή ένα ξέσπασμα. Ο Ίαν, αντί να προσπεράσει ή να κοιτάξει περίεργα την μητέρα τους πλησίασε και προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει.
Η επαφή με το παιδί
Οι περαστικοί προσπερνούσαν και κοιτούσαν περίεργα το μικρό παιδί που είχε ξαπλώσει κάτω ουρλιάζοντας. Κάνεις δεν σταμάτησε, αντίθετα κάποιοι το χλεύαζαν. Ένας όμως, ο Ίαν, αντί να φύγει συνεχίζοντας τις δουλείες του, σταμάτησε για τον μικρούλη. Μόλις τον είδε ρώτησε την μητέρα του, Νάταλι, αν θα την πείραζε να ξαπλώσει μαζί του
Ο Ίαν ξάπλωσε διπλά στον μικρό Ρούντι, ο οποίος άρχισε αμέσως να ηρεμεί. Η μητέρα του παιδιού του εξήγησε, ότι λόγω του αυτισμού ο Ρούντι μπορεί να γίνει επιθετικός. Αυτό δεν εμπόδισε τον Ίαν όμως και ξεκίνησε να μιλάει στο μικρό παιδί ρωτώντας το όνομα του και έπειτα αρχίζαν να παίζουν. Μόλις ο Ρούντι ηρέμισε, ο Ίαν τους συνόδευσε έως το όχημα τους. Με μια τόσο απλή και γλυκιά πράξη ο Ίαν κατάφερε να προσφέρει απλόχερα λίγη χαρά τόσο στον μικρό παιδί άλλα και στην μητέρα του.
Τα λόγια της μητέρας
Πως είναι δυνατόν να μην τον αποκαλούμε «ηρώα»; Όπως ανέφερε η Νάταλι με ανάρτηση στο προσωπικό της ιστολόγιο στο Facebook, δηλώνει περήφανη. Ο Ρούντι και ο Ίαν κατάφεραν να μοιράσουν γνώση στον κόσμο με αυτό το περιστατικό. Ήταν ένα «δυνατό» μάθημα για την κοινωνία που τους κρατά στο περιθώριο και τους κρίνει συνεχώς. Μεταξύ άλλον αναφέρει ότι, εάν ποτέ δούμε κάποιον γονέα να προσπαθεί και να αγωνίζεται συνεχώς, απλώς χαμογελαστέ! Να είστε ευγενικοί και δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι πέρα από το να μην κρίνετε ούτε τον γονέα άλλα ούτε και το παιδί. Απλά πείτε «χρειάζεσαι κάτι;» ή «μπορώ να βοηθήσω;» Ως επίλογο αναφέρει ότι όλοι μας βαδίζουμε στο δικό μας ξεχωριστό μονοπάτι. Προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να διευκολύνουμε το ταξίδι μας. Κάποιες φορές η παρέμβαση ενός αγνώστου μπορεί να αλλάξει εντελώς την πορεία της ημέρας μας.
Ας μην ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι, γιατί ο κόσμος μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει. Και ειδικά να «παλεύουμε» για τα παιδιά, γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον. Ίσως η καταλληλότερη φράση για να κλείσει το κείμενο θα είναι ο στοίχος ενός μοναδικού τραγουδιού: ‘Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.‘
Πηγές άρθρου:
- infokids.cy.
- gazzetta.gr.
