Λένε, πως αν σε ερωτευτεί ένας συγγραφέας, μένεις στην αιωνιότητα. Πράγματι, το να αποτυπώνεις τις στιγμές που έζησες και το να καταθέτεις τη ψυχή σου για έναν άνθρωπο -σε μια κόλλα χαρτί-, δεν αποτελεί μια απλή υπόθεση.
..Σου γράφω πάλι από ανάγκη, η ώρα 5 το πρωί [..]
Οι στίχοι αυτοί, του Παύλου Σιδηρόπουλου, τριγυρίζουν όλη νύχτα στο μυαλό μου. Η ξαφνική φυγή σου, ο τρόπος που χειρίστηκες τις καταστάσεις, η αποφυγή της συνάντησης. Όλα αυτά τριγυρίζουν ακόμα μέσα στο μυαλό μου. Τι και αν έχουν περάσει μήνες σιωπής; Τα αναπάντητα γιατί, η απογοήτευση, ακόμα και ο έρωτας, έχουν μείνει. Είναι εδώ. Είμαι εδώ. Στο είχα πει, άλλωστε. Θυμάσαι; Όταν, ξαφνικά, βρέθηκες μπροστά μου, χωρίς να το περιμένω. Σου είχα πει πως θα είμαι εδώ για σένα και θα σε περιμένω. Αυτό ήταν και το τελευταίο βράδυ που σε ένιωσα κοντά μου και χάθηκα μέσα στην αγκαλιά σου.
Στα πιο μεγάλα λάθη, όμως, κρύβονται ακόμα μεγαλύτερα πάθη. Έτσι δεν είναι;
Γράμμα χωρίς παραλήπτη.
Σκοπός ενός συγγραφέα, ενός ποιητή, δεν είναι η αποστολή του έργου του στον παραλήπτη. Σκοπός είναι το ίδιο το μήνυμα, το ίδιο το γράμμα. Η αποτύπωση των συναισθημάτων μονάχα -και τίποτα παραπάνω-. Συναισθήματα έντονα, που αποτυπώνονται συνειρμικά και που, ίσως, δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Για σένα, που διαβάζεις αυτές τις αράδες. Για Εκείνον, που ποτέ δεν θα τις δει. Ακόμα καλύτερα, γιατί δεν του άρεσαν ποτέ οι μελούρες. Ή, ίσως, έτσι έλεγε. Μπορεί, απλά, να αμυνόταν.
Επίλογος Vs συγγραφέας
Ο επίλογος, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, είναι τραγικός. Κάθομαι και καπνίζω το τελευταίο τσιγάρο, πριν πέσω για ύπνο. Είναι 5:02. Ξημερώματα. Έχει περάσει η ώρα. Πρέπει να ξαπλώσω. Μόνη, χωρίς Εκείνον. Ακόμα και αν δεν σε γνώρισα όσο θα ήθελα, μου λείπεις. Μου λείπουν οι στιγμές που δεν προλάβαμε να ζήσουμε. Ξέρω πως ακόμα με σκέφτεσαι, ξέρω πως θέλεις να με αναζητήσεις. Κάτι, όμως, σε εμποδίζει. Ο ίδιος σου ο εαυτός. Ίσως, δεν μπορούσες να διαχειριστείς τα συναισθήματα που εκδήλωσα. Δεν πειράζει όμως. Εγώ ήμουν μαζί σου αυθεντική και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα μετανιώσω.
Υ.Γ. Ίσως κάπου, κάπως, κάποτε, να ξαναβρεθούμε.
Αφιερωμένο σε Εκείνον.
Μόλις έμεινες στην αιωνιότητα. Για δεύτερη φορά. Ξέρεις εσύ.
Καλό ξημέρωμα.
Σύνταξη κειμένου: Ελένη Λαζαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Kλεοπάτρα Μπράιτ
