Ωκεανών Κροσάρισμα λέγεται η πρώτη ποιητική συλλογή του Ιωσήφ Σαρειδάκη από τις εκδόσεις Δρόμων. Το ναυτικό κλειδί της θάλασσας, γαλανής και αγαπημένης ξεκλειδώνει τον ποιητικό οίστρο του συγγραφέα Ιωσήφ Σαρειδάκη και μας ταξιδεύει μεσοπέλαγα στα ταξίδια της ψυχής και της ζωής του. Άλλοτε πάλι μας λικνίζει σε ακύμαντη, λιμνάζουσα θάλασσα της ψυχής, πότε αλληγορικής και πότε πραγματικής. Σφυρήλατη γραφή, δεμένη με ηφαίστειο κράμα με αναζωπυρώσεις μάγματος σελήνης και ήλιου που λιώνει στο καμίνι του χρόνου και αφήνει πίσω το χρυσαφί της γραφής του. «Τα νερά του Ανταμάν», ως άξιος ποντοπόρος δεν τα φοβήθηκε ποτέ, για εκείνον η θάλασσα «ήταν η ζωή κι ο μόνος δρόμος» της αρετής! Όλο το βιβλίο είναι πλημμυρισμένο με ταξίδια τροπικά, κλειστές θάλασσες και το αρχιπέλαγος του Αιγαίου. Ο Ιωσήφ Σαρειδάκης τονίζει πως αν ξαναγεννιόταν πάλι ναυτικός θα γινότανε.
«Οι αναμνήσεις στην πανσέληνο ανάβουνε φωτιές
δεν μετανιώνω για τα χρόνια στην αλμύρα
έτσι κι αλλιώς αυτή ήταν η δική μου μοίρα
κι ο χρόνος να γυρνούσε
ίδια θα έκανα αρχή».
Νοσταλγία, μοναξιά, δύσβατα περάσματα στα στενά μονοπάτια της απεραντοσύνης «κι ένας γλάρος για μέρες στην πρύμνη να πετά» τον συνοδεύει στα εναλλασσόμενα φεγγάρια. Το ταξίδι για την Ιθάκη περνά τις συμπληγάδες της σκουριάς και της μοναξιάς για να ενατενίσει το ηλιοβασίλεμα του απέραντου ονείρου, να φτάσει στα πέρατα της γης. Για εκείνον η Ιθάκη είναι το ατελείωτο ταξίδι στην θάλασσα των αναμνήσεων μιας Οδυσσειακής περιπέτειας, βιωμάτων, προσώπων κι αναμνήσεων. Όμως στο τέλος, εκεί στην άκρη του φάρου αχνοφέγγει η ελπίδα της ανάπαυσης. Ο γητευτής πλέον στων μουσώνων τα κύματα και γλάρος ταξιδευτής που δεν φοβάται τον καιρό ανακλώθει μνήμες, με κάτασπρα φτερά που το χρώμα του κοράκου το μισούσαν. Μπάρκο που ξεφεύγει απ’ της ζωής τα στεγανά και δεν τρομάζει να βρέξει τα κορμιά του.
«Σύννεφα μαύρα το απέραντο σκεπάσανε, δρόλαπα πυρόμορφε καλπάζεις καβαλάρης, μέσα στις αστραπές, τις βροντές και τη βροχή σαν απελάτης τις ψυχές μας κουμαντάρεις».
Στην “Μνησαρέτη” βλέπουμε ότι ο Καββαδίας μεταλαμπαδεύει στον ποιητή Ιωσήφ Σαρειδάκη τη σοφία και την αγάπη του για την θάλασσα και την ποίηση. Κι εκείνος ο ποιητής Ιωσήφ Σαρειδάκης, ως άριστος μαθητής όπως ο Πλάτωνας στον Σωκράτη, μαθητεύει στις φλέβες της θάλασσας. Κι ο Άι Γιώργης πάντα εκεί με τον Άι Νικόλα να δαμάζει τα κύματα του φόβου των άγριων θαλασσών. Μα το τρίτο βράδυ, όπως γράφει θαυμάσια μεταφυσικά, ο άρχοντας Αρκτούρος υπό το αναστάσιμο φως λάμπει στο στερέωμα ως φάρος οδηγός για τους ναυτικούς. Αυτά ακριβώς τα υπερρεαλιστικά στοιχειά του παντρεύονται εξαίσια με τα ρεαλιστικά θαλασσινά στην ποίηση του Ιωσήφ Σαρειδάκη και αυτά είναι, που την ανεβάζουν λυρικά στον ουρανό και καρφιτσώνονται σαν αστέρια στη σκέψη και στη θύμηση του αναγνώστη.
«Με βαρύ βήμα φεύγω αργά από τον ταρσανά τα μάτια κλείνουν και είμαι νυχτωμένος, τεσσαροχάλι σκόνταψα, σε σάπια παπαδιά και βρέθηκα σ΄ ένα άπλετο φως λουσμένος.»
Όλα τα ποιήματα στο Ωκεανών Κροσάρισμα μυρίζουν αλμύρα, πάνε καβάλα στο κύμα του νού σε πόρτο μακρινά, προδίδουν γνώση και αγάπη για την γαλανή πλανεύτρα. Το «Ωκεανών Κροσάρισμα» γεμάτο εικονοπλασίες, με σταθερή ποιητική ρότα και συναισθηματισμό κερδίζει επάξια τον τίτλο του αναγνώστη Οδηγός προς ναυτιλομένους. Ο ποιητής ανέπτυξε το θαλασσινό πάθος με το πάθος της ποίησης, και τον εσωτερικό λυρισμό με τον ρεαλισμό . Ο καπετάν Ιωσήφ Σαρειδάκης κατόρθωσε με αυτή του την ποιητική συλλογή να μας παραδώσει ολοζώντανα τα ταξίδια του τόσο σε πραγματικές όσο και σε μεταφορικές ωκεάνιες ρότες.
TRINIDAD
Παράξενες είναι οι βραδιές στα τροπικά
κιι αυτό φοβίζει γιατί έχουμε Σεπτέμβρη,
μίλια πολλά ακόμα έχουμε μπροστά,
μέχρι Trinidad ο καιρός τι θα μας φέρει.
Στο λυκόφως κιτρινίζει το ουρανοθέμελο
κι από λεβάντε, μαΐστρο-τραμουντάνα,
στις μπουκαπόρτες ρεκάζει ο χαβαλές
κι εσύ τα μίλια να μετράς για τη Grenada.
Σύννεφα μαύρα τ’ απέραντο σκεπάσανε,
δρόλαπα πυρόμορφε καλπάζεις καβαλάρης,
μέσα στις αστραπές, τις βροντές και τη βροχή,
σαν απελάτης τις ψυχές μας κουμαντάρεις.
